U nas zapłacisz kartą
Trądzik różowaty - Przyczyny, Objawy i Skuteczne Metody Leczenia
Odmiany trądzika różowatego, ich leczenie i przyczyny
Trądzik nie jest domeną jedynie nastolatków. Istnieje wiele jego odmian, będących przypadłością zarówno osób w okresie pokwitania, jak i osób dorosłych. Jedną z takich odmian jest trądzik różowaty, którego przyczyn należy szukać m.in. w zaburzeniach pracy naczyń krwionośnych.
Gdy na twarzy (zwłaszcza w centralnej części – w okolicach nosa, brody i czoła) często pojawia się rumień oraz widoczne, pękające naczynka, a do tego występują zmiany skórne w postaci wyprysków i zaskórników można mieć przypuszczenia, że to objawy trądziku różowatego, Początki bywają łagodne i mogą nie wzbudzać podejrzeń, jednak warto być czujnym i nie ignorować pierwszych symptomów. Nieleczony trądzik różowaty prowadzi do trwałych zmian skórnych, objawiających się w skrajnych przypadkach nawet wystąpieniem tak zwanej guzowatości nosa. Podpowiadamy, jak leczyć trądzik różowaty, jakie są jego przyczyny, jak dbać o wrażliwą skórę twarzy i jak wybrać krem na trądzik różowaty.
Trądzik różowaty - diagnoza
Lekarz ustala rozpoznanie na podstawie wywiadu oraz badania pacjenta. Charakterystyczne dla trądziku różowatego jest występowanie wykwitów rumieniowych i grudkowo-krostkowych umiejscowionych głównie w środkowej części twarzy, tzw. wzmożonej reakcji naczynioruchowej (zaczerwienienie pod wpływem bodźców fizycznych i psychicznych), współistnienia objawów łojotoku. Decydujący w rozpoznaniu choroby jest rumień utrzymujący się w centralnej części twarzy. Biopsja skóry rzadko jest konieczna.
Istnieje wiele metod leczenia trądziku różowatego. Leczenie jest dobierane przez lekarza dermatologa dla konkretnego pacjenta, w zależności od objawów trądziku różowatego, jego przebiegu, stanu skóry, czynników zaostrzających, chorób towarzyszących, przyjmowanych leków i odpowiedzi na leczenie.
Trądzik różowaty – leczenie niefarmakologiczne
Trądzik różowaty - leczenie miejscowe
W leczeniu miejscowym stosuje się metronidazol w postaci żelu lub kremu.
Ponadto stosuje się kwas azelainowy, iwermektynę oraz nadtlenek benzoilu.
Lekami redukującymi zaczerwienie twarzy są brymonidyna i oksymetazolina.
Do stosowanych miejscowo antybiotyków należą: iwermektyna, erytromycyna, klindamycyna.
Trądzik różowaty – leczenie laserem
Leczenie jest zawsze zlecane przez lekarza, istnieje szereg przeciwwskazań, m.in. ciąża i laktacja, bielactwo, niewyrównana cukrzyca, poważne przewlekłe choroby układu sercowo-naczyniowego (w tym rozrusznik serca), choroby autoimmunologiczne, padaczka, tendencja do powstawania bliznowców. Zabiegi naświetlania są bezbolesne, ale mogą powodować działania niepożądane, takie jak rumień lub uczucie ściągnięcia skóry.
Trądzik różowaty – leczenie ogólne
W nasilonych postaciach trądziku różowatego lekarz może zlecić – oprócz leczenia miejscowego – także leczenie ogólne, czyli doustne.
Do leków stosowanych ogólnie (doustnie) należą antybiotyki, głównie doksycyklina, a także limecyklina, chlorowodorek tetracykliny, oksytetracyklina, azytromycyna.
Trądzik różowaty – leczenie domowe, higiena i pielęgnacja
Domowe leczenie trądziku różowatego zajmuje ważne miejsce w ogólnej terapii. Powinno opierać się przede wszystkim na odpowiedniej pielęgnacji, higienie i diecie, a także wyeliminowaniu lub zminimalizowaniu szkodliwych czynników zewnętrznych. Aby zmniejszyć lub zatrzymać objawy trądziku należy:
- stosować kosmetyki z silnym filtrem przeciwsłonecznym (promieniowanie UV przyczynia się do powstawania rumienia i nagrzewania twarzy),
- unikać kąpieli słonecznych i wizyt w solarium,
- myć twarz dwa razy dziennie łagodnymi dermokosmetykami i letnią wodą,
- zadbać o nawilżenie skóry,
- unikać długich, gorących kąpieli i sauny,
- nie stosować peelingów mechanicznych i rozgrzewających kosmetyków,
- nie używać silnych, drażniących kosmetyków,
- zmniejszyć czynniki wywołujące stres,
- nie przegrzewać twarzy w wyniku wysiłku fizycznego,
- chronić twarz przed mrozem i wiatrem (stosować kremy ochronne i osłaniać twarz).
Trądzik różowaty - u kogo występuje?
Zaburzenia hormonalne, głównie wzrost poziomu testosteronu, obserwowane są prawie wyłącznie po okresie pokwitania, stąd niespotykane są przypadki trądziku różowatego wśród dzieci. Hormony płciowe pobudzają czynność gruczołów łojowych i zwiększają wydzielanie sebum co umożliwia rozwój drobnoustrojów, głównie Pityrosporum ovale.
Do głównych przyczyn rozwoju trądzika różowatego należą:
- zaburzenia naczynioruchowe w obrębie drobnych naczyń skóry,
- zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego, szczególnie stany związane ze zmniejszonym wytwarzaniem soku żołądkowego i tym samym tzw. niedokwasotą, np. po przebytej resekcji żołądka, wagotomi (przecięciu nerwu błędnego), w przewlekłym alkoholizmie, w chorobie nowotworowej (głównie raku żołądka), w anemii z niedoboru żelaza i witaminy B12 (tu również na podłożu autoimmunologicznym, tzw. niedokrwistość złośliwa), w niedoczynności przysadki mózgowej lub nadczynności tarczycy,
- zaburzenia endokrynologiczne – głównie nadmiar hormonów płciowych (testosteronu),
- obecność bakterii Helicobacter pylori w błonie śluzowej żołądka,
- obecność Pityrosporum ovale – należy do grzybów i jest odpowiedzialny głównie za wywołanie łojotokowego zapalenia skóry oraz łupieżu pstrego, rola w patogenezie trądziku różowatego postulowana jest od niedawna,
- podatność osobnicza – nadmierna reakcja na bodźce środowiskowe.
Do najważniejszych czynników ryzyka trądzika różowatego zalicza się:
- zaburzenia naczynioruchowe,
- zaburzenia endokrynologiczne – nadmiar testosteronu, hormonów tarczycy, niedobór hormonów przysadkowych, stosowanie miejscowe silnie działających glikokotykosteroidów,
- zaburzenia czynności przewodu pokarmowego – rak żołądka, stan po resekcji żołądka, wagotomia,
- nosicielstwo Helicobacter pylori i Pityrosporum ovale,
- zaburzenia autoimmunologiczne i hematologiczne – anemia złośliwa i z niedoboru żelaza,
- przewlekły alkoholizm,
- osobnicza predyspozycja, chwiejność emocjonalna.
