U nas zapłacisz kartą
Zdjęcia stanów przedrakowych skóry - Piękno w Diagnozie i Zapobieganiu
Raki skóry – charakterystyka, przyczyny, leczenie
Rodzaje i przyczyny występowaniaRak skóry bardzo często rozwija się na tkankach, na których wcześniej wystąpiły stany przedrakowe skóry. Choć dotychczas zwykle atakował osoby powyżej 60. roku życia, z najnowszych badań wynika, że obecnie diagnozuje się go u coraz młodszych pacjentów. W zależności od postaci, w jakiej występuje (podstawnokomórkowa lub kolczystokomórkowa), może dawać zupełnie różne objawy.Do jego przyczyn należą nadmierna ekspozycja na promieniowanie UV, czynniki chemiczne (np. pochodne ropy naftowej, środki ochrony roślin) lub czynniki mechaniczne (np. drażnienie błony śluzowej u palaczy). Raki skóry znacznie częściej dotykają również osób o obniżonej odporności.
Rak podstawnokomórkowyWystępuje w postaci przezroczystego, białawego lub upigmentowanego guzka o błyszczącej i gładkiej powierzchni, najczęściej na twarzy, nosie, małżowinie usznej, szyi lub dłoni. Jest nowotworem miejscowo złośliwym, co oznacza, że może naciekać na okoliczne tkanki oraz narządy i niszczyć je, jednak nie ma zdolności tworzenia przerzutów. W przypadku szybkiego rozpoznania i wdrożenia leczenia nie stanowi ryzyka dla życia pacjenta.Podstawowym sposobem leczenia jest chirurgiczne usunięcie zmiany wraz ze szczegółową oceną, czy na pewno została ona wycięta w całości. Każdorazowo przeprowadza się także badanie histopatologiczne usuniętego guzka.
Rak kolczystokomórkowyTen rodzaj raka skóry może objawiać się zmianami o różnym charakterze, jednak najczęściej przyjmuje postać brodawkowatych, nierzadko pokrytych strupem owrzodzeń, które łuszczą się i rogowacieją. Zazwyczaj umiejscowione są one w okolicach twarzy, małżowin usznych, skóry głowy, dłoni, prącia lub sromu. Rak kolczystokomórkowy cechuje się znaczą złośliwością i dużą skłonnością do niszczenia okolicznych tkanek oraz narządów na skutek naciekania. Jest groźniejszy od raka podstawnokomórkowego, ponieważ może tworzyć przerzuty.Podstawą leczenie, podobnie jak w przypadku raka podstawnokomórkowego, jest chirurgiczne usunięcie zmiany (z zachowaniem marginesu zdrowej skóry) oraz pozabiegowe badanie histopatologiczne. W przypadku dużych zmian w miejscu, z którego zostały usunięte, może być konieczne przeprowadzenie zabiegu plastyki lub przeszczepu skóry. U osób ze stwierdzonymi przerzutami do innych narządów stosuje się także radioterapię lub chemioterapię.
RAKI SKÓRY
Problem wczesnego rozpoznawania i terapii raków skóry jest bardzo ważny, ponieważ stanowią one ok. 10% wszystkich nowotworów złośliwych. Raki skóry mogą wywodzić się z naskórka (rak kolczystokomórkowy) lub przydatków skóry (rak podstawnokomórkowy).
Czynniki ryzyka wystąpienia raków skóry:
- długotrwałe nasłonecznienie
- jasna karnacja
- oparzenia słoneczne, szczególnie w dzieciństwie
- rodzinne występowania raka skóry
- przebycie raka skóry
- przewlekłe stany zapalne (owrzodzenie, oparzenia)
- rogowacenie słoneczne
- kontakt ze związkami arsenu
I. RAK PODSTAWNOKOMÓRKOWY
Stanowi ok. 80% wszystkich raków skóry, chorują częściej mężczyźni. Ma powolny wzrost, rzadko daje przerzuty, niszczy tkanki otaczające. Najczęstsza lokalizacja to skóra twarzy.
Na poniższym zdjęciu: rozległy rak podstawnokomórkowy wargi dolnej: stan przed operacją i po operacji z rekonstrukcją wargi plastyką płatową:
Leczenie:
- kriodestrukcja
- terapia fotodynamiczna
- wycięcie chirurgiczne
II. RAK KOLCZYSTOKOMÓRKOWY
Ten rodzaj raka może pojawić się tak na skórze, jak i na błonach śluzowych np. na ustach. Stanowi ok. 20% wszystkich raków skóry. Występuje częściej u mężczyzn po 40 roku życia. Rozwija się na odsłoniętych częściach ciała – twarz, pogranicze skóry i błon śluzowych (warga dolna, narządy płciowe). Punktem rozwoju tego raka są często stany przednowotworowe. Może dawać przerzuty do węzłów chłonnych.
Raki skóry – rozpoznanie
Rozpoznanie raka skóry ustala się na podstawie oglądania zmiany skórnej, także pod dermatoskoptem oraz badania histopatologicznego wyciętej zmiany lub rzadziej – fragmentu zmiany pobranego do badania. Lekarz zbada też węzły chłonne w okolicy, w której znajduje się nowotwór.
- terapię fotodynamiczną – metodę nieinwazyjną, pozwalającą na niszczenie tkanki nowotworowej, bez zbędnych uszkodzeń tkanki zdrowej, polega na wykorzystaniu reakcji fototoksycznej, do której dochodzi w wyniku zastosowania substancji fotouczulającej i światła o odpowiedniej dla danej substancji długości fali, jest użyteczna w przypadku stanów przedrakowych (zwłaszcza rogowacenia słonecznego), w pewnych odmianach raka podstawnokomórkowego i wczesnych raka kolczystokomórkowego. Zaletami terapii fotodynamicznej są: selektywność, oszczędzenie zdrowej otaczającej skóry, zadowalające wyniki kosmetyczne, wielokrotność stosowania, zastosowanie w każdym wieku, niezależnie od obciążeń ogólnych pacjenta i w dowolnej okolicy ciała
- 5% maść 5-fluorouracylową lub imikwimod – w przypadku drobnych i powierzchownych ognisk
- radioterapię (obecnie rzadko stosowaną), jest to najlepsza metoda leczenia u osób, które nie mogą być poddane zabiegowi chirurgicznemu lub kriochirurgicznemu ze względu na stan ogólny bądź warunki miejscowe, oraz u osób niewyrażających zgody na leczenie tymi metodami
- chemoradioterapiaę, czyli podawanie leków uwrażliwiających na działanie radioterapii, a następnie radioterapię
- laser CO2
- interferon α-2 oraz rekombinowany interferon β we wstrzyknięciach doogniskowych w przypadku leczenia raków podstawnokomórkowych, metoda ta jednak jest żmudna, droga i długookresowa,
- leki systemowe, czyli działające na cały organizm.