U nas zapłacisz kartą
Przyczyny i sposoby leczenia pryszczy wokół ust u dziecka
Alergiczny wyprysk kontaktowy u dzieci
Wyprysk (egzema) należy do najczęstszych chorób skóry i oznacza stan zapalny w obrębie naskórka oraz skóry właściwej. Charakterystycznym dla wyprysku wykwitem jest grudka, chociaż w obrazie klinicznym widuje się również rumień, pęcherzyki i nadżerki, a niekiedy pogrubienie naskórka i jego nadmierne złuszczanie. Obraz tej jednostki chorobowej może być więc różnorodny, jednak bardzo często towarzyszy jej świąd i pieczenie skóry.
Jedną z postaci wyprysku, którą coraz częściej stwierdza się wśród najmłodszych pacjentów, jest alergiczny wyprysk kontaktowy lub alergiczne kontaktowe zapalenie skóry.
Jest to nabyty powierzchowny odczyn zapalny skóry rozwijający się na podłożu alergicznym. Jednak jest to nieco odmienny typ reakcji odpornościowej niż reakcja na przykład na pyłki traw czy niektóre pokarmy. W przypadku alergicznego wyprysku kontaktowego mamy do czynienia z tzw. reakcją opóźnioną, która rozwija się dopiero po 24–48 h od kontaktu z alergenem. W reakcji tej bierze udział jedna z frakcji białych krwinek, czyli limfocyty T, mające tzw. pamięć immunologiczną, umożliwiającą im wyzwolenie reakcji alergicznej po kontakcie z uczulającym alergenem.
W zależności od „siły” danego antygenu w niektórych przypadkach do wyzwolenia reakcji odpornościowej wystarczy już pierwsza ekspozycja, w innych reakcja może się ujawnić dopiero po wielokrotnych kontaktach z uczulającym związkiem – po tygodniach, a nawet latach. Do najczęstszych alergenów kontaktowych u dzieci należą: nikiel – składnik zapięć w ubrankach, neomycyna – antybiotyk, mertiolat – konserwant w kroplach do oczu oraz szczepionkach, balsam peruwiański – substancja zapachowa, formaldehyd – konserwant, quaternium-15 – konserwant, kalafonia – składnik żywicy drzew iglastych, i lanolina – składnik kosmetyków.
Jakie są sposoby leczenia opryszczki?
W zmianach o niewielkim nasileniu u osób dotychczas zdrowych stosuje się miejscowo preparaty wysuszające i odkażające. Nie należy stosować maści z antybiotykami, chyba że doszło do nadkażenia bakteryjnego. Lekiem przeciwwirusowym hamującym podziały wirusa jest acyklowir, dostępny w postaci kremu do stosowania miejscowego, kropli do oczu, a także w formie doustnej i dożylnej. Leczenie miejscowe stosuje się tak długo, jak długo utrzymują się wykwity. Leczenie przeciwwirusowe stosowane jest zwykle w ciężkich postaciach choroby, w opryszczkowym zapaleniu rogówki, w uporczywych zmianach nawrotowych, u osób z obniżeniem odporności.
W większości przypadków objawy choroby ustępują samoistnie. Nie jest możliwa eliminacja wirusa z zakażonego organizmu. Po zakażeniu pierwotnym wirus pozostaje w komórkach nerwowych w stanie utajenia i może powodować nawroty choroby. Lek przeciwwirusowy nie niszczy wirusa, hamuje tylko jego namnażanie.
Jak się objawia opryszczka?
- opryszczka wargowa: najczęstsza postać nawrotowa, o łagodnym przebiegu, wykwity występują w okolicy ust
- opryszczkowe zapalenie jamy ustnej: jest to najczęstsza postać pierwotnego zakażenia u małych dzieci, przebieg jest ciężki, z gorączką, osłabieniem, pęcherzyki powstają na błonie śluzowej jamy ustnej, pękając – tworzą bolesne nadżerki, dzieci odmawiają przyjmowania płynów i pokarmów
- egzema opryszczkowa: obserwowana najczęściej u niemowląt z atopowym zapaleniem skóry jako nadkażenie wirusowe, przebieg choroby może być ciężki, z gorączką i nasilonymi zmianami skórnymi
- zapalenie spojówek i rogówki: postać ta może doprowadzić nawet do całkowitej utraty wzroku ze względu na zmętnienie rogówki.
U chorych z zaburzeniami odporności zakażenie HSV-1 może przebiegać w postaci uogólnionej o ciężkim przebiegu, z wykwitami na całej powierzchni skóry, błon śluzowych, a także z zajęciem narządów wewnętrznych, w tym ośrodkowego układu nerwowego.