U nas zapłacisz kartą
Pryszczowa ospa wietrzna - Przyczyny, Objawy i Sposoby Leczenia
Metody diagnozowania: jak lekarze potwierdzają obecność ospy wietrznej
Diagnoza ospa wietrzna zazwyczaj opiera się na charakterystycznym obrazie klinicznym, który obejmuje wysypkę skórną i błon śluzowych. Lekarz przeprowadza dokładny wywiad z pacjentem, w którym pyta o objawy oraz o możliwość kontaktu z osobą zarażoną. W niektórych przypadkach, jeżeli obraz kliniczny nie jest jednoznaczny, lekarz może zdecydować się na wykonanie dodatkowych badań.
Do tych badań należą testy serologiczne, które umożliwiają wykrycie przeciwciał przeciwko wirusowi ospy wietrznej w surowicy krwi pacjenta. Innym użytecznym narzędziem diagnostycznym jest badanie PCR (reakcja łańcuchowa polimerazy), które pozwala na wykrycie DNA wirusa. Ważne jest, aby pamiętać, że jak wygląda ospa u dorosłych może różnić się od obrazu klinicznego u dzieci, dlatego diagnoza powinna być zawsze potwierdzona przez doświadczonego lekarza.
Diagnostyka ospy wietrznej
Chorobę rozpoznaje się na podstawie objawów i typowych cech wysypki.
W leczeniu można stosować leki przeciw wirusowe łagodzące objawy choroby. U dzieci i dorosłych można zastosować szczepionkę zapobiegającą zachorowaniu. Szczepienia przeciwko ospie nie wchodzą w skład obowiązującego w Polsce Programu Szczepień Ochronnych. Szczepienie przeciwko ospie może być wskazane w niektórych przypadkach obniżenia odporności u dzieci i dorosłych. Należy skontaktować się z lekarzem w celu uzyskania dokładnych informacji o dostępnych szczepionkach i ich zastosowaniu.
Wskazania do szczepień:
- dzieci powyżej 9. miesiąca życia, które nie chorowały na ospę wietrzną
- noworodki urodzone przez matki, które miały kontakt z ospą wietrzną do 5 dni przed porodem
- dzieci z białaczką, z zaburzeniami w układzie odpornościowym
- dzieci chore na inne choroby zakaźne, równocześnie z ospą wietrzną.
Choroba bostońska: objawy. Czy to ospa wietrzna czy bostonka?
Choroba bostońska bywa mylona z ospą wietrzną - w przebiegu obu pojawia się wysypka. Ale chorobę bostońską wywołuje inny wirus, objawy zaś - przede wszystkim umiejscowienie wysypki - też są inne. Wirus bostoński atakuje najczęściej dzieci, ale dorośli też czasem chorują. Dowiedz się, jak rozpoznać chorobę bostońską oraz na czym polega leczenie bostonki.
Choroba bostońska (bostonka), zwana też wysypką bostońską, wywołują wirusy Coxsackie z rodziny enterowirusów - są to najczęściej wirusy Coxsackie A5, A9, A10, A16, B1, and B3 oraz enterowirus 71 (EV 71). Niektórzy błędnie podają, że za rozwój choroby odpowiada wirus bostoński.
Zakażenie bostonką następuje poprzez kontakt z wydzielinami osoby chorej lub bezobjawowego nosiciela („choroba brudnych rąk“), przy czym istotne jest, że wirusy wydalane są z kałem nawet przez kilka tygodni po ustąpieniu objawów. Ze względu na dużą zakaźność czasami spotyka się zakażenia epidemiczne w żłobkach, przedszkolach i innych skupiskach.
Spis treści
Aby opisać to schorzenie specjaliści używają również nazw:
- enterowirusowe zapalenie jamy ustnej z wysypką
- wysypka pęcherzykowa, czyli choroba ręki, stopy i ust
- enterowirusowe pęcherzykowe zapalenie jamy ustnej z wypryskiem
- enterowirusowa gorączka wysypkowa
- choroba ręki, stopy i ust (hand, foot and mouth disease – HFM)
Ospa wietrzna
Po okresie zwiastunów rozpoczynają się właściwe objawy charakterystyczne dla ospy wietrznej.
Właściwe objawy ospy wietrznej:
- małe, czerwone plamki, które po kilku godzinach przekształcają się w pęcherzyki wypełnione jasnym płynem. Pęcherzyki są różnego kształtu i wielkości, nie występują grupami, lecz są nieco od siebie oddalone i dają się łatwo zetrzeć
- niektóre pęcherzyki zaczynają przysychać, od 4 dnia choroby tworzą się krosty z czerwoną obwódką, przekształcające się z czasem w brązowo żółte strupy
- kolejność pojawiania się wysypki jest następująca: tułów, twarz, owłosiona skóra głowy, kończyny, wysypka nie zajmuje zwykle dłoni i stóp, największe nasilenie wysypki obserwuje się na brzuchu i plecach
- wysypka może także pojawiać się na błonach śluzowych jamy ustnej, gardła, nosa oraz na spojówkach oczu
- wysypka występuje rzutami (w tej samej okolicy ciała można obok siebie zauważyć wykwity będące w różnym stadium rozwoju)
- wysypka występuje nagle, jest swędząca i szybko się rozwija.
Objawy poboczne:
- stan podgorączkowy lub gorączka przy każdym nowym rzucie wysypki
- świąd skóry, który poprzez drapanie się chorego może doprowadzać do zakażania wykwitów.
Chorują najczęściej dzieci w wieku od 1 do 14 lat. Okres zaraźliwości rozpoczyna się na 1-2 dni przed wystąpieniem wysypki i trwa do czasu przyschnięcia ostatniego wykwitu (przeciętnie 6-7 dni od początku wysypki).
Jednorazowe przebycie choroby pozostawia najczęściej trwałą odporność. Choroba jest częstsza w okresie od marca do maja, a objawy choroby występują po 11-21 dniach od zarażenia. U dorosłych choroba zazwyczaj przebiega ciężej, może prowadzić do ciężkich powikłań, np. zapalenia płuc lub zapalenia wątroby. Choroba trwa zwykle od 1 do 2 tygodni. Częściej występuje w okresie zimowym i wiosennym.
Ospa wietrzna u dzieci: leczenie
Leczenie ospy wietrznej polega na obniżaniu gorączki i łagodzeniu świądu. Lekarz może zapisać dziecku leki przeciwhistaminowe oraz uspokajające, żeby mogło przespać noc. Tylko w wyjątkowych przypadkach podaje się leki antywirusowe lub immunoglobulinę.
Ospy wietrznej nie należy lekceważyć, bo powikłania zawsze są groźne. U dzieci najczęstszymi powikłaniami mogą być:
- liszajec
- ropnie
- zapalenie płuc
- ropne zakażenie skóry
- ropowica
- zapalenia tkanki łącznej (cellulitis)
- róża
- płonica przyranna
- gronkowcowy zespół wstrząsu toksycznego
- paciorkowcowy zespół wstrząsu toksycznego (STSS)
- martwicze zapalenie powięzi
- sepsa
- półpasiec
oraz powikłania obejmujące ośrodkowy układ nerwowy m. in.
- zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych
- zapalenie mózgu
- zespół ataksji móżdżkowej
- poprzeczne zapalenie rdzenia kręgowego
- aseptyczne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych
- zespół Guillaina-Barrégo
- porażenie nerwów czaszkowych
Powikłania rzadkie po ospie to:
- zapalenia mięśnia sercowego
- zapalenia stawów
- zapalenia wątroby
- cewkowo-śródmiąższowego zapalenia nerek
- małopłytkowość
