U nas zapłacisz kartą
Badania krwi przy wypadaniu włosów - Klucz do diagnozy i leczenia
Ferrytyna – co to takiego?
Ferrytyna to białko, które odgrywa główną rolę w gospodarce żelaza. Jego najważniejsze zadanie to tworzenie „magazynów” tego pierwiastka w postaci nietoksycznych dla organizmu związków. Znajdują się one przede wszystkim w wątrobie, śledzionie, szpiku kostnym i osoczu krwi. W niewielkich ilościach występują także w mieszkach włosowych. Żelazo, którego zawartość w organizmie wynosi około 3–4 g, to składnik hemoglobiny biorącej udział w transporcie tlenu oraz element budulcowy białek enzymatycznych. Codzienna dieta zawiera średnio 15 mg żelaza, a gdy zaczynają powstawać niedobory, organizm może w każdej chwili sięgnąć do swoich „magazynów”, czyli ferrytyny, i natychmiast rozpocząć syntezę.
Zarówno zbyt niski, jak i zbyt wysoki poziom ferrytyny nie jest dobrym objawem. Niskie stężenie świadczy często o anemii, zbliżającej się menopauzie lub towarzyszy niedoczynności tarczycy i chorobie Hashimoto. Niekiedy świadczy też o zaburzeniach wchłaniania, które mają miejsce np. w chorobie Leśniowskiego-Crohna. Może być też efektem dużej utraty krwi, np. przewlekłego krwawienia z różnych układów, lub efektem niedoboru witaminy C, która odpowiada za przyswajanie żelaza.
Podwyższony poziom ferrytyny może świadczyć o:
- stanie zapalnym, który rozwija się w organizmie (ferrytyna zaliczana jest do tzw. białek ostrej fazy),
- chorobach wątroby, np. wirusowym zapaleniu wątroby typu B (WZW B) czy wirusowym zapaleniu wątroby typu C (WZW C),
- schorzeniach o charakterze autoimmunologicznym,
- obecności nowotworów w organizmie – podwyższony poziom ferrytyny obserwuje się także w trakcie leczenia,
- chorobach przewlekłych dotyczących różnych narządów.
Nieprawidłowy poziom (niedobór lub nadmiar) ferrytyny obserwuje się często u kobiet w ciąży, ale w tej sytuacji ma on charakter przejściowy i – o ile nie towarzyszą mu dodatkowe objawy – powinien wrócić do normy po porodzie.
Dlaczego wypadają włosy?
Przerzedzenie lub dziedziczne łysienie (zwane także łysieniem androgenowym) jest jedną z głównych przyczyn wypadania włosów i dotyczy zarówno mężczyzn, jak i kobiet. Łysienie plackowate, będące chorobą autoimmunologiczną, to kolejny przykład. W tym przypadku to organizm atakuje własne komórki włosowe.
Zmniejszanie się objętości fryzury może być wczesnym sygnałem choroby tarczycy lub niedokrwistości. Dzięki prawidłowemu leczeniu łysienie często zostaje zatrzymane i odwrócone. Utrata włosów po długotrwałej chorobie jak przeziębienie, narkoza przedoperacyjna, wysoka gorączka, zakażenie lub grypa są również znaczącymi przyczynami tego problemu.
Radioterapia i chemioterapia często prowadzą do czasowego wyłysienia, podobnie jak trichotilomania – zaburzenie, gdzie osoba nieświadomie wyrywa swoje włosy. Nadmierna utrata kosmyków po porodzie lub w okresie menopauzy jest związana ze spadkiem poziomu estrogenów. Problem ten może być częściowo odwrócony, lecz objętość włosów rzadko wraca do stanu sprzed przekwitania.
Stres i traumatyczne wydarzenia życiowe także nasilają utratę włosów. Podobnie jak radykalna dieta oraz znaczny spadek masy ciała. Problem nadmiernego wypadania włosów często ujawnia się od 3 do 6 miesięcy po zmianie nawyków żywieniowych.
Utrata włosów często jest spowodowana niewłaściwym poziomem witamin i minerałów, takich jak nadmiar witaminy A, niedobór witamin z grupy B, D3 czy niedobór białka i żelaza w diecie, co jest szczególnie ważne dla prawidłowej kondycji włosów.
Przyjmowanie niektórych leków na receptę również może być przyczyną wypadania włosów, podobnie jak nieprawidłowa pielęgnacja pasm, w tym częste farbowanie, stosowanie silnych kosmetyków, suszenie gorącym powietrzem, używanie prostownicy, mocne upięcia czy ciasne warkoczyki, które przyczyniają się do uszkodzenia włókien włosowych oraz podrażnień skóry.
Pozostałe przyczyny nadmiernej utraty włosów
Przyczyny wypadania włosów mogą być bardziej złożone niż się wydaje. Oprócz wcześniej wymienionych czynników, takich jak stres, problemy z tarczycą czy dieta, istnieje kilka innych ważnych aspektów, które mogą nasilać ten problem:
Wypadanie włosów – łysienie plackowate
Łysienie plackowate jest dość tajemniczą chorobą, która polega na powstawaniu plackowatych łysin i bardzo często dotyka młode osoby. Przyczyny tej choroby nie zostały do końca poznane, ale podejrzewa się, że może ona mieć podłoże autoimmunologiczne. Choćby dlatego, że obecność łysienia plackowatego często współistnieje z takim chorobami jak toczeń rumieniowaty układowy.
W takim przypadku warto wykonać markery laboratoryjne wskazujące na proces autoimmunologiczny:
- OB,
- białko CRP,
- przeciwciała przeciwjądrowe (ANA),
- przeciwciała przeciwko cytoplazmie neutrofili (ANCA).
Pamiętaj, że nadmierne wypadanie włosów nie jest tylko defektem kosmetycznym, ale może świadczyć o poważnej chorobie. Dlatego najlepiej skontaktuj się z dermatologiem i/lub trychologiem w celu dokładniejszej diagnostyki.