U nas zapłacisz kartą
Pryszcze od białka - Przyczyny, Skuteczne Leczenie i Porady
Czy krosty na szyi zdarzają się często? Przyczyny
Pryszcze na szyi to jeden z objawów trądziku, czyli najczęściej występującej choroby skóry. Trądzik pospolity dotyka zwłaszcza młodzież. Szacuje się, że choruje na niego od 80 do nawet 100 proc. populacji osób między 11. a 30 rokiem życia, jednakże z różnym stopniem nasilenia (Janda, Chwiłkowska, Trądzik pospolity…).
Dermatoza charakteryzuje się wzmożoną pracą gruczołów łojowych oraz powstawaniem wykwitów skórnych w postaci:
- zaskórników,
- krost,
- grudek,
- guzków,
- cyst,
- owrzodzeń.
Trądzik może występować w różnych miejscach na ciele. Przede wszystkim lokalizuje się na twarzy (głównie w tzw. strefie T), ale występuje też na szyi, plecach, dekolcie, ramionach, klatce piersiowej oraz pośladkach. Krosty mogą być duże i twarde, ale także niewielkie z białymi główkami.
Z badań epidemiologicznych przeprowadzonych wśród szczecińskiej młodzieży wynika, że trądzik na szyi dotyka 4 proc. populacji młodych (Jakubczyk, Janda, Chwiłkowska, Wolska, Trądzik pospolity…). Dla porównania krosty na twarzy obserwuje u siebie ponad 85 proc. badanych, a na plecach - 36 proc.
Jeżeli chodzi o przyczyny krost na szyi, to wskazuje się, że najczęściej powstają one na skutek zmian hormonalnych.
Wśród przyczyn wymienia się także:
- uwarunkowania genetyczne,
- nieprawidłowe rogowacenie ujść mieszków włosowych,
- nadmierną produkcję sebum przez gruczoły łojowe,
- wpływ bakterii i drożdżaków,
- stres.
- dieta.
Nie bez znaczenia są także procesy immunologiczne. Warto pamiętać, że wypryski na szyi nie muszą być oznaką trądziku, ale reakcji alergicznej.
Uczulenie na szyi w postaci krostek może być skutkiem ubocznym zażywania leków lub reakcją alergiczną na składniki znajdujące się w kosmetykach. Krostki w tym miejscu mogą być wreszcie reakcją skóry na substancje drażniące, znajdujące się na przykład w środkach czystości.
Krosty na szyi na linii żuchwy
Trądzik pospolity lokalizuje się głównie w tzw. strefie T twarzy, obejmującej czoło, nos i brodę. Ponadto przybiera postać zaskórnikową, grudkową lub krostkową.
Te trzy wymienione postaci trądziku atakują przede wszystkim młodzież, dlatego zalicza się je do tzw. trądziku młodzieńczego.
Natomiast pryszcze na żuchwie są typową oznaką trądziku dorosłych, nazywanego także późnym. Ten rodzaj dermatozy atakuje głównie kobiety po 25. roku życia, które wcześniej chorowały na trądzik młodzieńczy, aczkolwiek zdarza się u pań, które wcześniej nie miały problemów skórnych (Szczurek, Kamińska-Winciorek, Śpiewak)
Trądzik późny ma podobny przebieg do młodzieńczego, to znaczy charakteryzuje się występowaniem zaskórników, krost lub grudek, jednakże w innym miejscu twarzy - na linii żuchwy. Trądzik na żuchwie ma jednak tendencję do zostawiania po sobie blizn.
Trądzik – problem nastolatków i dorosłych
Trądzik pospolity (acne vulgaris) znany także pod nazwą trądziku młodzieńczego lub zwyczajnego stanowi jedną z najbardziej powszechnych chorób skóry (może dotyczyć nawet 10% populacji na świecie). Szczyt zachorowań na tę dermatozę przypada w okresie dojrzewania, dlatego też dla znacznej części osób stanowi on domenę nastolatków. Tymczasem na trądzik można zachorować w każdym wieku, a w ostatnich latach zauważa się znaczny wzrost zachorowań w przypadku osób dorosłych.
Czym w takim razie jest trądzik? To choroba skóry, która dotyczy przede wszystkim gruczołów łojowych oraz ujść mieszków włosowych, a jego nieodzownym elementem jest silny łojotok, który równocześnie prowadzi do zatykania porów.
Przyczyny trądziku
Choć trądzik to jedna z najczęstszych chorób skóry, jego patogeneza w dalszym ciągu nie została całkowicie poznana. Niemniej udział w niej biorą cztery czynniki, które są ze sobą powiązane:
• nieprawidłowe złuszczanie się nabłonka w ujściach mieszków włosowych,
• nadprodukcja łoju,
• namnażanie się bakterii z gatunku Propionibacterium acnes,
• stan zapalny wokół mieszków włosowych.
Jednym z elementów, które również mogą mieć wpływ na większe prawdopodobieństwo występowania trądziku, są uwarunkowania genetyczne. Dlatego też w trakcie pierwszej wizyty dermatolog podczas wywiadu zadaje pytanie dotyczące obecności tej choroby w rodzinie. Prawdopodobieństwo zachorowania staje się znacznie wyższe, jeśli na to schorzenie cierpiało jedno lub oboje rodziców.
Zaburzenia hormonalne
Zaburzenia hormonalne to kolejny czynnik, który posiada dość istotny udział w powstawaniu tej choroby. Wiemy już, że jedną z głównych przyczyn trądziku jest nadmierne wydzielanie sebum, które następnie prowadzi do zablokowania i zaczopowania ujść gruczołów łojowych. Warto zwrócić uwagę na to, że ilość wydzielanego łoju kontrolowana jest przez hormony płciowe – androgeny. Odgrywają one dość znaczącą rolę w zapoczątkowaniu całego procesu i nasilenia objawów choroby zarówno w przypadku mężczyzn, jak i kobiet, u których przebieg tej dermatozy bywa bardziej intensywny.
Nadmiar białka w diecie
Białko jest niezbędnym dla prawidłowego funkcjonowania ludzkiego organizmu składnikiem pokarmowym. Warunkuje wzrost i rozwój człowieka. Jest podstawowym elementem budującym mięśnie i hormony. Określając optymalną porcję białka należy uwzględnić zwłaszcza poziom aktywności fizycznej i masę ciała. Osoby wykazujące niewielką aktywność ruchową nie powinny spożywać więcej niż 1 g białka na kilogram masy ciała. Z kolei u osób o wysokiej aktywności fizycznej na kilogram masy ciała przypada 1,5–1,8 g białka. W prawidłowo zbilansowanej diecie powinno ono stanowić 20–25% energii uzyskiwanej z przyjmowanego pożywienia w ciągu doby. Nie wszyscy jednak stosują się do tych zasad. Na nadmiar białka w diecie narażeni są zwłaszcza sportowcy, kulturyści i osoby realizujące diety wysokobiałkowe, z których dość popularna jest dieta Dukana.
Nadmiar białka może mieć niekorzystny wpływ na ludzki organizm. Przede wszystkim prowadzi do zaburzeń układu pokarmowego. Konsekwencją nadmiaru białka w diecie bywa rozregulowanie metabolizmu, wzdęcia, nudności, niestrawność, bóle brzucha, nieżyt żołądka i grzybica jelit. Stanowi przyczynę zaparć, które prowadzą do namnażania bakterii gnilnych w jelitach. Produkowane przez nie toksyny zwiększają ryzyko rozwoju nowotworu jelita grubego. Nadmiar białka prowadzi do przyrostu masy ciała, ponieważ podnosi bilans energetyczny diety – 1 g białka to 4 kcal.
