U nas zapłacisz kartą
Skąd się biorą pryszcze pod skórą na czole i jak się ich pozbyć?
Pryszcze podskórne – przyczyny powstawania
Nadmiar sebum w wyniku niewłaściwej pracy gruczołów łojowych jest główną przyczyną powstawania pryszczy podskórnych. Proces ten nasila się zazwyczaj w wyniku nieprawidłowości gospodarki hormonalnej , a więc nadmiernej produkcji męskich hormonów (androgenów). Ponadto zaobserwowano, że pryszcze podskórne mogą częściej pojawiać się u osób, które:
- używają niewłaściwych kosmetyków, zazwyczaj źle dobranych do swojego rodzaju skóry np. zbyt tłustych kremów, które mogą zatykać pory, utrudniając skórze właściwe oddychanie i regenerację,
- żyją w długotrwałym, nadmiernym stresie,
- palą papierosy,
- posiadają predyspozycje genetyczne,
- mają skłonność do alergii skórnych,
- zmagają się z infekcjami bakteryjnymi i wirusowymi,
- chorują na różne choroby metaboliczne lub cukrzycę,
- nieodpowiednio się odżywiają [1, 3].
Pryszcze podskórne: jak powstają? Jak je leczyć?
Pryszcze podskórne miał kiedyś każdy. Niektóre z nich znikają, inne rosną i bolą każdego dnia coraz bardziej. Dopiero ocena stopnia nasilenia tego problemu daje odpowiedź, czy zmiany skórne w postaci cyst, torbieli i guzków świadczą o czymś poważniejszym. Sprawdź, jak rozpoznać pryszcze podskórne i o jakich chorobach może świadczyć ich powstawanie.
Spis treści
Pryszcze podskórne - jak je rozpoznać? W końcu pryszcz pryszczowi nierówny, dlatego pierwszą rzeczą, jaką należy uczynić, to lepiej poznać swoje pryszcze. Ocenić ich wielkość, stopień zaawansowania, a przede wszystkim miejsce położenia. Najprościej podzielić pryszcze na te znajdujące się pod skórą i te "na powierzchni". Pryszcze podskórne wyglądają jak wybrzuszenia, wypustki o różnym kształcie i kolorze. Z kolei pryszcze na powierzchni to zwykle te, które już wyszły spod skóry i mają ropną końcówkę.
Rozwijamy nasz serwis dzięki wyświetlaniu reklam.
Blokując reklamy, nie pozwalasz nam tworzyć wartościowych treści.
Wyłącz AdBlock i odśwież stronę.
Choć konsultacja z dermatologiem jest najlepszym rozwiązaniem w przypadku kaszki na czole, istnieje kilka domowych sposobów, które mogą pomóc złagodzić ten problem skórny. Pamiętaj jednak, że te metody mogą nie być skuteczne dla każdego i nie zastąpią profesjonalnej pomocy medycznej.
- Czyszczenie skóry: Regularne i delikatne czyszczenie skóry jest kluczem do utrzymania porów wolnych od zanieczyszczeń i nadmiernego sebum. Pamiętaj jednak, aby nie używać twardych peelingów, które mogą podrażnić skórę i pogorszyć problem.
- Nawilżanie: Właściwe nawilżanie skóry pomaga utrzymać jej barierę ochronną, co zapobiega zablokowaniu porów. Wybierz lekki, niekomedogenny nawilżacz, który nie zapcha porów.
- Dieta: Dieta bogata w witaminy A, D i E oraz w zdrowe tłuszcze może pomóc poprawić stan skóry. Unikaj pokarmów wysoko przetworzonych i bogatych w cukry, które mogą pogorszyć problemy skórne. Oczywiście zdrowa żywność jest zawsze sposobem na lepszą jakość skóry.
- Odpoczynek i zarządzanie stresem: Stres i brak snu mogą pogorszyć problemy skórne, w tym kaszkę na czole. Próbuj znaleźć czas na odpoczynek i relaks, to pomoże zredukować stres, który może przyczyniać się do problemów skórnych.
- Domowe maseczki: Maseczki z naturalnych składników, takie jak miód, olej kokosowy, aloes czy kurkuma, mogą pomóc w złagodzeniu kaszki na czole. Pamiętaj jednak, aby zawsze przetestować maseczkę na małym obszarze skóry przed nałożeniem jej na całą twarz.
Domowe metody nie zawsze są skuteczne dla każdego i mogą nie przynieść natychmiastowych wyników. W przypadku trwałej lub poważnej kaszki na czole zawsze zasięgnij porady dermatologa.
Jak pozbyć się trądziku na czole i skroniach?
Łagodne postaci trądziku, szczególnie te ograniczone do jednej okolicy, np. czoła lub skroni, można wyleczyć za pomocą odpowiedniej codziennej pielęgnacji skóry. Świetnie sprawdzą się preparaty bez recepty do stosowania miejscowego. Na szczególną uwagę zasługują kosmetyki zawierające w swoim składzie:
- kwas salicylowy – pomaga usunąć martwe komórki naskórka z powierzchni skóry,
- kwas azelainowy – działa przeciwbakteryjnie oraz przeciwzapalnie,
- retinoidy np. adapalen – regulują procesy odnowy naskórka, zmniejszają łojotok, usuwają przebarwienia skóry, działają przeciwstarzeniowo.
W przypadku niepowodzenia tej metody, należy skonsultować się z lekarzem dermatologiem - specjalistą z dziedzin chorób skóry. Decyzja lekarza do radykalności zastosowanego leczenia powinna uwzględniać nasilenie zmian oraz ich ewolucję w czasie.
O ile redukcję łagodnego trądziku można uzyskać już za pomocą preparatów OTC (bez recepty) lub dermokosmetyków, to często jednak trwałe wyleczenie można osiągnąć jedynie dzięki lekom miejscowym lub doustnym dostępnym wyłącznie na receptę (recepta online).
Leczenie farmakologiczne zmian trądzikowych rozpoczyna się od zastosowania preparatów miejscowych zawierających antybiotyki, takie jak erytromycyna czy klindamycyna. Działają przeciwbakteryjnie oraz przeciwzapalnie. Stosuje się je jedynie w skojarzeniu z preparatami miejscowymi zawierającymi nadtlenek benzoilu lub retinoidy.
W leczeniu ogólnym wykorzystuje się antybiotyki doustne oraz retinoidy. Te drugie cieszą się dużą popularnością wśród dermatologów ze względu na wysoką skuteczność.
Kuracja pochodnymi witaminy A w zależności od nasilenia zmian może trwać od kilku do kilkunastu miesięcy. W trakcie terapii należy bezwzględnie stosować kremy z filtrem, aby uniknąć podrażnień oraz oparzeń skóry. Ze względu na działanie teratogenne retinoidów, kobiety powinny dodatkowo przyjmować doustną antykoncepcję przez cały czas trwania terapii i miesiąc po jej zakończeniu.
