U nas zapłacisz kartą
Czy trądzik różowaty powoduje swędzenie?
Czy możliwe jest całkowite wyleczenie trądziku różowatego?
Trudno jest osiągnąć całkowite wyleczenie zmian skórnych w przebiegu trądziku różowatego, choć za pomocą odpowiedniego leczenia można uzyskać długotrwałą remisję. Stosując odpowiednie leczenie preparatami miejscowymi, lekami doustnymi, zabiegi chirurgiczne (rhinophyma) lub laserowe można zminimalizować postęp choroby. Trądzik różowaty należy leczyć, ale nie ma preparatów, które raz na zawsze zwalczą chorobę. Celem terapii jest zmniejszenie i/lub usunięcie istniejących objawów, a następnie zapobieganie pojawieniu się nowych zmian.
U pacjentów z trądzikiem różowatym przeciwwskazane są takie zabiegi, jak: złuszczanie z użyciem kwasów owocowych, kwasu trójchlorooctowego, kwasu salicylowego. Powodują one przekrwienie skóry, co nasila i utrwala rumień, a także intensywne płatowe złuszczanie, któremu towarzyszy niemiłe uczucie pieczenia i palenia skóry. Niewskazane są także zabiegi rozgrzewające. Przy pielęgnacji skóry należy unikać tarcia, ucisku, a także stosowania kosmetyków bogatych w substancje aktywne, które zamiast wpływać dobroczynnie na skórę, wywołują podrażnienie lub uczulają.
Objawy trądziku różowatego
Trądzik różowaty to schorzenie, które manifestuje się charakterystycznymi zmianami na określonych partiach twarzy. Objawy mogą mieć charakter zróżnicowany,ale umożliwiają odróżnienie przypadłości od innych schorzeń skórnych.
W przebiegu trądziku różowatego skóra może reagować na różne czynniki zewnętrzne, takie jak kosmetyki, słońce czy zmiany temperatur.
Ze względu na niejednorodne objawy, wyróżnia się 4 główne postacie przypadłości:
- trądzik różowaty rumieniowy z widocznymi naczyniami krwionośnymi – najczęstsza postać choroby. Zmiany naczynioruchowe powodują stałe zaczerwienienie twarzy w obrębie policzków, nosa, czoła i brody. Na skórze widoczne są poszerzone drobne naczynia krwionośne,
- trądzik różowaty grudkowo-krostkowy – objawia się trwałym rumieniem oraz przejściowym pojawianiem się grudek i krostek. Zmianom towarzyszy często uczucie pieczenia i palenia skóry,
- trądzik różowaty przerostowo-guzowaty – postać z dominacją zmian przerostowych, którym często towarzyszy obrzęk twarzy i pogrubienie skóry (zwykle w okolicy nosa, ale również czoła, brody i policzków). Czasami dochodzi do zapalenia mieszków włosowych w obrębie zmian przerostowych,
- trądzik różowaty obejmujący oczy – postać z dominacją zmian w obrębie oczu. Zwykle towarzyszy jej zapalenie spojówek, a rumień pojawia się na powiekach i wokół oczu. W niektórych przypadkach rozwija się zapalenie gruczołów Meiboma, prowadzące do problemów z wydzielaniem łez i nawilżaniem oka.
Rzadką odmianą przypadłości jest ziarniniakowy trądzik różowaty, którego cechą charakterystyczną jest pojawienie się twardych grudek lub guzków w kolorze żółtym, brązowym lub czerwonym, które mają skłonność do bliznowacenia. Zmiany mogą pojawić się na niezmienionej i całkowicie zdrowej skórze.
Trądzik różowaty – początki
Pierwsze objawy choroby mogą być mylone z innymi schorzeniami skóry, takimi jak rumień czy trądzik pospolity. Początkowe objawy obejmują zwykle przejściowe (przelotne) zaczerwienienie na twarzy, które może wystąpić po spożyciu ciężkostrawnych potraw, alkoholu, ekspozycji na promieniowanie słoneczne lub w trakcie intensywnego wysiłku fizycznego. Dodatkowo pacjenci mogą zauważyć rozszerzone naczynia krwionośne (zwłaszcza na policzkach) oraz doświadczać pieczenia skóry przy codziennej pielęgnacji.
Trądzik różowaty - objawy i leczenie. Jak wygląda początek choroby?
Niezwykle ważne jest uwrażliwienie społeczeństwa na pierwsze, często niepozorne zmiany skórne, jak nawracający rumień twarzy. Niestety pacjenci na początku choroby nie zdają sobie sprawy z konieczności leczenia i nie szukają pomocy u dermatologa, a właśnie wczesne rozpoznanie trądziku różowatego oraz rozpoczęcie właściwego postępowania i terapii to szansa na uniknięcie zaostrzeń – ekspert kampanii „Róż się do lekarza” dermatolog dr hab. Aleksandra Batycka-Baran z Katedry i Kliniki Dermatologii, Wenerologii i Alergologii Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu.
Początek trądziku różowatego może przebiegać jako napadowe czerwienienie skóry twarzy („okres prerosacea”). Między epizodami występowania rumienia skóra wygląda prawidłowo.
Trądzik różowaty - diagnoza
Lekarz ustala rozpoznanie na podstawie wywiadu oraz badania pacjenta. Charakterystyczne dla trądziku różowatego jest występowanie wykwitów rumieniowych i grudkowo-krostkowych umiejscowionych głównie w środkowej części twarzy, tzw. wzmożonej reakcji naczynioruchowej (zaczerwienienie pod wpływem bodźców fizycznych i psychicznych), współistnienia objawów łojotoku. Decydujący w rozpoznaniu choroby jest rumień utrzymujący się w centralnej części twarzy. Biopsja skóry rzadko jest konieczna.
Istnieje wiele metod leczenia trądziku różowatego. Leczenie jest dobierane przez lekarza dermatologa dla konkretnego pacjenta, w zależności od objawów trądziku różowatego, jego przebiegu, stanu skóry, czynników zaostrzających, chorób towarzyszących, przyjmowanych leków i odpowiedzi na leczenie.
Trądzik różowaty – leczenie niefarmakologiczne
Trądzik różowaty - leczenie miejscowe
W leczeniu miejscowym stosuje się metronidazol w postaci żelu lub kremu.
Ponadto stosuje się kwas azelainowy, iwermektynę oraz nadtlenek benzoilu.
Lekami redukującymi zaczerwienie twarzy są brymonidyna i oksymetazolina.
Do stosowanych miejscowo antybiotyków należą: iwermektyna, erytromycyna, klindamycyna.
Trądzik różowaty – leczenie laserem
Leczenie jest zawsze zlecane przez lekarza, istnieje szereg przeciwwskazań, m.in. ciąża i laktacja, bielactwo, niewyrównana cukrzyca, poważne przewlekłe choroby układu sercowo-naczyniowego (w tym rozrusznik serca), choroby autoimmunologiczne, padaczka, tendencja do powstawania bliznowców. Zabiegi naświetlania są bezbolesne, ale mogą powodować działania niepożądane, takie jak rumień lub uczucie ściągnięcia skóry.
Trądzik różowaty – leczenie ogólne
W nasilonych postaciach trądziku różowatego lekarz może zlecić – oprócz leczenia miejscowego – także leczenie ogólne, czyli doustne.
Do leków stosowanych ogólnie (doustnie) należą antybiotyki, głównie doksycyklina, a także limecyklina, chlorowodorek tetracykliny, oksytetracyklina, azytromycyna.
