Co to jest poletkowanie skóry?
Rumień guzowaty
Rumień guzowaty (łac. erythema nodosum) to rodzaj stanu zapalnego rozwijającego się w tkance podskórnej. Zmiany w postaci guzków pojawiają się przede wszystkim na przednich podudziach. Jeśli więc zauważysz rumień na nodze i będzie miał on grudkowatą strukturę, na dodatek bolesną w dotyku i wyraźnie cieplejszą od tych części ciała, które nie są objęte zmianą – możesz podejrzewać, że to erythema nodosum. Grudki mogą mieć bardzo zróżnicowaną wielkość, jednak zazwyczaj są niewielkie. Kolor również nie jest przez cały czas jednorodny. Początkowo bywa intensywnie czerwony, następnie brunatny, aż wreszcie żółty. Rumień guzowaty znika w ciągu ok. sześciu tygodni od pojawienia się i nie pozostawia po sobie śladów w postaci blizn czy martwicy, jednak może pozostawić utrzymujące się przez kilka tygodni przebarwienia.
U większości chorych lekarze nie są w stanie precyzyjnie określić pierwotnej przyczyny powstania rumienia guzowatego. Najczęściej wymienia się jednak choroby wywołane przez wirusy, bakterie, ale i grzyby czy pierwotniaki. Może być to także skutek uboczny terapii hormonalnej.
Alergia kontaktowa leczenie
Podstawą leczenia wyprysku kontaktowego jest wyeliminowanie ze środowiska (na tyle, na ile jest to możliwe) substancji uczulającej.
W przypadku uczulenia na nikiel należy zwrócić uwagę również na dietę pacjenta, ponieważ – jak już zostało wspomniane – metal ten można znaleźć w wielu pokarmach. Niestosowanie diety niklowej wiąże się często z brakiem poprawy klinicznej, mimo wyeliminowania tego metalu ze środowiska (nieużywanie metalowych sztućców czy biżuterii).
W przypadku zaostrzeń i obecności na skórze zmian chorobowych stosuje się typowo glikokortykosteroidy miejscowe, czyli w postaci kremów lub maści. Leki te mają potencjał przeciwzapalny i dość szybko przynoszą poprawę, choć nie powinniśmy ich stosować w sposób przewlekły.
Nie należy zapominać o dołączeniu do leczenia preparatów emolientowych, które poprawiają nawilżenie skóry, a także wspierają jej barierę ochronną. Na rynku możemy znaleźć emolienty z zawartością ektoiny w postaci balsamu. Substancja ta może okazać się korzystna w przebiegu alergii kontaktowej, ponieważ cechuje się działaniem przeciwzapalnym i ochronnym.
Ektoina sprzyja tworzeniu na powierzchni skóry wodnego płaszcza, który chroni przed działaniem szkodliwych czynników środowiskowych. Emolienty świetnie sprawdzą się również przy wyprysku z podrażnienia, ponieważ wspierają uzupełnianie uszkodzonej bariery naskórkowej (co jest w tym przypadku istotą choroby).

Wyprysk potnicowy – diagnostyka i leczenie
Różnicowanie odmian wyprysku stanowi trudność wynikającą z niejednorodnych, często sprzecznych definicji. Wyprysk potnicowy rozpoznaje się na podstawie obrazu klinicznego oraz wywiadu lekarskiego. Specjalista może również zaproponować przeprowadzenie testów alergicznych w celu ustalenia przyczyny choroby.
Leczenie wyprysku potnicowego polega na miejscowym stosowaniu maści zwalczających dermatozy. Na wyprysk potnicowy dostępne są w aptekach leki sprzedawane bez recepty, np. zawierające metyloprednizolon (aceponian metyloprednizolonu), syntetyczny glikokortykosteroid mający silne oraz długotrwałe działanie przeciwzapalne oraz immunosupresyjne. Dobre efekty daje ekstrakt z propolisu (np. w formie aerozolu, stosowany miejscowo na skórę), a także okłady z trzyprocentowego kwasu bornego (borowego).
Leczenie wyprysku potnicowego najlepiej przeprowadzać pod okiem dermatologa – choroba bardzo często współwystępuje z zakażeniem grzybiczym. Właściwa diagnoza jest kluczowa w celu rozpoczęcia skutecznej terapii. Dermatolog na wyprysk potnicowy może przepisać leki dostępne na receptę (jeśli bez recepty okażą się nieskuteczne) oraz leki przeciwalergiczne. W przypadku współwystępowania zakażenia grzybiczego specjalista zaproponuje ponadto środki przeciwgrzybicze. Może też zalecić stosowanie antybiotyków. Na czas leczenia należy unikać kontaktu z czynnikami mogącymi zaostrzyć objawy choroby.
Zobacz film: Jakie funkcje pełni skóra człowieka? Źródło: Bez skazy