U nas zapłacisz kartą
Zdjęcia pęcherzyków na stopach - Przyczyny, leczenie i zapobieganie
Pęcherze na stopach - jak się ich pozbyć domowymi i profesjonalnymi sposobami?
Pęcherze na stopach można przyrównać do miękkich poduszeczek, wypełnionych płynem surowiczym, które powstają na skutek nadmiernego ucisku lub tarcia i bywają bardzo dokuczliwe. Sprawdź, jak postępować z pęcherzami na stopach oraz jak można ich uniknąć.
- Pęcherze są naturalnym systemem obronnym skóry i zazwyczaj tworzą się w wyniku nadmiernego ucisku lub tarcia. Najlepiej jest im zapobiegać wybierając buty, które są dobrze dopasowane i wykonane z oddychających materiałów, aby zmniejszyć wilgoć i tarcie.
- Czy przebijać pęcherze? Przebijanie pęcherzy narusza barierę ochronną skóry i czyni ją podatną na infekcje, ale także nieprzebite pęcherze może dotknąć zakażenie. Jeśli zdecydujesz się otworzyć pęcherz, przed jego przebiciem umyj dokładnie ręce i okolice pęcherza.
- Profesjonalną metodą leczenia pęcherzy jest zastosowanie plastrów dostępnych w aptekach i sklepach medycznych. Zapewniają one izolację od czynników zewnętrznych i przyspieszają wchłanianie się nagromadzonego w pęcherzu płynu.
- Pęcherze na stopach
- Czy przebijać pęcherze? Czy zdarte pęcherze na stopach to powód do niepokoju?
- Pęknięty pęcherz na stopie – leczenie
- Plastry na pęcherze na stopie
- Pęcherze na stopach - domowe sposoby na leczenie
- Jak zapobiegać pęcherzom na stopach?
Pęcherzyca
Pęcherzyca (Pemphigus) to choroba pęcherzowa skóry o podłożu autoimmunologicznym i przewlekłym przebiegu. Występuje w dwóch podstawowych odmianach: pęcherzyca zwykła i liściasta. Cechuje się występowaniem pęcherzy w obrębie naskórka (śródnaskórkowo) i błon śluzowych. Przyczyną powstawania zmian pęcherzowych jest występowanie w surowicy chorego autoprzeciwciał skierowanych przeciw własnym komórkom naskórka (keratynocytom) lub nabłonka. Są to tzw. przeciwciała pemphigus, które po związaniu się z powierzchnią keratynocytów powodują akantolizę, czyli utratę łączności pomiędzy poszczególnymi komórkami warstwy kolczystej naskórka i komórkami błony śluzowej. W wyniku tego powstają pęcherze.
Choroba może mieć podłoże genetyczne, choć nie jest to w pełni wyjaśnione. Znane są przypadki ujawniania się choroby pod wpływem niektórych leków, takich jak penicylamina, leki przeciwnadciśnieniowe z grupy ACE-inhibitorów (np. kaptopryl), niektóre niesteroidowe leki przeciwzapalne (fenylbutazon), i inne lub pod wpływem światła słonecznego lub oparzenia skóry.
Przypadki te dotyczyły chorych, u których występowała wcześniej skłonność do innych chorób autoimmunologicznych, takich jak m.in. myasthenia gravis, reumatoidalne zapalenie stawów czy autoimmunologiczne zapalenie wątroby. Bywały również przypadki występowania pęcherzycy ograniczonej do błon śluzowych jamy ustnej, które pojawiły się pod wpływem zażywania pokarmów zawierających związki tiolowe i disulfidowe z roślin należących do rodzaju Allium, np. porów, czosnku i cebuli. Wykazano, że u takich chorych odstawienie tych pokarmów powodowało spadek miana przeciwciał pemphigus i ustąpienie objawów.
Uważa się, że poza czynnikiem wyzwalającym chorobę (leki, światło słoneczne) musi istnieć również podatność osobnicza związana z genetyką.
Choroby widoczne na stopach - stopa cukrzycowa
Łuszcząca się i wysuszona skóra, liczne zrogowacenia, zaniki mięśniowe, palce młoteczkowate, spowolnienie gojenia się ran i skaleczeń - są to symptomy charakterystyczne dla stopy cukrzycowej. Jest to powikłanie nieleczonej (lub źle leczonej) cukrzycy. Przyczyną zespołu stopy cukrzycowej jest miażdżyca tętnic podudzia i stopy oraz uszkodzenie nerwów. W efekcie pojawia się niedokrwienie stóp, co utrudnia proces regeneracji.
Zdrowe stopy - e-poradnik
- jak skutecznie pozbyć się odcisków, modzeli, kurzajek
- jakimi metodami leczy się wrastające paznokcie
- co to jest ostroga piętowa i jak z nią postępować
- jak raz na zawsze pozbyć się grzybicy stóp
- jakie są sposoby na halluksy
Wyprysk potnicowy – diagnostyka i leczenie
Różnicowanie odmian wyprysku stanowi trudność wynikającą z niejednorodnych, często sprzecznych definicji. Wyprysk potnicowy rozpoznaje się na podstawie obrazu klinicznego oraz wywiadu lekarskiego. Specjalista może również zaproponować przeprowadzenie testów alergicznych w celu ustalenia przyczyny choroby.
Leczenie wyprysku potnicowego polega na miejscowym stosowaniu maści zwalczających dermatozy. Na wyprysk potnicowy dostępne są w aptekach leki sprzedawane bez recepty, np. zawierające metyloprednizolon (aceponian metyloprednizolonu), syntetyczny glikokortykosteroid mający silne oraz długotrwałe działanie przeciwzapalne oraz immunosupresyjne. Dobre efekty daje ekstrakt z propolisu (np. w formie aerozolu, stosowany miejscowo na skórę), a także okłady z trzyprocentowego kwasu bornego (borowego).
Leczenie wyprysku potnicowego najlepiej przeprowadzać pod okiem dermatologa – choroba bardzo często współwystępuje z zakażeniem grzybiczym. Właściwa diagnoza jest kluczowa w celu rozpoczęcia skutecznej terapii. Dermatolog na wyprysk potnicowy może przepisać leki dostępne na receptę (jeśli bez recepty okażą się nieskuteczne) oraz leki przeciwalergiczne. W przypadku współwystępowania zakażenia grzybiczego specjalista zaproponuje ponadto środki przeciwgrzybicze. Może też zalecić stosowanie antybiotyków. Na czas leczenia należy unikać kontaktu z czynnikami mogącymi zaostrzyć objawy choroby.
Zobacz film: Jakie funkcje pełni skóra człowieka? Źródło: Bez skazy
Pęcherze na stopach
Na skutek nadmiernego ucisku lub tarcia, a także zbyt wysokiej temperatury, na skórze mogą powstać pęcherze wypełnione płynem surowiczym. Jest to naturalna reakcja obronna skóry. Pęcherz ma bowiem zabezpieczać skórę przed dalszym uszkodzeniem.
Pęcherze najczęściej powstają na stopach. Są konsekwencją źle dobranego, niewygodnego oraz nierozchodzonego obuwia. Nie należy ich mylić z odciskami, które także często tworzą się na stopach. Odciski również są efektem tarcia lub ucisku, ale charakteryzują się twardymi zgrubieniami na skórze. Wyróżnia się dwa rodzaje odcisków:
- modzele, które przybierają postać dużych powierzchni zrogowaciałego naskórka
- oraz nagniotki w kształcie stożka.