U nas zapłacisz kartą
Przeszczep włosów - Rozwiązanie dla Ludzi z Łysieniem Plackowatym
Łysienie plackowate - przyczyny, proces leczenia i domowe sposoby na łysienie plackowate
Łysienie plackowate, znane również pod nazwą łysienie areatowe, to choroba, która dotyka zarówno mężczyzn, jak i kobiet. Charakteryzuje się utratą włosów w określonych obszarach skóry głowy, tworząc charakterystyczne łysawe plamy. Jest to problem, który może negatywnie wpływać na pewność siebie i jakość życia pacjenta.
Łysienie plackowate u mężczyzn
Łysienie plackowate występuje u mężczyzn nieco częściej niż u kobiet. Zazwyczaj zaczyna się w młodym wieku, najczęściej w okresie nastoletnim lub wczesnej dorosłości. Pierwszych objawów łysienia plackowatego u mężczyzn można się spodziewać w postaci pojedynczych okrągłych łysawych plam na skórze głowy. Stopniowo te obszary mogą się powiększać i łączyć, powodując jeszcze większą utratę włosów.
Łysienie plackowate u kobiet
Łysienie plackowate u kobiet występuje mniej często, ale może mieć równie dużo negatywnych skutków. Charakteryzuje się podobnymi objawami jak u mężczyzn, czyli pojedynczymi łysymi plamami na skórze głowy. Jednak u kobiet mogą występować również inne objawy, takie jak cienienie włosów wzdłuż linii włosów. To bez wątpienia wpływa na wygląd i samoocenę kobiety.
Leczenie miejscowe łysienia plackowatego
W związku z autoimmunizacyjną patogenezą choroby, podstawą postępowania jest leczenie immunosupresyjne, czyli takie, w którym hamujemy aktywność komórek układu odpornościowego.
Miejscowo najczęściej stosowane są glikokortykosteroidy, w postaci preparatów do stosowania miejscowego, ale również we wstrzyknięciach doogniskowych, czyli w miejsca pozbawione włosów.
Wykorzystuje się również minoksydyl, preparat początkowo przeznaczony do leczenia nadciśnienia tętniczego, który szybko okazał się skutecznym lekiem przyspieszającym wzrost włosów. W łysieniu plackowatym stosowany jest zazwyczaj jako składowa terapii skojarzonej, z innymi preparatami.
– Łysienie plackowate leczy się również miejscowo substancjami silnie uczulającymi, np. DCPC (difenylocyklopropenon). U podstawy tej metody stoi założenie, że sztucznie wywołane uczulenia mogą powodować zmniejszenie zainteresowania limfocytów T mieszkami włosowymi. Standardowe postępowanie w tym przypadku polega na stosowaniu na skórę głowy pierwszej dawki uczulającej, a następnie, po 2 tygodniach, kolejnej serii dawek wywołujących tzw. wyprysk kontaktowy – mówi Aleksandra Rymsza.
Jakie są przyczyny łysienia plackowatego?
Pewne jest, że do wystąpienia choroby przyczynia się wiele czynników genetycznych. Najczęściej podawaną są zaburzenia autoimmunologiczne. Główne powody, jakie podają lekarze to cukrzyca typu 1, toczeń rumieniowaty, bielactwo i zapalenie tarczycy – Hashimoto. Prawidłowe leczenie przyczyny choroby może doprowadzić do zatrzymania lub zmniejszenia wypadania włosów.
Część naukowców twierdzi, że przyczyną choroby może być jej dziedziczenie — dotyczy to od 20 do 60 procent chorych. Zwiększone występowanie choroby występuje u bliźniąt jednojajowych lub krewnych pierwszego stopnia. Schorzenie dotyczy około 10 procent pacjentów chorych na zespół Downa. Pozwala to naukowcom łączyć geny zlokalizowane w obrębie chromosomu 21 z występowaniem łysienia. Podaje się również, że przyczyna choroby może mieć źródło w schorzeniach psychodermatologicznych, czyli być efektem długotrwałego stresu i bardzo silnych stanów emocjonalnych.
Jako przyczyny podaje się także zaburzenia fazy wzrostu włosa, a co za tym idzie większej ilości utraconych włosów. Słabe krążenie krwi w skórze głowy również przyczynić się może do nadmiernego wypadania włosów. Niedobory niektórych witamin i minerałów również mogą być przyczyną choroby.
Jak rozpoznać łysienie plackowate?
Jeśli zauważymy u siebie objawy łysienia plackowatego, należy udać się do dermatologa lub trychologa. Diagnostyka łysienia plackowatego nie jest skomplikowana, a dobry specjalista szybko postawi diagnozę. W większości przypadków nie trzeba przeprowadzać dodatkowych badań, a wystarczające okaże się obejrzenie skóry głowy i analiza jej owłosienia. Czasem zalecane jest wykonanie badań krwi, czyli poziomu żelaza i witamin i innych makro i mikroelementów.