U nas zapłacisz kartą
Jak skutecznie leczyć trudne do pokonania pryszcze hormonalne?
Pryszcze na plecach – przyczyny
Pod wpływem narastającej ilości sebum produkowanego przez gruczoły łojowe zatykają się pory, co prowadzi do powstania trądziku. Ten problem dotyczy około 25% osób dorosłych i 33% nastolatków. Pryszcze na plecach u mężczyzn pojawiają się częściej niż u kobiet – jest to tzw. trądzik skupiony.
U nastolatków powstawaniu pryszczy na plecach towarzyszy tzw. burza hormonów. Ten termin opisuje gwałtowny wzrost wydzielania hormonów, które zaburzają w ten sposób inne mechanizmy. Szalejące hormony są przyczyną intensywnej pracy gruczołów łojowych, a w konsekwencji – zatykania porów. Często są to nie tylko zaskórniki, ale także bolesne grudki przypominające cysty. Zmiany na ogół ustępują po zakończeniu okresu nastoletniego.
U dorosłych powstawanie pryszczy na plecach może mieć wiele innych przyczyn niż zaburzenia hormonalne. Trądzik na plecach oraz w innych partiach ciała może być spowodowany nadpotliwością i niewystarczającą dbałością o higienę. Brak higieny doprowadza do złuszczania się martwego naskórka, mieszania się cząstek naskórka z kurzem i pyłami z otoczenia, natomiast pot sprzyja rozkładowi bakterii. Zatykają się połączone z mieszkami włosowymi ujścia gruczołów łojowych. Sprzyja to powstawaniu zaskórników i jest pożywką dla bakterii. Powstawanie zaskórników może mieć także podłoże dziedziczne. U mężczyzn pryszcze na plecach może powodować też nadmiar androgenów.
Zobacz film: Trądzik to problem nie tylko nastolatków. Źródło: Dzień Dobry TVN
Pojawianie się pryszczy na plecach, podobnie jak na twarzy, bywa także efektem stresu. Skóra bardzo silnie reaguje na czynnik stresowy, który powoduje nasilenie pracy gruczołów łojowych i zwiększenie wydzielania sebum zatykającego pory.
Pryszcze na plecach u kobiet mogą powstawać pod wpływem cyklu miesiączkowego. W jego drugiej połowie obniża się poziom estrogenów, natomiast w 23 i 24 dniu następuje gwałtowny wzrost ich aktywności – zwłaszcza progesteronu, który powoduje zwiększoną produkcję łoju. Ujścia gruczołów łojowych zwężają się i przez to utrudniają uwolnienie na powierzchnię skóry zalegającego tłuszczu. To z kolei powoduje powstawanie pryszczy i zaskórników, także na plecach.
Jak pozbyć się trądziku na plecach?
Chociaż trądzik na plecach niekoniecznie jest widoczny na pierwszy rzut oka, to zmiany trądzikowe mogą powodować dyskomfort zarówno fizyczny, jak i psychiczny. Warto więc sięgnąć po środki, które pozwolą skutecznie walczyć z trądzikiem.
Leczenie trądziku na plecach
Trądzik na plecach można leczyć zarówno miejscowo, jak i ogólnie. Dopasowaniem takiego leczenia zajmuje się przede wszystkim dermatolog.
Do stosowania miejscowego są przeznaczone różnego rodzaju maści, kremy, płyny czy żele. W ich składzie można znaleźć takie substancje aktywne jak m.in. kwas salicylowy, nadtlenek benzoilu (np. Benzacne) czy tretynoina (np. w połączeniu z erytromycyną - Aknemycin).
Jeśli konieczne jest ogólnoustrojowe leczenie trądziku, to korzysta się z preparatów zawierających pochodną witaminy A, izotrytenoinę, która pozwala na złuszczanie naskórka, a nadprodukcja sebum jest zahamowana.
W trakcie kuracji izotrytenoiną konieczne jest stosowanie skutecznej antykoncepcji, gdyż działa ona teratogennie, tzn. ma toksyczny wpływ na płód, co może skutkować zaburzeniami rozwoju czy obumarciem ciąży.
Możliwe jest także wykorzystanie antybiotyków, np. tetracykliny, zwłaszcza w połączeniu z witaminami z grupy B. Pozwala to na zwalczenie bakterii Cultibacterium acnes (wcześniej nazywane Propionibacterium acnes). Dodatkowo w redukowaniu łojotoku może pomóc suplementacja witaminy C oraz PP. Antybiotyki dostępne są tylko na receptę (recepta online).
Trądzik na plecach – domowe sposoby
Dobrym pomysłem jest również przyjrzenie się swojej diecie. Przypuszczalnie dieta o niskim indeksie glikemicznym pomaga w walce z trądzikiem. Niektóre badania wskazują na związek między spożywaniem mleka krowiego a występowaniem trądziku na plecach, natomiast to powiązanie nie dotyczy innego nabiału, np. sera żółtego czy jogurtów.
Leczenie trądziku
Leczenie zmian trądzikowych powinno rozpocząć się od wizyty u specjalisty dermatologa, który postawi diagnozę oraz pomoże dobrać odpowiednią terapię. Nie należy zwlekać z wizytą u lekarza - choroba może nigdy nie ustąpić sama, a późne wdrożenie leczenia może skutkować pojawieniem się rozległych blizn. Często leki dostępne są tylko na receptę (recepta online).
Leczenie trądziku zwyczajnego
Antybiotyki
Leczeniem farmakologicznym pierwszego wyboru są antybiotyki miejscowe (w cięzkich przypadkach doustne) głównie tetracykliny (np. doksycyklina, limecyklina, chlorowodorek tetracykliny) i makrolidy (np. erytromycyna). Stosuje się je w skojarzeniu z preparatami miejscowymi zawierającymi nadtlenek benzoilu, kwas salicylowy, azelainowy lub retinoidy.
Jednymi z najczęściej stosowanych leków w leczeniu trądziku zwyczajnego są doustne oraz miejscowe retinoidy(pochodne witaminy A) np. izotretynoina. Zmniejszają one aktywność gruczołów łojowych, działają przeciwzapalnie, promują wytwarzanie nowego naskórka oraz złuszczanie jego martwych komórek.
W trakcie terapii należy bezwzględnie korzystać z fotoprotekcji filtrami przeciwsłonecznymi min. SPF 50. Należy wspomnieć, że retinoidy są silnie teratogenne. Kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować skuteczną antykoncepcję w trakcie, a także miesiąc przed i po doustnej terapii lekiem.
Preparaty bez recepty
Oprócz preparatów dostępnych na receptę, w celu podtrzymania efektu leczenia, można stosować produkty OTC działające przeciwbakteryjne oraz normalizujące produkcję sebum. Do najczęściej wykorzystywanych substancji aktywnych w dermokosmetykach należą kwas salicylowy oraz azelainowy.
Antykoncepcja hormonalna
W wypadku trądziku powstałego na tle zaburzeń hormonalnych, lekarz może zalecić stosowanie dwuskładnikowej antykoncepcji doustnej, która poprzez działanie antyandrogenne bezpośrednio poprawia stan skóry.
Pryszcze podskórne: czym są?
To różnej wielkości podskórne ropne zmiany znajdujące się w głębokiej warstwie skóry, niemożliwe do wyciśnięcia, ponieważ ich ujście zasłonięte jest przez skórę. Czasem są rozsiane po twarzy i drobne. Częściej jednak mają formę cyst lub nawet twardych guzków. Guzki znajdują się głębiej niż cysty i są twarde. Cysty są nieco bardziej miękkie i czasem widocznie nabrzmiałe ropą, ponieważ znajdują płycej niż ropne guzki. Zmiany mogą mieć lekko siny lub czerwonawy odcień, czasem jedynie czerwoną obwódkę. Zarówno cysty, jak i guzki charakteryzują się tym, że przy dotknięciu bolą, chociaż przy mniejszych pryszczach ból może nie być wyczuwalny, szczególnie u odpornych osób. Nie należy ich wyciskać, ponieważ zostawiają trwałe, ciemne blizny. Przyjmuje się, że najczęściej podskórne pryszcze tworzą się w strefie T (czoło, nos, broda), podobnie jak inne zaskórniki. Nie jest to prawda. W rzeczywistości mogą wystąpić w bardzo wielu miejscach na ciele, przede wszystkim na policzkach i na czole tuż przy włosach, na skroniach, na szyi, w okolicach uszu, na plecach oraz na dekolcie. Kiedy pryszcz podskórny się pojawi, warto dać mu czas. Niektóre same wchłaniają się już po kilku dniach, a te mniejsze okazują się być zwykłymi pryszczami, które wychodzą na wierzch, przez co stają się o niebo prostsze do usunięcia. Jeśli jednak podskórne cysty i guzki nie znikają lub pojawiają się regularnie, należy się temu przyjrzeć. Czytaj też: Trądzik: objawy i skuteczne leczenie Trądzik zaskórnikowy: jak go wyleczyć? Pryszcze na pośladkach: jak powstają i jak się ich pozbyć?
- używanie kosmetyków zapychających pory, zbyt tłustych kremów
- skłonności genetyczne
- choroby, np. cukrzyca oraz inne choroby metaboliczne
- długotrwały stres (szczególnie, kiedy pryszcze występują w okolicy szyi i uszu)
Rodzajem pryszczy podskórnych można też nazwać łagodne czyraki, czyli ropne zmiany skórne wynikające z zapalenia mieszków włosowych. Są bardziej bolesne i większe od zwyczajnych pryszczy. Bolą bez dotykania, kiedy już urosną. Częste występowanie czyraków może świadczyć o chorobach nerek i wątroby, cukrzycy, osłabionej odporności organizmu, zarażeniu wirusem HIV. Jeśli zdiagnozujesz u siebie czyraka, koniecznie udaj się do lekarza dermatologa.
