U nas zapłacisz kartą
"Rozprzestrzeniający się rak - Wikipedia jako źródło wiedzy"
NOWOTWORY NEUROENDOKRYNNE – LECZENIE
Zalecenia i schemat dotyczący terapii danego nowotworu NEN zależy od ryzyka złośliwości (stopień zróżnicowania), zaawansowania (możliwe jest wykluczenie zmian przerzutowych), występowania objawów hormonalnych w wyniku hipersekrecji oraz ogólnego stanu zdrowia pacjenta (współwystępowanie innych chorób).
Leczenie chirurgiczne jest podstawową metodą terapii nowotworów neuroendokrynnych i jedyną, która przynosi możliwość pełnego wyleczenia. Każdorazowo w leczeniu operacyjnym należy dążyć do możliwie pełnej resekcji (usunięcia) masy guza.
W endoskopowym lub chirurgicznym leczeniu nowotworów neuroendokrynnych żołądka o postępowaniu decyduje średnica guza. W wysokozróżnicowanym NEN żołądka o średnicy do 1 cm dopuszczalna jest obserwacja z regularną kontrolą endoskopową. W większych zmianach, ale bez cech naciekania błony podstawnej dopuszczalna jest endoskopowa resekcja błony śluzowej lub endoskopowa dysekcja podśluzówkowa albo zabieg chirurgiczny. Leczenie operacyjne typowe dla raka żołądka niezbędne jest w każdej sytuacji naciekania głębszych struktur ściany żołądka lub podejrzenia większego zaawansowania miejscowego.
Leczenie chirurgiczne nowotworów neuroendokrynnych trzustki jest często utrudnione przez ograniczone możliwości diagnostyki biopsyjnej tych guzów. Resekcji wymagają jednoznacznie guzy powyżej 2 cm. Jest ona przeprowadzana jako pankreatoduodenektomia, jeśli guz jest zlokalizowany w głowie trzustki, bądź jako dystalna resekcja trzonu lub ogona trzustki w przypadku dystalnych lokalizacji zmiany pierwotnej.
Nowotwory zlokalizowane w jelicie cienkim lub jelicie grubym wymagają leczenia operacyjnego dostosowanego do stopnia zaawansowania. W większości sytuacji stosuje się procedury jak w przypadku raka gruczołowego. W przypadkach zaawansowanych wykonuje się również zabiegi paliatywne, a w przypadku nieresekcyjności guza i przerzutów celem terapii jest poprawa stanu klinicznego i złagodzenie objawów choroby nowotworowej.
Nowotwory łagodne
Nowotwory łagodne to nowe masy tkankowe, które rosną powoli przesuwając, ale nie niszcząc sąsiednich tkanek. W pewnych przypadkach wzrost guza zostaje zatrzymany na długie okresy. W przeważającej większości otoczone są torebką. Komórki nowotworowe są dobrze zróżnicowane, czyli podobne do komórek tkanki, z której się wywodzą. Leczenie takiej zmiany jest skuteczne, gdyż po jej usunięciu (resekcji) nie następują nawroty. Nowotwór łagodny nie nacieka węzłów chłonnych, nie daje przerzutów.
Nowotwory miejscowo złośliwe to grupa, która może naciekać i niszczyć okoliczne tkanki bądź powodować objawy z ich ucisku. Dodatkowo po usunięciu mogą dawać wznowy i powodować nawrót choroby. Przykładem mogą być guzy mieszane ślinianek bądź niektóre glejaki.
Morfologia guzów przerzutowych [ edytuj | edytuj kod ]
Guzy przerzutowe zazwyczaj są liczne, okrągłe, dobrze odgraniczone od narządu. Na przekroju miękkie. Zawierają niewielką ilość podścieliska łącznotkankowego, zatem w środku może dochodzić do zmian martwiczych [2] .
Populacje komórek zdolnych do przerzutowania w nowotworze nie wykazują charakterystycznych cech w obrazie histologicznym [2] . Jedyne, co można określić cechy komórek nowotworowych, które mogą (ale nie muszą) mieć związek ze zdolnością do przerzutowania – tzw. czynniki prognostyczne, na przykład [2] :
- wzrost ekspresji CD44 (w rakach),
- nadekspresja ezryny – białka wiążącego szkielet aktynowy z macierzą pozakomórkową – w niektórych mięsakach,
- ekspresja genów NM23H1 w raku sutka, KiSS-1 w czerniaku złośliwym skutkuje przeciwdziałaniu – są to geny supresorowe przerzutowania.
Zdefiniowano także tzw. sygnatury przerzutowe – zmiany w ekspresji całych zespołów genów w komórkach guza pierwotnego, stanowiące predyspozycję do przerzutowania [2] .
Podsumowując, markery przerzutów jako takie nie istnieją. Istnieją cechy, białka, geny charakterystyczne dla przerzutów, co może być podstawą do likwidacji obrazu komórki przerzutowej – np. poprzez podaż inhibitora ezryny [4] . Daje to szanse na stworzenie "inhibitorów przerzutów".
Ile osób w Polsce choruje na nowotwory złośliwe?
Rocznie w Polsce nowotwory złośliwe rozpoznaje się u około 170 tys., a ponad 100 tys. osób umiera z ich powodu. Obecnie ponad 1,17 mln Polaków żyje z chorobą nowotworową. Nowotwory złośliwe są drugą w kolejności przyczyną zgonu w Polsce (po chorobach układu krążenia), odpowiadając za około jedną czwartą wszystkich zgonów.
U mężczyzn najwięcej zachorowań notuje się między 55. a 79. rokiem życia. U kobiet najwięcej zachorowań przypada na grupę wieku 50–74 lat. W grupie wiekowej 20–59 lat kobiety chorują częściej niż mężczyźni. Najwięcej zgonów nowotworowych u obu płci przypada na siódmą i ósmą dekadę życia.
Najczęstsze nowotwory w Polsce
Według raportu Nowotwory złośliwe w Polsce w 2019 roku najczęściej występujące nowotwory u kobiet w Polsce to rak piersi, płuc i jelita grubego. Najwięcej Polek umiera na raka płuca, dlatego że rak płuc często jest wykrywany w zaawansowanym stadium, kiedy szanse na wyleczenie są już znacząco mniejsze. Drugie i trzecie miejsca pod kątem umieralności kobiet w Polsce zajmują kolejno nowotwory piersi i jelita grubego.
Najczęstszym nowotworem mężczyzn jest nowotwór gruczołu krokowego, na drugim miejscu znajduje się rak płuc, nadal jednak stanowią dominującą nowotworową przyczynę zgonu mężczyzn. Na trzecim miejscu znajduje się rak jelita grubego.
Wybrane treści dla Ciebie
Polip hiperplastyczny Kilka miesięcy temu miałem wykonaną kolonoskopię ze względu na problemy jelitowe. Wynik histopatu: polip hiperplastyczny. Czy potrzebna jest kontrolna kolonoskopia?
Rak jelita cienkiego i inne złośliwe nowotwory jelita cienkiego Objawy nowotworu jelita cienkiego są uzależnione od stopnia zaawansowania choroby, a także umiejscowienia i rodzaju nowotworu. Na wczesnym etapie choroby objawy są zazwyczaj mało specyficzne.
