U nas zapłacisz kartą
Jak Skutecznie Radzić Sobie z Wrzodami i Pryszczami na Plecach
Dlaczego powstają pryszcze na plecach?
Przyczyny powstawania pryszczy na plecach są takie same jak w przypadku pryszczy na twarzy. Najczęstszą przyczyną powstawania wyprysków są zmiany hormonalne w organizmie, które są nieodłącznym elementem okresu dojrzewania, ale mogą pojawić się również w późniejszym okresie.
Testosteron i pryszcze na plecach
W dużej mierze to testosteron wpływa na funkcjonowanie gruczołów łojowych i jest odpowiedzialny za powstawanie pryszczy. Pod wpływem tego hormonu gruczoły wydzielają nadmierną ilość sebum, które zatyka pory. Z kolei one stanowią idealne miejsce do namnażania się bakterii, co prowadzi do powstawania stanów zapalnych – bolesnych, ropnych pryszczy na plecach, ramionach, dekolcie oraz twarzy.
Inne przyczyny pryszczy na plecach u dorosłego
Zaburzenia hormonalne to nie jedyna przyczyna powstawania wyprysków. U osób dorosłych, po 30 r.ż., pryszcze na plecach mogą być wywołane przez czynniki takie jak:
- przyjmowanie niektórych leków (sterydowych, przeciwpadaczkowych),
- czynniki genetyczne ,
- silny, przewlekły stres ,
- ogólne przemęczenie ,
- nietolerancja glutenu czy nabiału,
- złe nawyki żywieniowe – zbyt częste sięganie po produkty wysoko przetworzone i zawierające duże ilości cukru,
- wysuszenie skóry m.in. przez działanie promieni UV,
- szkodzące skórze kosmetyki – m.in. niektóre kolorowe żele pod prysznic zawierające sztuczne barwniki,
- noszenie ubrań ze sztucznych tkanin nieprzepuszczających powietrza.
Przyczyny pryszczy na plecach u kobiet
Za pryszcze na plecach u kobiet często odpowiadają zaburzenia hormonalne, a dokładniej nadmiar w organizmie androgenów, męskich hormonów. Poza zmianami skórnymi symptomy, które powinny skłonić do zbadania poziomu androgenów, to nieregularne miesiączki i hirsutyzm – nadmierne owłosienie.
Czym jest torbiel włosowa?
Torbiel włosowa, inaczej pilonidalna, jest jednym z rodzajów zapalenia tkanki podskórnej, występującego w szparze międzypośladkowej. Ma postać pęcherza, w którym znajdują się płyn ropny oraz włosy. Choroba dotyka około 1% populacji w przedziale wiekowym między 20. a 40. rokiem życia. Znacznie częściej cierpią na nią kobiety niż mężczyźni. Przyczynami jej powstawania są najczęściej: siedzący tryb życia, nadmierna potliwość, brak higieny osobistej, a także otyłość. Torbiel pilonidalna pojawia się częściej u osób cierpiących na przewlekłe choroby, w tym cukrzycę, lub przyjmujących leki immunosupresyjne.
Objawami torbieli włosowej są bolesny guz w okolicy kości ogonowej, obrzęk oraz wyraźne zaczerwienienie. Obserwuje się też wydostanie się ropnej mazi na zewnątrz torbieli. W niektórych przypadkach, zwłaszcza gdy torbiel jest dużych rozmiarów, mogą pojawić się wysoka temperatura ciała i dreszcze. Inne objawy towarzyszące torbieli przypominają symptomy gruźlicy lub choroby Leśniowskiego-Crohna.
Leczenie torbieli pilonidalnej najczęściej wymaga interwencji chirurgicznej, polegającej na podaniu miejscowego znieczulenia, nacięciu torbieli i usunięciu ropy. Zmiana ostrzykiwana jest lignokainą oraz środkiem bakteriobójczym. Jeśli jest pokaźnych rozmiarów, chirurg usuwa również zakażone tkanki znajdujące się w jej najbliższym sąsiedztwie. U niektórych pacjentów konieczne jest przyjmowanie antybiotyków.
Zobacz wideo: Świąd skóry - jak sobie z nim radzić?
Wrzody na skórze – leczenie
Leczenie wrzodu na skórze uzależnione jest od jego pierwotnej przyczyny. W większości przypadków wrzód zanika samoistnie po kilku dniach lub tygodniach. Ważne jest jednak, by nie rozdrapywać zmian skórnych, gdyż grozi to rozsianiem zapalenia na inne fragmenty skóry. Jeśli wrzód wzbudza szczególny niepokój, np. ze względu na rozmiar czy lokalizację, należy skonsultować się z lekarzem rodzinnym, aby ten ocenił sytuację. Możliwa jest także konsultacja z dermatologiem. Dolegliwości bólowe można łagodzić za pomocą ciepłych kompresów zamoczonych w ziołach, mających właściwości ściągające i przeciwbakteryjne. Dobrze sprawdza się w tym celu rumianek. Na poważniejsze zmiany skórne lekarz może zlecić antybiotykoterapię.
Wrzody skórne mają tendencję do nawracania. Dlatego też po ustąpieniu zmian należy zachować odpowiednią higienę, aby zapobiegać dolegliwościom w przyszłości. Należy pamiętać o systematycznym zmienianiu bielizny osobistej, ręczników oraz pościeli. Wrzody z ropnym wysiękiem bywają zaraźliwe i bardzo łatwo rozprzestrzeniają się na inne fragmenty ciała.
Czym jest wrzód?
Wrzód na ciele może pojawić się w dowolnym miejscu. Bezpośrednimi przyczynami powstawania owrzodzeń są urazy mechaniczne lub chemiczne. Najczęściej wrzody tworzą się między pośladkami, w okolicach podudzia oraz na stopach. Na ogół pojawiają się w miejscach owłosionych oraz tam, gdzie gromadzi się duża ilość łoju i brudu. Większe ryzyko wrzodów występuje u osób z osłabioną odpornością. W wyniku uszkodzenia tkanek dochodzi do przerwania ciągłości nabłonka i pojawienia się stanu zapalno-martwiczego. Wrzody przypominają niewielkich rozmiarów ranki, które mają tendencję do krwawienia. Do innych przyczyn można zaliczyć odporność na metycylinę.
Zgrubienia między pośladkami tworzą się najczęściej u osób chorujących przewlekle na cukrzycę oraz schorzenia nerek. Często takie zmiany skórne spotykane są u pacjentów uzależnionych od alkoholu oraz cierpiących na choroby nowotworowe, głównie układu krwionośnego.
Jak powstają pryszcze na plecach?
Pryszcze na plecach powstają najczęściej na skutek nadmiernej produkcji łoju przez gruczoły łojowe. Wydzielina gruczołów, czyli łój, odpowiada za prawidłowe nawilżenie skóry oraz zapobiega nadmiernej utracie wody i przesuszaniu się skóry. Jest to bardzo istotne szczególnie w okresach letnich, gdy temperatura powietrza jest wysoka. Nadmierna produkcja łoju może jednak spowodować powstawanie czopów, a co za tym idzie – zablokowanie ujścia gruczołu. Dodatkowo w takich zblokowanych mieszkach włosowych znacznie zwiększa się ryzyko namnażania drobnoustrojów, głównie bakterii. Odpowiadają one za powstawanie stanu zapalnego objawiającego się najczęściej zaczerwienieniem [1].
Problem pryszczów na plecach może mieć zróżnicowane podłoże. Najczęstszą jego przyczyną jest nieodpowiednia higiena miejsc dotkniętych zmianami. Miejsca te sprzyjają rozwojowi drobnoustrojów, dlatego wymagają wyjątkowej higieny i mycia odpowiednimi środkami.
Obok nieprawidłowej higieny do przyczyn powstawania pryszczy należą:
- predyspozycje genetyczne,
- czynniki hormonalne,
- przewlekły stres,
- nadmierna potliwość,
- stosowanie niektórych leków,
- nieprawidłowa dieta,
- palenie papierosów [1, 2].
Kobiety mogą zauważać nasilenie objawów na kilka dni przed miesiączką.
