U nas zapłacisz kartą
Pryszcze z białą końcówką - Przyczyny, Leczenie i Porady
Wyciskanie pryszczy
Wyciskanie trądziku czy pryszczy to niezbyt dobry pomysł, jednak aby w pełni to zrozumieć, musisz wiedzieć, co stoi za rozwojem tego typu zmian. Otóż popularnie zwany pryszcz powstaje wskutek zaburzenia wydzielania łoju, zablokowania ujścia gruczołów łojowych przez zrogowaciałe komórki naskórka oraz stanu zapalnego mieszka włosowego.
Zaleganie łoju jest doskonała pożywką dla bakterii Propionibacterium acnes,. To sprawia, że tworzy się tzw. czop łojowo-rogowy pełen bakterii. Tak powstaje zaskórnik, a wraz z nim rozwija się stan zapalny, który w krótkim czasie przekształca zaskórnik w grudkę, krostę, guzek lub cystę. Temu procesowi towarzyszy zaczerwienienie, ból i dyskomfort, zwłaszcza podczas dotyku. Właśnie to skłania nas do tzw. wyduszania pryszczy, ponieważ szybko chcemy pozbyć się ich bolesnej zawartości. Wyciskanie, rozdrapywanie czy nakłuwanie zmian – cóż, niejedna osoba ma to na sumieniu.
Zresztą wyciskanie pryszczy to problem nie tylko osób zmagających się z objawami trądziku pospolitego. Robią to też osoby z innymi problemami cery. W końcu pryszcze pojawiają się również w wyniku zmian hormonalnych, niedokładnego oczyszczania skóry czy niezdrowej diety. Krótko mówiąc, wyciskanie pryszczy zdarza się od czasu do czasu każdemu z nas.
Wyciskanie pryszczy – konsekwencje
Czym w takim razie grozi samodzielne wyciskanie pryszczy? Dermatolodzy od lat alarmują, że ten nieprzyjemny nawyk może mieć bardzo znaczące konsekwencje dla stanu naszej skóry, a nawet zdrowia.
“ Samodzielne wyciskanie pryszczy to nic innego jak uszkodzenie bariery skórno-naskórkowej. Nie jest to korzystne nawet dla zdrowej skóry, a co dopiero dla objętej stanem chorobowym jakim jest trądzik. To samo dotyczy mechanicznych peelingów, których zbyt częste lub intensywne stosowanie osłabia naszą skórę. Doprowadzamy w ten sposób do zaostrzenia zmian zapalnych i nadkażeń bakteryjnych, czego konsekwencją są przebarwienia. Warto podkreślić, że dużym skupiskiem bakterii są akcesoria do makijażu, dlatego konieczna jest ich codzienna dezynfekcja. “
magister chemii o specjalności chemia środków bioaktywnych i kosmetyków
Dermokonsultantka
La Roche-Posay
Katarzyna Szymczyk
Wyciskanie pryszczy na brodzie, czole czy nosie zawsze powoduje, że na naszej twarzy pojawia się więcej niedoskonałości. Dzieje się tak, ponieważ wyciskając uszkadzamy ściany między innymi gruczołu łojowego i treść ropna, która się w nim znajduje, rozlewa się na okoliczne tkanki. Ponadto dotykając zmian palcami, sprawiamy, że po twarzy roznosi się bardzo duża ilość bakterii. Oprócz tego np. wyciskanie pryszczy na czole może spowodować, że nadkazimy je bakteryjnie. Kiedy wyciskamy niedoskonałość, tworzymy otwartą ranę, do wnętrza której z łatwością mogą dostać się obecne na naszej skórze bakterie i drobnoustroje.
Znaczna liczba osób, które decydują się na pozbycie się pryszcza poprzez wyciśnięcie go, robi to, ponieważ w ich przekonaniu w ten sposób pryszcz stanie się mniej widoczny. Niestety jest to błędne myślenie i z pewnością przekonała się o tym każda osoba, która kiedykolwiek sama wyciskała pryszcze. Dotykając swojej skóry i ściskając ją, sprawiamy, że staje się ona zaczerwieniona i lekko opuchnięta, przez co usuwana przez nas zmiana może się bardziej zaognić i stać jeszcze bardziej widoczną.
Przyczyny białych krostek na penisie
Białe krosty na penisie mogą mieć różne podłoże, aczkolwiek najczęściej związane są z zaburzeniami układu wydzielania zewnętrznego, odpowiedzialnego za pracę gruczołów łojowych.
Wysypka na penisie może być manifestacją takich dolegliwości jak:
Więcej na temat dwóch pierwszych schorzeń w dalszej części artykułu. Natomiast wspomniane plamki to nic innego, jak gruczoły łojowe o charakterze ektopowym, czyli występujące w niewłaściwych miejscach.
Nie łączą się z mieszkami włosowymi, lecz powstają na powierzchni skóry. Są niewielkimi wykwitami, wypełnionymi łojem. Z reguły mają kolor biały lub lekko żółtawy. Ich średnica wynosi od 1 do 3 milimetrów.
Tego typu białe krostki na członku, po raz pierwszy opisane przez amerykańskiego dermatologa Johna Addison Fordyce’a, najczęściej lokują się na trzonie prącia, natomiast rzadziej na żołędzi.
Może też występować na worku mosznowym. Zmiany te są niebolesne, nie powodują świądu ani pieczenia, nie towarzyszą im żadne inne objawy miejscowe ani ogólnoustrojowe. Skóra wokół jest niezmieniona chorobowo.
Przyczyny powstawania krostek Fordyce'a nie są znane. Wiadomo, że nie mają one podłoża wirusowego, bakteryjnego ani grzybiczego.
Ponieważ często występują w wieku noworodkowym, część hipotez zakłada, iż są one powodowane czynnikami genetycznymi oraz hormonalnymi.
Endokrynologiczne tło potwierdzałoby pojawianie się ich także w wieku dojrzewania, a także w późniejszych fazach życia.
Wykazuje się też pewien związek tego schorzenia z gospodarką lipidową - u starszych pacjentów stosunkowo często korelują one z podniesionym stężeniem cholesterolu całkowitego oraz złej frakcji LDL, a także trójglicerydów.
Generalnie jednak ich podłoże wciąż uznawane jest za idiopatyczne, a więc nie znajdujące wyjaśnienia na gruncie obecnej wiedzy naukowej i dostępnych metod diagnostycznych.
Wiadomo jedynie, że krostki te nie są w żaden sposób zaraźliwe - nie przenoszą się z człowieka na człowieka w czasie zbliżeń seksualnych ani poprzez kontakty fizyczne innego typu.