U nas zapłacisz kartą
Pryszcz na dolnej powiece oka - Przyczyny, Leczenie i Porady
Co robić w razie wystąpienia objawów?
Pojawienie się guzów powiek powinno skłonić pacjenta do wizyty w gabinecie okulistycznym w celu ustalenia diagnozy i podjęcia odpowiedniego postępowania. W przypadku zmian łagodnych wczesne leczenie pozwala na osiągnięcie bardzo dobrego rezultatu kosmetycznego i zapobiega oszpecającemu zniekształceniu powiek i twarzy.
W ustaleniu rozpoznania pomocne jest badanie w mikroskopie okulistycznym (lampie szczelinowej, zob. Badanie w lampie szczelinowej [biomikroskopia]), jednak niejednokrotnie badanie kliniczne nie pozwala na postawienie ostatecznej diagnozy. Często bowiem zmiany skórne mają podobny wygląd makroskopowy mimo różnej budowy histopatologicznej. Z tego względu wykonuje się biopsję zmiany.
Biopsja z wycięciem zmiany daje odpowiedź na pytanie o charakter guza i jednocześnie powoduje całkowite wyleczenie. Typowo kwalifikują się do niej małe zmiany umiejscowione daleko od punktu łzowego, kąta bocznego, nieobejmujące brzegu powiek lub położone w jego centrum. Jednak niejednokrotnie chirurdzy, chcąc oszczędzić pacjentowi dodatkowego zabiegu oraz związanych z nim stresów i niedogodności, podejmują się wycięcia za jednym razem także bardziej skomplikowanych guzów.
Biopsja diagnostyczna polega na pobraniu jedynie fragmentu guza. Należy ją pobierać z reprezentatywnego obszaru nowotworu. Musi ona zawierać zdrowe brzegi, być wystarczająco duża, aby możliwe było badanie histopatologiczne, nie może prowadzić do zmiażdżenia lub innego uszkodzenia pobieranych tkanek.
Leczenie gradówki - co stosować?
Nieleczona gradówka może powodować silny ból lub nawet pogorszyć ostrość widzenia. Jak leczyć gradówkę? Leczenie farmakologiczne gradówki polega zazwyczaj na wcieraniu w gradówkę maści zawierających antybiotyki, aplikowaniu specjalnych kropli na gradówkę lub leków doustnych. W każdej aptece znajdziemy także maści i płyny na gradówkę dostępne bez recepty.
Gdy stosowanie tego rodzaju preparatów nie przynosi efektów, konieczne jest operacyjne usunięcie gradówki. Operacja gradówki jest wykonywana w znieczuleniu miejscowym i polega na nacięciu skóry w miejscu guzka i usunięcia wszystkich jego elementów.
Warto pamiętać, że osoby, które mają tendencję do pojawiania się gradówek, powinny regularnie przemywać powieki wacikiem zwilżonym ciepłą przegotowaną wodą.
Opryszczka oka u dziecka. Co robić?
Jeżeli masz czynną opryszczkę ust, nie całuj swojego dziecka. W twojej ślinie znajduje się wirus, który może łatwo zakazić też malucha.
Poza tym, dzieci bardzo często dotykają swojej twarzy i np. w razie zakażenia i zimna na ustach, są w stanie samodzielnie przenieść wirusa do oka.
Taki stan u dzieci jest znacznie bardziej niebezpieczny niż u dorosłych, którzy mają lepiej wykształconą odporność. Do przedostania się wirusa na noworodka może dojść również podczas porodu.
W skrajnych przypadkach, zakażenie opryszczkowe u dziecka pozostawia trwałe ślady neurologiczne, a przy tym doprowadza nawet do utraty wzroku.
Opryszczkę na oku u niemowlaka rozpoznasz po:
- zaczerwienionych, obrzękniętych oczach,
- powierzchownych owrzodzeniach, ponieważ opryszczka ujawnia się też na powiece dziecka,
- pęcherzykach, które mają charakterystyczny, drzewkowaty kształt niespotykany w przebiegu innych zakażeń wirusowych.
Jak wskazuje Magdalena Marczyńska z Kliniki Chorób Zakaźnych Wieku Dziecięcego w Warszawie na łamach „Po dyplomie”, zmiany wywołane opryszczką na oku u dziecka bardzo łatwo ulegają nadkażeniom bakteryjnym.
Takiej opryszczce oka u dzieci towarzyszą:
- obrzęk powiek,
- światłowstręt,
- łzawienie,
- zapalenie przyusznych węzłów chłonnych.
Opryszczka oka u dziecka ma tendencję do nawracania. Choroba ponownie dotknie około 30% dzieci, zwłaszcza tych mniejszych.
Predyspozycję do tego mają w szczególności dzieci młodsze. Dlatego trzeba zachować dużą ostrożność, gdy zauważysz objawy charakterystyczne dla opryszczki oka u noworodka lub nieco większego maluszka.
Z uwagi na to, że duża część społeczeństwa to nosiciele wirusa opryszczki, trudno uchronić dziecko przed jego transmisją.
Działaj natomiast natychmiast, gdy tylko zauważysz niepokojące objawy - udaj się z dzieckiem do pediatry, który wdroży leczenie. Opryszczki oka nie pozostawiaj samej sobie, bo choroba może w istotny sposób wpłynąć na jakość widzenia Twojego dziecka.
Rodzaje zmian: zrogowacenia, tłuszczaki, brodawki, żółtaki i inne
Guzy powiek stanowiące rozrost naskórka
Guzy powiek stanowiące rozrost naskórka to rogowacenie łojotokowe (brodawka łojotokowa), brodawka pospolita, róg skórny, mięczak zakaźny, prosaki i torbiele naskórkowe.
- Rogowacenie łojotokowe (brodawka łojotokowa) występuje bardzo często i dotyczy chorych w średnim lub starszym wieku. Guzy te mają bardzo różny wygląd i kształt. Zazwyczaj przybierają formę płaskich, gładkich, tłustych i wypukłych grudek o różnym kolorze, którym towarzyszy w różnym stopniu nasilone rogowacenie. Niejednokrotnie przybierają jednak postać uszypułowanych guzków, niekiedy zaś mogą mieć budowę zrazikową (tj. złożoną z mniejszych elementów) i brodawkowatą powierzchnię. Guzy te powstają na skutek namnażania się komórek naskórka. Przyczyna ich powstawania nie jest znana. Częściej występują na skórze wystawionej na działanie promieniowania UV.
- Brodawkę pospolitą (verruca vulgaris) wywołuje wirus brodawczaka ludzkiego (HPV) typ 6 lub 11. W obrębie skóry powiek występuje stosunkowo rzadko. Są to produkujące nadmierną ilość keratyny (hiperkeratotyczne) grudki o szorstkiej, nierównej powierzchni.
- Termin róg skórny oznacza obecność nadmiernego rogowacenia naskórka z nagromadzeniem żółtobrunatnych mas rogowych o chropowatej powierzchni. Guzy te mogą mieć bardzo różny kształt, niekiedy przypominają z wyglądu rogi. Mogą one towarzyszyć zarówno zmianom łagodnym skóry, jak i złośliwym, dlatego zawsze wymagają biopsji do zbadania ich podstawy. Ostateczną diagnozę stawia się dopiero po ich wycięciu i badaniu histopatologicznym.
- Mięczak zakaźny to guzek zapalny wywołany przez bardzo zakaźny wirus z grupy ospy. Często występuje u dzieci i przeważnie dotyczy skóry powiek. Jeśli mięczaki są liczne i pojawiają się u dorosłych, można podejrzewać u nich nabyte upośledzenie odporności. Mięczaki mają woskowy, półprzezroczysty wygląd, a w ich centrum widoczne jest zagłębienie, z którego po uciśnięciu wydobywa się treść przypominająca kaszkę. Umiejscowione w brzegu powieki mogą podtrzymywać przez długi czas stan zapalny spojówek i rogówki (zob. Zaczerwienienie oka [czerwone oko, zespół czerwonego oka] oraz Zapalenie spojówek).
- Prosaki to drobne, naskórkowe torbiele wypełnione masami łojowo-rogowymi (keratyną). Guzki te powstają spontanicznie lub w trakcie gojenia się zmian skórnych o charakterze pęcherzyków. Grudki te mają kolor od woskowobiałych do żółtych i średnicę 1–2 mm. Prosaki spotyka się bardzo często u noworodków.
- Naskórkowe torbiele wtrętowe (torbiele łojowe, kaszaki) powstają z zagłębienia mieszka włosowego i gruczołów łojowych samoistnie lub w wyniku urazu i rosną powoli. Są okrągłe i mają gładką powierzchnię, kolor cielisty i wielkość od kilku milimetrów do kilku centymetrów. Niekiedy w centrum widać otwór będący zaczopowanym kanałem włosa. Po wyciśnięciu lub pęknięciu może wydostać się z guzka kaszkowata zawartość.
- Torbiel mieszka włosowego występuje najczęściej (w 90% przypadków) na owłosionej skórze głowy, przy małżowinach usznych. W okolicach oczu torbiele mogą niekiedy występować między brwiami. U jednej czwartej chorych ulegają one zwapnieniu, tworząc twardy guz.
- Kępki żółte (żółtaki, xanthelasma) to charakterystyczne płaskie guzy o żółtym zabarwieniu występujące w okolicy kąta przyśrodkowego powieki dolnej i/lub górnej. Często są symetryczne i mogą zajmować wszystkie cztery powieki. Wykazują tendencję do powolnego wzrostu i zlewania się ze sobą. Kępki żółte sprawiają głównie problemy kosmetyczne. Mimo że guzki w badaniach histologicznych stanowią nagromadzenie makrofagów wypełnionych cholesterolem, ogólne stężenie cholesterolu u chorych jest zwykle prawidłowe. U części pacjentów może występować zwiększone stężenie lipidów w surowicy.
