U nas zapłacisz kartą
Jak skutecznie pozbyć się pryszcza z ropą?
Jak szybko pozbyć się pryszcza? 6 skutecznych domowych sposobów na pryszcze
Szybkie sposoby na pozbycie się pryszcza to m.in. posmarowanie ropnej zmiany olejkiem herbacianym albo domową maseczką z kurkumy lub aspiryny.
fot. Adobe Stock
Jak szybko pozbyć się pryszcza? Najszybszym sposobem jest po prostu jego wyciśnięcie, ale tylko wtedy, jeśli na jego powierzchni widać jasnożółty czubek z ropą. Najlepiej jest zrobić to przez chusteczkę higieniczną, tak aby nie uszkodzić naskórka i aby w przyszłości nie powstały przez to czerwone blizny.
Po wyciśnięciu pryszcza należy zdezynfekować skórę - przemyć ją żelem, a następnie tonikiem antybakteryjnym. Są jednak takie zmiany skórne, które nie nadają się do wyciśnięcia umiejscowione głęboko pod skórą - zabieg ten jest wtedy zupełnie nieskuteczny, a co więcej przyczynia się do powstanie głębokich blizn oraz przebarwień. Jak więc szybko pozbyć się pryszczy bezpieczniejszymi metodami?
Spis treści:
- Olejek herbaciany
- Pasta do zębów
- Maści apteczne
- Kosmetyki punktowe
- Pasta z kurkumy
- Maseczka z aspiryny
Zapalenia mieszków włosowych
To również zapalenia gronkowcowe. Mają dwie postaci:
- u kobiet bardzo często przed miesiączką, objawiają się pojedynczymi wykwitami na skórze. Takie wykwity (grudki, w których zbiera się ropa) pojawiają się u ujść mieszków włosowych, te wykwity nie wymagają szczególnego leczenia, pewnie doskonale wiecie z doświadczenia, że szybko znikają. Jeśli już jest taka konieczność, to wystarczy je potraktować środkami odkażającymi o działaniu przeciwbakteryjnym,
- choć pojedyncze grudki gronkowcowe mogą pojawiać się i u mężczyzn, to panowie zagrożeni są również nieco inną odmianą tego zakażenia mianowicie jest to tzw. figówka gronkowcowa, czyli przewlekłe zapalenie mieszków włosowych w obrębie męskiego zarostu (brody). To zakażenie jest trudne w leczeniu, ale wyleczenie jest jak najbardziej możliwe. Jeśli obserwujesz u siebie takie objawy koniecznie skorzystaj z pomocy lekarskiej.
Inne choroby nie tworzą ropni na skórze, ale alarmujące powinny być wszelkie zmiany rumieniowe, sączące się wypryski, owrzodzenia i im podobne nieprzyjemne zjawiska.
Pryszcze - leczenie
Stosuje się różne metody w zależności od nasilenia i rodzaju trądziku. Terapia jest zwykle długotrwała. Przy łagodnym przebiegu wystarcza stosowanie miejscowych preparatów zawierających retinoidy, nadtlenek benzoilu, antybiotyki (erytromycyna i klindamycyna), kwas azelainowy. W średnio- lub bardzo nasilonym trądziku grudkowo-krostkowym stosuje się doustnie antybiotyki najczęściej z grupy tetracyklin. W cięższych postaciach trądziku, przy przewlekłym przebiegu choroby oraz oporności na inne formy leczenia stosuje się pochodne witaminy A, która działa na łojotok, nadmierne rogowacenie ujść przewodów łojowych oraz odczyn zapalny. Uwaga! W związku z działaniem uszkadzającym płód konieczne jest bezwzględne unikanie ciąży przez cały czas trwania leczenia witaminą A oraz po jego zakończeniu.
Odradza się celowe opalanie cery z wypryskami, w związku z tym, że pod wpływem promieni ultrafioletowych dochodzi do nasilenia istniejących zaburzeń złuszczania naskórka, w efekcie czego następuje pogorszenie stanu skóry skłonnej do trądziku w okresie jesiennym.
Pryszcze podskórne – leczenie
Dermatolodzy w leczeniu tej przypadłości najczęściej rekomendują stosowanie maści ichtiolowej , która pomaga wyregulować wydzielanie łoju. Ponadto zmniejsza ona stan zapalny, ułatwiając przy tym ropie gromadzącej się pod naskórkiem odchodzić na zewnątrz. Osobom posiadającym nadwrażliwą skórę specjaliści zalecają maść cynkową , która również zwęża pory i przyspiesza proces gojenia.
W przypadku wystąpienia licznych grup pryszczy podskórnych lekarze mogą dołączyć do procesu leczenia retinoidy i antybiotyki . Retinoidy zmniejszają ilość stanów zapalnych powstałych na powierzchni skóry, a także pomagają w procesie złuszczania się naskórka. Antybiotyki skutecznie eliminują bakterie odpowiedzialne za powstawanie zmian na skórze [1, 2].
Czyraczność i czyrak gromadny
Pojedynczy czyrak nie jest jakimś szczególnym sygnałem alarmowym, ale istnieją dwie choroby, w których występują czyraki i które wymagają bardziej kompleksowego podejścia do leczenia. Pierwszą z nich jest czyraczność – to skłonność do częstych nawrotów czyraków bądź do licznego ich występowania. Może być powiązana z zaburzeniami fizjologicznymi (zagrożenie cukrzycą) i jeśli się ją podejrzewa należy przede wszystkim oznaczyć poziom glukozy we krwi.
Czyrak gromadny, nazywany też karbunkułem, przejawia się występowaniem licznych czyraków, które mogą wręcz zlewać się w jedną całość, po czyrakach pozostaje bardzo rozległe owrzodzenie. Karbunkuł, podobnie jak czyrakowatość, może wskazywać na istnienie cukrzycy. I w tym przypadku należy więc oznaczyć poziom glukozy we krwi.
