U nas zapłacisz kartą
Jak Skutecznie Wykorzystać Pastę Cynkową na Podskórne Pryszcze?
Leki z apteki. Pasta cynkowa z ichtamolem
Wszyscy znakomicie znamy pastę cynkową i jej bardzo skuteczne działanie. Ale „pasty cynkowe” w zbiorze monografii narodowych „Farmakopei Polskiej XII” są aż trzy, z czego jedna – może być konkurencyjnym lekiem aptecznym!
Źródło: rys. Joanna Bilek
W pierwszej i drugiej części cyklu „Leki z apteki” przedstawiliśmy dwie (naszym zdaniem) najciekawsze propozycje dla kategorii leku aptecznego – leku recepturowego, który można sporządzić i ekspediować bez recepty lekarskiej, pełnopłatnie. Była to 30% maść siarkowa oraz „Maść przeciw odmrożeniom”.
Podstawą do sporządzania leków aptecznych mogą być monografie narodowe „Farmakopei Polskiej”. Jest ich bardzo dużo, jednak wykonywanie leku aptecznego ma sens tylko i wyłącznie pod trzema warunkami: musi być on konkurencyjny pod względem składu wobec leków gotowych, musi być konkurencyjny w działaniu i musi - wreszcie - posiadać korzystną cenę. I właśnie jedna z farmakopealnych „past cynkowych” spełnia wszystkie kryteria. Po kolei jednak!
Pryszcze podskórne – profilaktyka
Niezwykle istotną rolę w procesie zapobiegania powstawaniu pryszczy podskórnych odgrywa właściwa pielęgnacja , a więc stosowanie kosmetyków odpowiednio dobranych do rodzaju skóry. Warto więc poszukać w swojej aptece lub drogerii produktów hipoalergicznych, pozbawionych konserwantów, parabenów czy sztucznych zapachów i barwników. Pozwolą one delikatnie oczyścić powierzchnię skóry, a przy tym skutecznie zredukują produkcję łoju czy odblokują zatkane gruczoły łojowe, które mogą negatywnie wpłynąć na kondycję skóry. Zaliczamy do nich emulsje, kremy, żele i płyny do pielęgnacji .
Do zakamuflowania już powstałych pryszczy podskórnych można zastosować korektory z substancją antybakteryjną i lekki fluid [4].
Do codziennej pielęgnacji i higieny należy dołączyć jeszcze dobrze dobraną dietę, opartą o duże ilości świeżych warzyw i owoców, które bogate są w cenne dla skóry witaminy i minerały. Warto wpisać do swojego stałego jadłospisu produkty bogate w cynk (pieczywo pełnoziarniste, pomidory, kakao, otręby) czy witaminy z grupy B (jaja, orzechy, rośliny strączkowe), które wspomogą prace gruczołów łojowych i pomogą złagodzić różne schorzenia skórne. Ponadto należy ograniczyć wysokoprzetworzoną żywność, alkohol, słodycze czy fast food, które negatywnie wpływają na kondycję skóry [4].
„W razie potrzeby przyrządzać i wydawać”
To pytanie, w którym warto pokusić się o szerszy, historyczny kontekst. Zawsze zresztą uzasadniony w naszym zawodzie, który jak żaden chyba inny, z jednej strony kroczy w awangardzie nowoczesności, a z drugiej – nadal pozostaje głęboko zanurzony w dostojnej tradycji, dającej siłę i unikalne, wielopokoleniowe doświadczenie. Dzieje farmacji warto zgłębiać tym bardziej, że – jak się zaraz okaże – historia lubi się powtarzać! Czego zatem możemy się nauczyć z dawnych ksiąg?
Na początku XX wieku „pasty cynkowe” również posiadały swoje monografie farmakopealne i – co ciekawe – także wówczas mogły być przygotowywane przez aptekarzy i sprzedawane bez konieczności okazywania recepty lekarskiej. Stanowiły zatem dokładnie to, czym obecnie są w ujęciu Prawa farmaceutycznego leki apteczne! Tyle że w dzisiejszych, oszczędnych czasach, ustawa mówi: „lekiem aptecznym – jest produkt leczniczy sporządzony w aptece zgodnie z recepturą farmakopealną, przeznaczony do wydania w tej aptece”.
Na progu XX wieku zapisano to zdecydowanie bardziej kwieciście: „przepisy do przyrządzania leków złożonych, które lekarze często przepisywać zwykli i które wolno jest aptekarzom utrzymywać na składzie do ogólnego użytku lub też w razie potrzeby przyrządzać i wydawać”.
W „Farmakopei Austriackiej VIII” (1906) umieszczono przepisy na kilka past, które „w razie potrzeby przyrządzać i wydawać” może aptekarz, przy czym ich nazwa polska brzmiała zaskakująco… „ciasta”! Pisaliśmy już o tym szczegółowo na łamach aptekarski.com w artykule „O przyrządzaniu leków i ich dawnych postaciach. Ciasta”.
Przypomnijmy zatem tylko, że w pierwszej dekadzie XX w. „pastami [nazywano] preparaty, bardziej gęste od maści, i zawierające duże ilości składowych części”. Taką właśnie pastą było „Ciasto cynkowe ze skrobią”, o… składzie identycznym jak ten z obowiązującej nas obecnie „Farmakopei Polskiej XII”! Co więcej: w zasadzie analogiczny był przepis na „Ciasto cynkowe z kwasem salicylowym”.
Maść cynkowa - składniki
Maść cynkowa zawiera w sobie substancję czynną o nazwie tlenek cynku (zinci oxydi). Związek ten jest również częstym składnikiem różnego typu pudrów, kremów do opalania oraz zasypek dla dzieci.
Stężenie tlenku cynku w maści cynkowej wynosi zwykle 10 proc, co oznacza, że w 100 gramach maści, znajduje się 10 g tego związku. Substancją pomocniczą jest wazelina hydrofilowa. Zawiera ona wazelinę białą, wosk biały, cholesterol oraz alkohol stearylowy.
W ostatnim czasie w sprzedaży pojawiła się też maść cynkowa z kwasem salicylowym. Jego dodatek sprawia, że preparat wykazuje jeszcze mocniejsze działanie ściągające oraz wysuszające, za które jest ceniony. W aptekach znaleźć można również pastę cynkową, która staje się coraz popularniejszym wyborem pacjentów. W preparacie tego typu stężenie tlenku cynku jest znacznie wyższe niż w tradycyjnej maści cynkowej i wynosi aż 25 proc. Konsystencja pasty jest bardzo gęsta, przez co trudno jest ją rozsmarować. W związku z tym jest przeznaczona do stosowania punktowego.
