U nas zapłacisz kartą
Pryszcze na tyle szyi - przyczyny, leczenie i sposoby zapobiegania
Krosty na szyi – przyczyny
Trądzik na szyi, podobnie jak w innych częściach ciała, może mieć wiele przyczyn.
- Hormony – zmiany w organizmie mogą prowadzić do zwiększonej produkcji łoju, a jego nadmiar może zablokować pory skóry, co prowadzi do powstawania krost i pryszczy.
- Stres – może prowadzić zmian hormonalnych i nasilenia objawów trądziku. W okresach zwiększonego napięcia organizm produkuje więcej hormonów stresu, takich jak kortyzol, co może zwiększać produkcję sebum.
- Dieta – badania sugerują związek między dietą a trądzikiem. Szczególnie produkty o wysokim indeksie glikemicznym mogą przyczyniać się do nasilenia objawów (również w przypadku trądziku późnego).
- Alergie – nadwrażliwość na niektóre produkty czy substancje, szczególnie kosmetyki czy detergenty, może powodować podrażnienia skóry i wywoływać objawy trądziku na szyi.
- Brak higieny – nie stanowi bezpośredniej przyczyny trądziku, ale może przyczynić się do zablokowania porów i rozwoju trądziku. Duże znaczenie ma regularne mycie twarzy i szyi oraz unikanie dotykania ich brudnymi rękami.
- Nadmierne pocenie się – wysoka temperatura i wilgoć mogą prowadzić do zwiększonego pocenia się i zablokowania porów, a tym samym powstania krost i pryszczy.
- Używanie nieodpowiednich kosmetyków – szczególnie tłustych i ciężkich, ponieważ mogą zatykać pory skóry i prowadzić do powstawania krost na szyi.
Pielęgnacja skóry szyi z trądzikiem
Skóra dotknięta trądzikiem wymaga odpowiedniej pielęgnacji. Przede wszystkim należy unikać kosmetyków ze składnikami komedogennymi, czyli zapychającymi pory. Są to m.in. parafina, lanolina, olej kokosowy. Nie oznacza to jednak, że trzeba zrezygnować z kremów nawilżających, a wręcz przeciwnie – cera trądzikowa bardzo często jest odwodniona. Należy jednak szukać lekkich kremów do cery tłustej, np. z kwasem hialuronowym. Na noc warto z kolei nakładać złuszczający krem z kwasem, np. migdałowym czy salicylowym.
Najważniejsze jest dokładne oczyszczanie, które usunie ze skóry nie tylko makijaż i kurz, ale przede wszystkim nagromadzone sebum. Skórę myjcie dwa razy dziennie, stosując żele przeznaczone do cery trądzikowej lub łagodne pianki i hipoalergiczne emulsje myjące. Raz w tygodniu nałóżcie na skórę peeling enzymatyczny, żeby usunąć martwe komórki naskórka. Unikajcie peelingów ziarnistych, które mogą naruszyć ropne krostki, utrudniając ich gojenie i roznosząc bakterie.
Po myciu zawsze pamiętajcie o przetarciu skóry tonikiem do cery trądzikowej, który przywróci fizjologiczne pH oraz zadziała ściągająco, antybakteryjnie i lekko złuszczająco.
Składniki, które polecane są w pielęgnacji skóry trądzikowej, to przede wszystkim:
- kwas salicylowy,
- kwas migdałowy,
- kwas azelainowy,
- niacynamid,
- retinoidy (w tym retinol i kwas retinowy),
- cynk,
- olejek z drzewa herbacianego.
Krosty na języku przy gardle
Stawiając pierwsze rozpoznanie lekarz bierze pod uwagę lokalizację zmian w jamie ustnej oraz ich charakter. Krosty na języku przy gardle mogą wskazywać na grzybicę (kandydozę) jamy ustnej.
Choroba rozwija się na skutek zakażenia grzybem drożdżopodobnym z rodzaju Candida. Zwykle u osób z obniżoną odpornością.
Jedną z najczęściej wykrywanych postaci choroby jest kandydoza rzekomobłoniasta, którą można rozpoznać po białych lub żółtych zmianach (tzw. pleśniawkach), które po usunięciu pozostawiają czerwone, krwawiące podłoże.
Grzybica lokalizuje się najczęściej na grzbiecie języka, ponieważ stanowi on główny rezerwuar mikroflory jamy ustnej.
Leczenie tego typu zmian polega na przyjmowaniu preparatów przeciwgrzybicznych (m.in. nystatyny, ketokonazolu, flukonazolu).
Krosty z tyłu głowy i strupy w okolicach skroni
Krosty z tyłu głowy, a także w okolicach skroni mogą być jednym ze skórnych objawów kiły - groźnej choroby układowej przenoszonej przez błony śluzowe w trakcie kontaktów seksualnych, spowodowanej przez bakterię względnie beztlenową Treponema palidum (krętek blady).
Rozprzestrzeniające się w organizmie zakażenie z czasem prowadzi do wystąpienia objawów także na twarzy i na owłosionej skórze głowy, zwłaszcza na potylicy.
W przebiegu tzw. kiły drugorzędowej, po upływie kilku miesięcy od zakażenia, pojawia się tak zwana osutka. Jest to wysypka, na którą składają się grudki, krostki, plamki i inne wypryski oraz przebarwienia.
Co niezwykle istotne, u wielu pacjentów w ciągu 2-3 miesięcy od wystąpienia osutki, rozpoczyna się proces łysienia kiłowego. Jest ono bardzo charakterystyczne, ponieważ na głowie powstają niewielkie „wygryzione” łyse placki, zlokalizowane zazwyczaj tam, gdzie włosy trzymają się najlepiej, a więc na potylicy i skroniach.
Czym jest trądzik na szyi?
Trądzik na szyi jest przypadłością charakteryzującą się występowaniem twardych krost na szyi i pryszczy na karku. Dolegliwość dotyczy najczęściej osób dorosłych, szczególnie kobiet po 25. roku życia. Bardzo często jest objawem tzw. trądziku późnego. Powstawanie krost na szyi przebiega podobnie, jak na innych częściach ciała, takich jak twarz, plecy czy klatka piersiowa, ale ze względu na umiejscowienie zmiany mogą wymagać specyficznego podejścia do leczenia.
Pryszcze na szyi u młodzieży
Trądzik na szyi u nastolatków ma podłoże hormonalne. Za ich powstawanie odpowiada przede wszystkim testosteron, który prowadzi do zwiększonej produkcji sebum przez gruczoły łojowe, co może powodować zablokowanie porów i prowadzić do powstania pryszczy i wyprysków. U młodzieży trądzik na szyi raczej nie występuje samoistnie. Zmiany skórne w tym rejonie wynikają najczęściej z rozległego i zaawansowanego trądziku na twarzy.
Krosty na szyi u dorosłych
Trądzik na szyi u dorosłych może być spowodowany wieloma czynnikami. U niektórych osób problem ten może się utrzymywać od młodości, inni mogą zacząć doświadczać symptomów trądziku na szyi po 25. roku życia. Problem dotyczy szczególnie kobiet. Częstość występowania trądziku późnego (który może objawiać się występowaniem wyprysków na szyi) wynosi u nich ok. 54 % (dla porównania u mężczyzn 40%). Zmiany trądzikowe na szyi u dorosłych mogą pojawiać się w przebiegu chorób przewlekłych, takich jak np. choroby tarczycy lub cukrzyca typu II.
