U nas zapłacisz kartą
Pryszcze od białka - Przyczyny, Skuteczne Leczenie i Porady
Tak powstaje pryszcz
Bakterie uwalniają enzymy (lipazy) rozkładające obojętne tłuszcze łoju na mniejsze cząstki (wolne kwasy tłuszczowe). Właśnie te kwasy tłuszczowe powodują powstawanie stanów zapalnych. Wzrasta liczba zakażonych komórek i wydzieliny wypełnającej woreczek. Jest tam coraz mniej miejsca, przez co nasila się nacisk na ścianki mieszka włosowego zablokowanego czopem rogowym. W pewnym momencie ścianki nie wytrzymują nacisku, pękają, a zawartość rozlewa się na otaczającą tkankę. Powstaje ostry stan zapalny, tworzą się krosty.
Trądzik pospolity może mieć różne etapy. Pierwsza odmiana trądziku charakteryzuje się zaskórnikami utrzymującymi się przez miesiące, a nawet lata, w okresie dojrzewania. Rozróżnia się zaskórniki otwarte i zamknięte. W zaskórnikach zamkniętych ujście mieszka jest zatkane, spod skóry prześwituje biaława grudka, czop łojowo-rogowy. Często dochodzi do zakażeń i nagromadzenia się ropy, ponieważ zawartość mieszka nie może się wydostać na zewnątrz. W zaskórnikach otwartych ujście się nie domyka, widoczny jest czarny punkt. Nie ma on nic wspólnego z brudem, jak się powszechnie uważa. Czarny kolor spowodowany jest utlenianiem się czopu rogowo-tłuszczowego. Kolejnym etapem trądziku jest jest acne papulopustolosa. W zaskórniku powstały już zmiany zapalne, grudki i krosty. Ten etap może ciągnąć się latami. Prawie każda krosta pozostawia wklęsłą (rzadziej także wypukłą) bliznę. Jeśli trądzik się pogarsza, rozwija się raczej rzaska forma acne conglobata. W wyniku stanu zapalnego wokół mieszka tworzą się guzkowate nacieki i ropne, a po ich ustąpieniu pozostają blizny wklęsłe i wypukłe.
Rodzaje trądziku
W zależności od rodzaju objawów oraz ich nasilenia, możemy mówić o różnych formach trądziku pospolitego, a do tego wyróżnić różne postacie kliniczne tej choroby:
• trądzik zaskórnikowy – charakteryzuje się obecnością zaskórników otwartych i zamkniętych. Nie sprawia trudności w leczeniu, a w wielu przypadkach ustępuje samoistnie,
• trądzik krostkowy – na skórze obecne są krosty i guzki, które łatwo przekształcają się w zmiany ropne,
• trądzik grudkowo-krostkowy – jest najbardziej typową odmianą tej choroby. Na skórze obecne są zarówno zaskórniki, jak i zmiany w postaci czerwonych krost i grudek, którym towarzyszy stan zapalny. Często pojawia się jako krostki na klatce piersiowej czy plecach.
• trądzik ropowiczy – na skórze obecne są ropne torbiele, jest on trudny w leczeniu i często pozostawia po sobie blizny,
• trądzik skupiony – zdecydowanie częściej występuje u mężczyzn. Na skórze powstają torbiele ropne, nacieki i duże zaskórniki. Zmiany pozostawiają po sobie blizny,
• trądzik bliznowcowy – jest to następstwo trądziku ropowiczego. Zmiany przyjmują formę bliznowców,
• trądzik piorunujący – występuje bardzo rzadko, ale jego przebieg jest bardzo ciężki. Oprócz zmian na skórze, do których zalicza się torbiele i nacieki ropne, chorobie towarzyszą objawy ogólne jak gorączka czy bóle stawów. Zwykle dotyczy on młodych chłopców około 15-16. roku życia i często stanowi następstwo nieprawidłowo leczonego trądziku skupionego,
• trądzik przetrwały – dotyczy osób, u których trądzik w wieku młodzieńczym nie został wyleczony i ujawnia się pomiędzy 25-30. rokiem życia,
• trądzik wieku późnego – dotyczy tych osób (głównie kobiet), które w młodości nie miały problemów z tą chorobą. Zwykle uaktywnia się około 25. roku życia i sprawia duże trudności w leczeniu,
• trądzik przedmiesiączkowy – pojawia się w drugiej fazie cyklu. Zmiany często są zlokalizowane w okolicach żuchwy, ust i brody,
• trądzik samouszkadzający – nazywany także trądzikiem z rozdrapania lub neuropatycznym. Powstaje poprzez nieustanne próby samodzielnego usunięcia pryszczy poprzez ich wyciskanie. Jego objawem są przebarwienia i trudne do usunięcia blizny,
• trądzik wywołany – powstaje jako reakcja skóry na dany czynnik. Jego najczęstszym przykładem jest trądzik niemowlęcy, który dotyczy bezpośredniego wpływu hormonów matki na skórę dziecka. Zwykle ustępuje samoistnie.
Krosty na szyi na linii żuchwy
Trądzik pospolity lokalizuje się głównie w tzw. strefie T twarzy, obejmującej czoło, nos i brodę. Ponadto przybiera postać zaskórnikową, grudkową lub krostkową.
Te trzy wymienione postaci trądziku atakują przede wszystkim młodzież, dlatego zalicza się je do tzw. trądziku młodzieńczego.
Natomiast pryszcze na żuchwie są typową oznaką trądziku dorosłych, nazywanego także późnym. Ten rodzaj dermatozy atakuje głównie kobiety po 25. roku życia, które wcześniej chorowały na trądzik młodzieńczy, aczkolwiek zdarza się u pań, które wcześniej nie miały problemów skórnych (Szczurek, Kamińska-Winciorek, Śpiewak)
Trądzik późny ma podobny przebieg do młodzieńczego, to znaczy charakteryzuje się występowaniem zaskórników, krost lub grudek, jednakże w innym miejscu twarzy - na linii żuchwy. Trądzik na żuchwie ma jednak tendencję do zostawiania po sobie blizn.
Jakie pokarmy wywołują trądzik i czy lekarstwo na niego możesz znaleźć na własnym talerzu?
Właściwie zbilansowana dieta to nieodzowny element mający wpływ na stan naszego zdrowia. Dzięki niej dostarczamy swojemu organizmowi niezbędnych witamin, minerałów i substancji, które przyczyniają się do poprawy stanu naszego zdrowia, jak i samopoczucia. Odpowiednia dieta oddziałuje również na stan naszych włosów czy skóry, co jest szczególnie zauważalne w przypadku skóry twarzy. Niestety w dalszym ciągu znaczna część osób nie zdaje sobie sprawy, że regularne spożywanie niektórych pokarmów może stanowić przyczynę ich problemów z trądzikiem. Choć związek pomiędzy dietą a trądzikiem w dalszym ciągu jest kontrowersyjny, nie ulega wątpliwości, że niektóre z pokarmów mogą spowodować zaostrzenie jego objawów, na przykład poprzez zwiększoną produkcję sebum. Dowiedz się, co powoduje trądzik oraz jaka dieta na trądzik może okazać się skuteczna.
Nadmiar białka w diecie
Białko jest niezbędnym dla prawidłowego funkcjonowania ludzkiego organizmu składnikiem pokarmowym. Warunkuje wzrost i rozwój człowieka. Jest podstawowym elementem budującym mięśnie i hormony. Określając optymalną porcję białka należy uwzględnić zwłaszcza poziom aktywności fizycznej i masę ciała. Osoby wykazujące niewielką aktywność ruchową nie powinny spożywać więcej niż 1 g białka na kilogram masy ciała. Z kolei u osób o wysokiej aktywności fizycznej na kilogram masy ciała przypada 1,5–1,8 g białka. W prawidłowo zbilansowanej diecie powinno ono stanowić 20–25% energii uzyskiwanej z przyjmowanego pożywienia w ciągu doby. Nie wszyscy jednak stosują się do tych zasad. Na nadmiar białka w diecie narażeni są zwłaszcza sportowcy, kulturyści i osoby realizujące diety wysokobiałkowe, z których dość popularna jest dieta Dukana.
Nadmiar białka może mieć niekorzystny wpływ na ludzki organizm. Przede wszystkim prowadzi do zaburzeń układu pokarmowego. Konsekwencją nadmiaru białka w diecie bywa rozregulowanie metabolizmu, wzdęcia, nudności, niestrawność, bóle brzucha, nieżyt żołądka i grzybica jelit. Stanowi przyczynę zaparć, które prowadzą do namnażania bakterii gnilnych w jelitach. Produkowane przez nie toksyny zwiększają ryzyko rozwoju nowotworu jelita grubego. Nadmiar białka prowadzi do przyrostu masy ciała, ponieważ podnosi bilans energetyczny diety – 1 g białka to 4 kcal.
