U nas zapłacisz kartą
Skuteczność Pimafucort w leczeniu pryszczy - Wszystko, co powinieneś wiedzieć
Plastry na pryszcze – jak działają i czy pomagają? [4 TYPY]
Plastry na pryszcze to już nie taka nowinka kosmetyczna, jak jeszcze kilkanaście lat temu, kiedy pojawiały się pierwsze plastry na pryszcze (naklejki na pryszcze). Niegdyś bardzo popularne często pojawiały się w kosmetyczkach nastolatków, dziś nadal są w ofercie marek kosmetycznych, szczególnie koreańskich, które wiodą prym w produkcji różnego rodzaju plasterków na wypryski.
Najczęściej sięgają po nie osoby z cerą tłustą, mieszaną i trądzikową, które mają zwiększoną tendencję do wyprysków z racji nadmiernej produkcji sebum. Oczywiście niechciany gość w postaci czerwonego, bolącego pryszcza z białą kropką ropy na środku może pojawić się u każdego i prawdopodobnie każdy z nas chociaż raz w życiu miał pryszczyka.
Z naszego artykułu dowiesz się, jak działają plastry na pryszcze i czy warto je stosować? Czy faktycznie pomagają wyleczyć zmiany skórne? Jakie plastry na pryszcze wybrać? Poznaj 4 rodzaje plasterków na wypryski, które sprawdzą się w awaryjnej pielęgnacji.
Spis treści:
Polecane produkty:
Pimafucort
Pimafucort jest lekiem złożonym - jego substancje czynne to hydrokortyzon, natamycyna i neomycyna. Hydrokortyzon należy do kortykosteroidów - dzięki jego zawartości preparat zyskuje działanie przeciwzapalne, łagodzące świąd i obkurczające naczynia krwionośne.
Natamycyna jest antybiotykiem o właściwościach przeciwgrzybiczych, szczególnie wobec drożdżaków Candida spp. Neomycyna to z kolei antybiotyk aminoglikozydowy o szerokim zakresie działania, który zwalcza m.in. bakterie Enterococcus spp., Staphylococcus spp. oraz pałeczki Enterobacteriaceae.
Pełny skład preparatu
Choć substancje czynne w obu postaciach leku są takie same, to ich skład nieco się różni.
1 g kremu Pimafucort zawiera 10 mg hydrokortyzonu, 10 mg natamycyny i 3500 j.m. neomycyny w postaci siarczanu neomycyny.
Pozostałe składniki: sodu cytrynian bezwodny, Emulgator F, sorbitanu stearynian, Cetaceum, decylu oleinian, makrogolu 100 stearynian, metylu parahydroksybenzoesan, propylu parahydroksybenzoesan, woda oczyszczona.
1 g maści Pimafucort zawiera 10 mg hydrokortyzonu, 10 mg natamycyny i 3500 j.m. neomycyny w postaci siarczanu neomycyny.
Pozostałe składniki: podłoże maściowe zawierające parafinę ciekłą oraz 5% polietylen.
Wskazania do stosowania
Lek Pimafucort jest zalecany w leczeniu krótkotrwałym powierzchniowych chorób skóry, które reagują na podawanie kortykosteroidów, przy jednoczesnych wtórnych zakażeniach spowodowanych bakteriami wrażliwymi na neomycynę i/lub grzybami wrażliwymi na natamycynę. Preparat nie jest jednak przeznaczony do zwalczania chorób skóry spowodowanych pierwotnymi zakażeniami drobnoustrojami,
Kiedy stosować krem Pimafucort, a kiedy maść? O wyborze postaci preparatu decyduje lekarz. Krem jest wskazany w leczeniu ostrych i podostrych stanów chorobowych oraz w przypadku zmian na skórze owłosionej lub położonych w fałdach skórnych. Maść stosuje się przede wszystkim podczas leczenia takich skórnych zmian chorobowych, które przebiegają z wysuszeniem, złuszczeniem lub pękaniem skóry. Maść Pimafucort zaleca się zwłaszcza na łojotokowe zapalenie skóry.
Możliwe skutki uboczne
U niektórych pacjentów mogą pojawić się skutki uboczne Pimafucort. Zdarzają się one jednak rzadko lub bardzo rzadko.
- alergię kontaktową na neomycynę,
- zanik skóry ze ścieńczeniem skóry,
- okołowargowe zapalenie skóry, któremu może towarzyszyć zanik skóry,
- zapalenie skóry z objawami przypominającymi trądzik różowaty,
- rozstępy skórne,
- plamicę,
- odbarwienie skóry,
- nadmierne owłosienie,
- rozszerzenie drobnych naczyń krwionośnych,
- zahamowanie czynności kory nadnerczy,
- opóźnienie procesu wyleczenia,
- „efekt z odbicia”, czyli nasilenie objawów choroby po odstawieniu preparatu - ta reakcja może skutkować miejscowym uzależnieniem od steroidów.
- wzrost ciśnienia śródgałkowego,
- wzrost ryzyka wystąpienia zaćmy.
W trakcie przyjmowania preparatu Pacjenci zgłaszali także nieostre widzenie. Częstość występowania tego działania niepożądanego jest nieznana - nie da się jej ustalić w oparciu o dostępną liczbę danych.