U nas zapłacisz kartą
Wypadanie włosów a insulina - Wpływ poziomu insuliny na kondycję włosów
Dlaczego wypadają włosy?
Przerzedzenie lub dziedziczne łysienie (zwane także łysieniem androgenowym) jest jedną z głównych przyczyn wypadania włosów i dotyczy zarówno mężczyzn, jak i kobiet. Łysienie plackowate, będące chorobą autoimmunologiczną, to kolejny przykład. W tym przypadku to organizm atakuje własne komórki włosowe.
Zmniejszanie się objętości fryzury może być wczesnym sygnałem choroby tarczycy lub niedokrwistości. Dzięki prawidłowemu leczeniu łysienie często zostaje zatrzymane i odwrócone. Utrata włosów po długotrwałej chorobie jak przeziębienie, narkoza przedoperacyjna, wysoka gorączka, zakażenie lub grypa są również znaczącymi przyczynami tego problemu.
Radioterapia i chemioterapia często prowadzą do czasowego wyłysienia, podobnie jak trichotilomania – zaburzenie, gdzie osoba nieświadomie wyrywa swoje włosy. Nadmierna utrata kosmyków po porodzie lub w okresie menopauzy jest związana ze spadkiem poziomu estrogenów. Problem ten może być częściowo odwrócony, lecz objętość włosów rzadko wraca do stanu sprzed przekwitania.
Stres i traumatyczne wydarzenia życiowe także nasilają utratę włosów. Podobnie jak radykalna dieta oraz znaczny spadek masy ciała. Problem nadmiernego wypadania włosów często ujawnia się od 3 do 6 miesięcy po zmianie nawyków żywieniowych.
Utrata włosów często jest spowodowana niewłaściwym poziomem witamin i minerałów, takich jak nadmiar witaminy A, niedobór witamin z grupy B, D3 czy niedobór białka i żelaza w diecie, co jest szczególnie ważne dla prawidłowej kondycji włosów.
Przyjmowanie niektórych leków na receptę również może być przyczyną wypadania włosów, podobnie jak nieprawidłowa pielęgnacja pasm, w tym częste farbowanie, stosowanie silnych kosmetyków, suszenie gorącym powietrzem, używanie prostownicy, mocne upięcia czy ciasne warkoczyki, które przyczyniają się do uszkodzenia włókien włosowych oraz podrażnień skóry.
Pozostałe przyczyny nadmiernej utraty włosów
Przyczyny wypadania włosów mogą być bardziej złożone niż się wydaje. Oprócz wcześniej wymienionych czynników, takich jak stres, problemy z tarczycą czy dieta, istnieje kilka innych ważnych aspektów, które mogą nasilać ten problem:
Przeszczep włosów nowoczesną metodą FUE WAW DHI
W bardzo zaawansowanych przypadkach może okazać się, że jedynym sposobem na odzyskanie utraconej w wyniku palenia, bujnej fryzury, będzie transplantacja włosów. Choć może się wydawać, że jest to skomplikowany i trudny zabieg, nowoczesne techniki przeszczepiania włosów są mało inwazyjne i nie pozostawiają żadnych blizn, a po zakończonym zabiegu można wrócić do domu.
Przeszczep włosów metodą FUE WAW DHI pozwala na przywrócenie włosom naturalnego cyklu wzrostu oraz zahamowanie ich wypadania. Metoda opiera się na połączeniu trzech innowacyjnych technologii: FUE (Follicular Unit Extraction), WAW (Water Assisted Liposuction) oraz DHI (Direct Hair Implantation).
FUE to technologia polegająca na pobieraniu pojedynczych mieszków włosowych z obszarów zasobnych, czyli z tych miejsc na głowie, gdzie włosy są gęste i zdrowe. Następnie pobrane mieszki wraz z niewielką ilością otaczającej je tkanki, umieszcza się w specjalnych pojemnikach, poddaje ocenie i przygotowuje do przeszczepu.
Dokładne i precyzyjne pobranie mieszka jest możliwe dzięki technice WAW, która polega na wykorzystaniu strumienia wody pod ciśnieniem do wstępnego oddzielenia pojedynczych mieszków włosowych od skóry głowy. Przekłada się to na wysoką skuteczność działania i minimalne uszkodzenia skóry.
Pobrane i wyselekcjonowane mieszki włosowe zostają pojedynczo wszczepione metodą DHI, bezpośrednio do obszaru biorczego. Wszystko odbywa się po zastosowaniu znieczulenia miejscowego, dzięki czemu pacjent nie odczuwa żadnych dolegliwości bólowych. Za pomocą specjalnego narzędzia mieszki są wprowadzane bezpośrednio do skóry głowy za pomocą cienkiej igły (bez użycia skalpela), co również minimalizuje ból i ewentualne uszkodzenia skóry. Po zakończeniu procedury, aplikuje się na skórę specjalną maść, która przyspiesza gojenie. Zabieg trwa od 3 do 12 godzin.
Ostateczne efekty przeszczepu włosów są widoczne po około 9 miesiącach. Włosy regenerują się i rosną stopniowo, dlatego cały proces wymaga czasu, niemniej, pacjenci potwierdzają, że ostateczny rezultat jest tego wart.
Czy w takim razie insulinooporność równa się cukrzycy typu 2?
I tak, i nie. Mianowicie, insulinooporność nazywana jest euglikemicznym stanem przedcukrzycowym. Oznacza to, iż ten patomechanizm bardzo często charakteryzuje się utrzymaniem prawidłowego lub nieznacznie podwyższonego stężenia glukozy we krwi. Jak to się dzieje? Nasza trzustka na początku rozwoju choroby wciąż posiada zdolności kompensacyjne. Wytwarza ona coraz więcej insuliny, a więc „klucza”, aby glukoza zamiast krążyć w surowicy krwi, dotarła do wnętrza naszych komórek. Problem rozpoczyna się w momencie, gdy trzustka traci tę siłę kompensacyjną. Z czasem rozwoju insulinooporności, nawet dodatkowa ilość „kluczy” nie jest w stanie dostarczyć glukozy do komórek. W tym przypadku obserwuje się wysokie stężenia nie tylko insuliny, ale również glukozy. Wtedy na tle insulinooporności może rozwijać się cukrzyca typu 2, dlatego niezwykle ważna jest diagnoza oraz próba jej leczenia.
Etiopatogeneza każdego rodzaju łysienia jest niezwykle złożona. W przypadku wystąpienia insulinooporności obserwuje się miniaturyzację mieszków włosowych, charakterystyczną dla łysienia androgenowego. Insulinooporność wpływa za zmiany stężeń substancji naczynioruchowych. Co to oznacza dla naszych włosów? Naczynia odżywiające nasze mieszki nie dostarczają odpowiedniej ilości substancji odżywczych, w tym tlenu, potrzebnych do wzrostu włosa. Dodatkowo, przy wysokich stężeniach insuliny obserwuje się lokalne powstawanie androgenów z cholesterolu bądź poprzez konwersję męskiego hormonu do DHT. DHT, jest jego aktywniejszą formą. Wpływa on na skrócenie fazy anagenowej, a więc odpowiedzialnej za wzrost włosa. Właśnie dlatego u osób, u których obserwuje się objawy łysienia androgenowego, a zwłaszcza wczesnego łysienia androgenowego, zaleca się badania w kierunku insulinooporności.