U nas zapłacisz kartą
Podłoże chorób owłosionej skóry głowy - Krzyżówka pomiędzy zdrowiem a dolegliwościami
Choroby owłosionej skóry głowy
Choroby skóry głowy w populacji pediatrycznej można podzielić na te, które przebiegają z prawidłową strukturą i liczbą włosów oraz z ich utratą. Do najczęstszych dermatoz, w przebiegu których liczba włosów jest prawidłowa, zalicza się:
- łuszczycę
- atopowe zapalenie skóry
- łojotokowe zapalenie skóry
- wszawicę.
Natomiast wśród chorób owłosionej skóry głowy doprowadzających do częściowego, a nawet całkowitego wyłysienia wyróżnia się przede wszystkim:
- grzybicę owłosionej skóry głowy
- łysienie plackowate.
Na czym polega łojotokowe zapalenie skóry?
Łojotokowe zapalenie skóry obejmuje te obszary naszego ciała, które mają dużą ilość gruczołów łojowych, pełniących w naszych organizmach funkcje ochronne. Przypuszczalnie to właśnie zaburzenie działania tych gruczołów oraz zarażenie grzybem Malassezia furfur odpowiada za rozwój choroby.
Na zakażenie grzybem Malasezzia narażone jest wiele osób, jednak nie zawsze wywołuje to objawy chorobowe. Dopiero w określonych, sprzyjających dla grzyba warunkach zakażenie staje się chorobotwórcze - drobnoustrój dynamicznie się namnażają i zmienia skład fizjologicznej flory skóry.
ŁZS częściej występuje u osób z rodzinnym wywiadem choroby, z cerą tłustą czy zaburzeniami hormonalnymi (podwyższonym poziomem androgenów).
e-Recepta Express
Do 1 godziny roboczej* Antykoncepcja stała, leki stałe, przedłużenie terapii w chorobach przewlekłych, leki na potencję.
Antykoncepcja awaryjna
Do 1 godziny roboczej* Tabletka 'po', tabletka dzień po, tabletka do 72h, pigułka po.Świąd – nieodzowny przy łuszczycy
Łuszczyca jest to choroba o przewlekłym i nawrotowym przebiegu, cechująca się świądem i zwiększoną proliferacją naskórka, a klinicznie złuszczającymi wykwitami grudkowymi, ustępującymi bez pozostawienia śladów. Łuszczyca może się ograniczyć do występowania w obrębie owłosionej skóry głowy lub zajmować równocześnie inne partie ciała. Etiologia tej choroby cały czas ewoluuje.
Łuszczyca jest chorobą autoimmunologiczną o uwarunkowaniach genetycznych z określonymi antygenami. Często jej induktorem jest silny stres lub przeżycia emocjonalne.
Autoimmunologiczne procesy łuszczycowe zachodzące w skórze są powiązane z limfocytami T, które powodują miejscowy jałowy stan zapalny i poprzez szereg reakcji immunologicznych w komórkach.
Efektem tych reakcji jest aż 8-krotnie skrócony czas trwania cyklu komórkowego w naskórku doprowadzający do nieprawidłowej proliferacji naskórka. W wyniku tej dysfunkcji pojawia się ognisko z nawarstwionym naskórkiem.
Stan zapalny może być pojedynczą zmianą lub może dotyczyć całej owłosionej skóry głowy. W momencie, kiedy łuska mocno przylega do skóry możemy wyczuwać delikatny dyskomfort. Natomiast kiedy łuska zaczyna się złuszczać, obserwujemy objaw łupieżu i odczuwamy nasilający się świąd. Bardzo ważne w tym momencie jest unikanie fizycznego podrażnienia tych zmian. Podrażnienie powstałe na skutek drapania może spowodować pojawienie się kolejnych zmian wzdłuż linii zadrapania po upływie 6-12 dni. Zjawisko to nazywane jest objawem Koebnera, stanowi ono wynik odczynu izomorficznego i nie jest związane z zakażeniem drobnoustrojami.
Miejscowe terapie w walce z łuszczycą polegają na stosowaniu preparatów niwelujących objawy stanu zapalanego, świądu oraz regulujących proliferację komórek skórnych. W terapii łuszczycy polecane są również nowe technologie oparte o system exciplex. Naświetlania systemem exciplex bezpośrednio miejsc zmienionych łuszczycowo pozwalają na inhibicje limfocytów T, niwelując stan zapalny i przywracając piękną i zdrową skórę. Terapia ta może być stosowana na każdą partię ciała łącznie z owłosioną skórą głowy.
Diagnostyka grzybicy skóry głowy
Wstępne rozpoznanie choroby może opierać się na obejrzeniu zmian oraz analizie objawów zgłaszanych przez pacjenta (np. świąd skóry głowy, zaczerwienienie, łuszczenie się skóry głowy, wypadanie włosów). Podstawą w rozpoznaniu grzybicy owłosionej skóry głowy jest jednak badanie mykologiczne. Dzięki pobraniu od chorego materiału ze zmienionych chorobowo miejsc, można rozpoznać infekcję grzybiczą skóry, a także wskazać konkretny rodzaj grzyba odpowiedzialnego za rozwój choroby. Aby badanie mykologiczne było wiarygodne, pacjent nie może stosować miejscowych leków przeciwgrzybiczych przynajmniej przez okres 2 tygodni poprzedzających jego wykonanie. W przypadku stosowania doustnych leków przeciwgrzybiczych okres ten powinien wynosić co najmniej 4 tygodnie.
Pomocnym badaniem może być również trichoskopia. Umożliwia ona dokładne przyjrzenie się zmianom w obrębie górnych warstw skóry oraz włosów. Trichoskopia może być cennym badaniem również u pacjentów, którzy są w trakcie leczenia grzybicy skóry głowy. Dzięki temu badaniu można ocenić efektywność terapii.
Czym jest grzybica skóry głowy?
Grzybica owłosionej skóry głowy to dość powszechnie występująca zakaźna choroba skóry, która rozwija się częściej u dzieci. Głównie dotyczy pacjentów między 3. a 14. rokiem życia, choć warto mieć na uwadze, że może wystąpić właściwie w każdym wieku. Grzybica skóry owłosionej u części osób ma przebieg łagodny, u innych umiarkowany, a u kolejnych ciężki. W zależności od stopnia nasilenia objawów, choroba ta może w mniejszym lub większym stopniu obniżać komfort życia. Czasami, zmiany skórne charakterystyczne dla tego schorzenia stają się przyczyną zawstydzenia i unikania kontaktów towarzyskich.
Co to jest grzybica skóry głowy? Jest to choroba dermatologiczna, która rozwija się głównie u dzieci. Jak sama nazwa wskazuje, zmiany chorobowe dotyczą owłosionej skóry głowy oraz znajdujących się w jej obrębie włosów.
