U nas zapłacisz kartą
Przeziębiona krew - przyczyna pryszczy i sposoby ich leczenia
Objawy przeziębienia
Objawy przeziębienia utrzymują się przez około 7 dni, zwykle po 3–4 dniach osiągają największe nasilenie, a potem stopniowo ustępują.
Objawy występują około 1–2 dni po zakażeniu. Choroba często rozpoczyna się okresem złego samopoczucia. Niektórzy pacjenci skarżą się w tym czasie na uczucie wysychania, pieczenia lub drapania w nosie. Są to wczesne objawy towarzyszące inwazji wirusów na nabłonek błony śluzowej nosa. Kolejnym objawem jest często ból gardła, czasem chrypka. Następnie pojawiają się katar i kichanie. Ból gardła zwykle mija po 1–2 dniach. Początkowo wodnisty katar z czasem staje się gęstszy i często ma ropny charakter (żółte lub zielonkawe zabarwienie), a u niektórych chorych pojawia się kaszel. W pierwszych dniach choroby może występować również stan podgorączkowy (temperatura ciała 37–38°C). Gorączka częściej występuje u dzieci.
Objawy utrzymują się przez około 7 dni. Zwykle po 3–4 dniach osiągają największe nasilenie, a potem stopniowo ustępują. Katar i/lub kaszel mogą utrzymywać się u niektórych chorych nawet przez 2–3 tygodnie.
Zmiana charakteru kataru na ropny zwykle nie świadczy o tym, że choroba jest spowodowana przez zakażenie bakteryjne, ale jest objawem aktywacji sił obronnych organizmu. W wydzielinie z nosa pojawiają się liczne leukocyty (białe krwinki), które nadają jej żółte zabarwienie. Dlatego ropny wygląd wydzieliny z nosa nie jest wskazaniem do stosowania antybiotyków. Kaszel może być suchy (bez odkrztuszania wydzieliny) lub wilgotny (z odkrztuszaniem wydzieliny, najczęściej białawej lub żółtej).
Jeżeli objawom przeziębienia towarzyszą gorączka, bóle mięśni i stawów, uczucie rozbicia, być może zachorowaliśmy na grypę. Ogólne zasady postępowania są podobne, a pewne odróżnienie przeziębienia i grypy wymaga wykonania badań w kierunku grypy. W większości przypadków poza okresem pandemii grypy wykonywanie tych badań nie jest potrzebne. Jeżeli objawy są bardzo nasilone, należy skontaktować się z lekarzem, który w najcięższych przypadkach może zalecić stosowanie leków działających na wirusy grypy. Leki te nie działają na wirusy powodujące przeziębienie. Ze względu na większe ryzyko powikłań zdecydowanie zalecane jest „przeleżenie” grypy w domu. Ponieważ pewne odróżnienie przeziębienia i grypy na podstawie objawów jest niemożliwe, tę zasadę warto stosować do wszystkich cięższych przypadków przeziębienia.
Czyrak to częsty współtowarzysz innych chorób
Na pojawienie się czyraków narażone są szczególnie osoby o obniżonej odporności, które cierpią na choroby przewlekłe typu cukrzyca, choroby nerek i wątroby, otyłość, alkoholizm, rak, HIV i AIDS. Wiele osób jest nosicielami gronkowca, który występuje w gardle, nosie, na owłosionej skórze głowy czy w fałdach skórnych. W przypadku osłabienia lub spadku odporności gronkowiec bytujący na skórze staje się dla człowieka zagrożeniem. Czyrak może też pojawić się przy chorobach skóry ze świądem (świerzb, AZS, egzema) jako powikłanie choroby.
Zmiany skórne są jednym z pierwszych objawów cukrzycy. Nadmiar cukru we krwi prowadzi do zmian miażdżycowych w naczyniach włosowatych, czego skutkiem jest niedożywienie skóry. Staje się ona sucha, podatna na zranienia i otarcia. Chory może się drapać, ranki trudno się goją i mogą łatwo zostać zainfekowane przez gronkowce. Cukrzycę diagnozuje badanie glikemii na czczo i doustny test obciążenia glukozą.
Profilaktyka – lepiej zapobiegać, niż leczyć.
Transmisja zachodzi drogą kropelkową, zatem należy zachowywać szczególną ostrożność i czystość w kontaktach z chorymi lub w dużych skupiskach ludzi, unikać dotykania okolic twarzy (zwłaszcza oczu, ust i nosa) oraz zadbać o częste mycie rąk. Choroba przeziębieniowa jest spotykana głównie u dzieci uczęszczających do żłobków, czy przedszkoli, zatem ważne jest, aby od najmłodszych lat edukować milusińskich w dziedzinie higieny, której nieprzestrzeganie jest przyczyną częstych infekcji. Chcąc jednak nauczyć najmłodszych, samemu trzeba stosować się do podstawowych zasad higieny takich jak dokładne mycie rąk przez 20-40 sekund, zakrywanie nosa i ust łokciem podczas kaszlu czy kichania. Warto także zadbać o umiarkowany wysiłek fizyczny, który pomoże w utrzymaniu organizmu w dobrej formie. Są to najprostsze i jednocześnie najskuteczniejsze formy zapobiegania nie tylko przeziębieniu, ale również wielu innych chorobom zakaźnym.
Mnogość różnych wirusów, które mogą stać się czynnikami chorobotwórczymi, sprawiła, że przy obecnym stanie wiedzy nie ma możliwości stworzenia skutecznej szczepionki. Ta forma profilaktyki jest niedostępna w przypadku przeziębienia i jedynym sposobem na wytworzenie właściwych przeciwciał, jest przechorowanie przeziębienia, co i tak nie zabezpiecza przed ponownym zakażeniem, ponieważ inne wirusy mogą wywołać objawy. Z wiekiem, kiedy nasz organizm miał już styczność z zdecydowanie większą liczbą drobnoustrojów niż to było w dzieciństwie, rzadziej chorujemy, dlatego u osób starszych przeziębienie występuje zwykle do 2 razy na rok.
Od wieków także powszechne jest przekonanie, że ciepły ubiór w zimną porę także nie jest bez znaczenia. Aktualnie nie potwierdzono jednoznacznie skuteczności tej metody zapobiegania przeziębieniom, ale faktem jest, że przy niskich temperaturach i oziębieniu organizmu następuje skurcz naczyń włosowatych nie tylko w skórze, ale także w innych powierzchniach, które mają duży kontakt ze środowiskiem zewnętrznym, tym samym będąc miejscem utraty ciepła. Należą do nich błony śluzowe gardła, zatok przynosowych, czy jamy nosowej. Mniejszy przepływ krwi wiąże się nie tylko ze spadkiem temperatury tych powierzchni, co stwarza korzystniejsze warunki dla wirusów, lecz także powoduje to mniejszy napływ białych krwinek, które uczestniczą w obronie organizmu. Stopień zmniejszenia ukrwienia tych obszarów jest różny, dlatego u niektórych osób lekkie wyziębienie nie spowoduje choroby, a u innych rozwiną się objawy przeziębienia. Jest to również związane z zahartowaniem organizmu, co można osiągnąć np. dzięki morsowaniu, czy stosowaniu na przemian ciepłej i zimnej wody podczas kąpieli. Wszystkie takie metody trzeba jednak wprowadzać stopniowo i z należytą wiedzą na ten temat. Należy jednak zachować zdrową równowagę między wyziębieniem, a przegrzaniem oraz pamiętać, że również wychłodzenie organizmu jest możliwe także latem, czy wiosną.
Początek przeziębienia
Okres wylęgania, czyli czas, który upływa od kontaktu z zakażonym materiałem do rozwoju objawów klinicznych przeziębienia, wynosi od 24 do 72 godzin. Co ciekawe, objawy i ich nasilenie różnią się u poszczególnych chorych, mimo że infekcja wywołana jest tym samym patogenem. Dzieje się tak, ponieważ objawy przeziębienia są przede wszystkim konsekwencją odpowiedzi układu immunologicznego na kontakt z wirusem (rozwój zapalenia) i w dużo mniejszym stopniu wynikają z fizycznego uszkodzenia komórek znajdujących się w układzie oddechowym przez wnikające do nich wirusy.
- ból lub drapanie w gardle,
- katar lub zatkany nos,
- kichanie,
- kaszel – suchy 1 , z tendencją do przechodzenia w mokry 2 ,
- chrypka,
- złe samopoczucie.
Mniej typowe objawy przeziębienia
- ból głowy,
- dreszcze i gorączka, na ogół niewysoka, do 38⁰C,
- bóle mięśniowe,
- utrata smaku i zapachu,
- łagodne podrażnienie oczu.
Katar przy przeziębieniu jest katar z uczuciem zatkania nosa.
U dorosłych przeziębienie rzadko przebiega z gorączką (powyżej 38 st. C), natomiast częściej zdarza się to u dzieci.
Internista
Nie czekaj w kolejkach
Intensywność i nasilenie objawów z kolei związane jest z czynnikami osobniczymi, takimi jak: wiek, choroby współistniejące, ilość i przebieg dotychczasowych przeziębień (czyli tak zwane doświadczenie układu immunologicznego).
Przeziębienie ustępuje samoistnie. Nasilenie objawów przypada na 2-3 dzień choroby, a ustępują one w ciągu 7-10 dni. U co czwartej osoby katar i kaszel utrzymują się do 2-3 tygodni, niekiedy nawet dłużej.
1 Kaszel bez odkrztuszania wydzieliny.
2 Kaszel z odksztuszaniem wydzieliny.
