U nas zapłacisz kartą
Wyprysk pieniążkowaty - Objawy, Przyczyny i Sposoby Leczenia
Czy możliwe jest całkowite wyleczenie?
Niestety, tak jak w przypadku każdej alergii, również w odniesieniu do alergicznego wyprysku kontaktowego nie istnieje skuteczne leczenie przyczynowe. Aktualne metody postępowania pozwalają jedynie zmniejszyć stan zapalny skóry oraz dolegliwości świądowe, ale ponowny kontakt z alergenem może je znowu wywołać. Raz rozpoznana alergia kontaktowa będzie się utrzymywać przez całe życie chorego.
W celu uniknięcia wysiewu kolejnych zmian skórnych konieczne jest przede wszystkim unikanie kontaktu skóry z uczulającym alergenem. Można na przykład zastąpić metalowe elementy w ubrankach plastikowymi. Po zakończeniu leczenia wskazana jest odpowiednia pielęgnacja skóry z użyciem preparatów bezzapachowych i bez dodatku środków konserwujących.
Jakie są sposoby leczenia alergicznego wyprysku kontaktowego?
Podstawową zasadą terapii jest unikanie kontaktu z uczulającym alergenem/alergenami i stosowanie miejscowych preparatów przeciwalergicznych oraz przeciwzapalnych. Dodatkową, niezwykle istotną, rolę pełni właściwa pielęgnacja zmienionej zapalnie skóry dziecka.
Do leków o działaniu przeciwzapalnym i przeciwalergicznym należą miejscowo stosowane preparaty glikokortykosteroidów, które powinny być dobrane pod względem siły działania i podłoża do stanu klinicznego oraz wieku dziecka. Alternatywną formę leczenia stanowią inhibitory kalcyneuryny, takie jak takrolimus lub pimekrolimus, które są bezpieczne i pozbawione działań niepożądanych typowych dla miejscowych preparatów glikokortykosteroidowych.
Wśród preparatów przeznaczonych do pielęgnacji skóry zmienionej w przebiegu alergicznego wyprysku kontaktowego należy wymienić nowoczesne środki myjące i natłuszczające (emolienty), o neutralnym pH i pozbawione konserwantów, dodatków zapachowych oraz barwników. Obecnie na rynku dostępnych jest szereg takich preparatów przygotowanych z myślą o alergicznej skórze dziecka.
Wyprysk pieniążkowaty – objawy
Wczesne objawy wyprysku pieniążkowatego to:
Z czasem przekształcają się one w:
- większe, zlewające się ze sobą zmiany skórne,
- grudki obrzękowe i pęcherzyki umiejscowione na podłożu rumieniowym,
- sączące się zmiany skórne, zmieniające się w strupy.
Objawy te mogą przypominać symptomy grzybicy skóry, wysypkę polekową oraz łuszczycę, a także kontaktowe zapalenie skóry i wyprysk zimowy.
Oprócz samych zmian skórnych, inne objawy wyprysku pieniążkowatego to:
- świąd (nasilający się w nocy),
- suchość skóry,
- łuszczenie się skóry (pojawiające się w fazie przewlekłej).
Skóra pomiędzy wykwitami jest zdrowa, jednak cechuje się większą wrażliwością, stąd też mogą pojawić się ewentualne podrażnienia i uczucie suchości. Zmieniona zapalnie skóra może ulegać infekcjom bakteryjnym, szczególnie tymi wywoływanymi przez gronkowca Staphylococcusaureus. Jeśli już do nich dojdzie, konieczne będzie leczenie antybiotykiem.
Objawy choroby najczęściej widoczne są na grzbietach rąk i kończynach dolnych, czasem też na ramionach, klatce piersiowej, dłoniach i stopach. W rzadkich przypadkach widoczne są one również na twarzy. Wyprysk pieniążkowaty ma często charakter przewlekły oraz tendencję do nawrotów – może do nich dojść nawet po wielu latach. Jeśli zauważysz jego objawy, koniecznie zgłoś się do lekarza POZ lub dermatologa.
„Dermatologia to rozliczne choroby, które często mają podłoże genetyczne”. Dermatolog wyjaśnia, czy można uchronić się przed chorobami, które mają nasze matki
Wyprysk pieniążkowaty może mieć różne przyczyny. Kiedy jest powodem do zmartwień?
Wyprysk pieniążkowaty, inaczej wyprysk mikrobowy, to jedna z odmian wyprysku kontaktowego. Zmiany na skórze kształtem przypominają monety, a najczęściej pojawiają się na skórze kończyn, tułowia i rąk. Jego przyczyny nie są znane. Wyprysk pieniążkowaty zazwyczaj pojawia się u dorosłych w średnim wieku, choć występuje również u dzieci. Jakie są objawy wyprysku pieniążkowatego oraz jak przebiega jego leczenie?
Spis treści
Wyprysk pieniążkowaty (wyprysk pieniążkowy, wyprysk mikrobowy, łac. eczema nummulare) jest odmianą wyprysku charakteryzującą się licznymi, okrągłymi zmianami, w kształcie monet, najczęściej wielkości 1- 3 cm. Są one wyraźnie odgraniczonymi od otoczenia. Ogniska rumieniowe pokryte są pęcherzykami i grudkami. Zmiany przewlekłe pokrywa złuszczający się naskórek.
Umiejscowienie wyprysku pieniążkowatego nie jest specyficzne, zmiany mogą pojawiać się symetrycznie na tułowiu, kończynach dolnych i grzbietach rąk.
Choroba jest przewlekła, występuje z nawrotami i częściej dotyka osób starszych. Wyprysk pieniążkowy bardzo rzadko występuje u dzieci. Pacjenci z wypryskiem pieniążkowym mogą wykazywać nadwrażliwość na neomycynę, nikiel, rtęć oraz formaldehyd.
Tak wygląda wyprysk pieniążkowy:
Alergiczny wyprysk kontaktowy u dzieci
Wyprysk (egzema) należy do najczęstszych chorób skóry i oznacza stan zapalny w obrębie naskórka oraz skóry właściwej. Charakterystycznym dla wyprysku wykwitem jest grudka, chociaż w obrazie klinicznym widuje się również rumień, pęcherzyki i nadżerki, a niekiedy pogrubienie naskórka i jego nadmierne złuszczanie. Obraz tej jednostki chorobowej może być więc różnorodny, jednak bardzo często towarzyszy jej świąd i pieczenie skóry.
Jedną z postaci wyprysku, którą coraz częściej stwierdza się wśród najmłodszych pacjentów, jest alergiczny wyprysk kontaktowy lub alergiczne kontaktowe zapalenie skóry.
Jest to nabyty powierzchowny odczyn zapalny skóry rozwijający się na podłożu alergicznym. Jednak jest to nieco odmienny typ reakcji odpornościowej niż reakcja na przykład na pyłki traw czy niektóre pokarmy. W przypadku alergicznego wyprysku kontaktowego mamy do czynienia z tzw. reakcją opóźnioną, która rozwija się dopiero po 24–48 h od kontaktu z alergenem. W reakcji tej bierze udział jedna z frakcji białych krwinek, czyli limfocyty T, mające tzw. pamięć immunologiczną, umożliwiającą im wyzwolenie reakcji alergicznej po kontakcie z uczulającym alergenem.
W zależności od „siły” danego antygenu w niektórych przypadkach do wyzwolenia reakcji odpornościowej wystarczy już pierwsza ekspozycja, w innych reakcja może się ujawnić dopiero po wielokrotnych kontaktach z uczulającym związkiem – po tygodniach, a nawet latach. Do najczęstszych alergenów kontaktowych u dzieci należą: nikiel – składnik zapięć w ubrankach, neomycyna – antybiotyk, mertiolat – konserwant w kroplach do oczu oraz szczepionkach, balsam peruwiański – substancja zapachowa, formaldehyd – konserwant, quaternium-15 – konserwant, kalafonia – składnik żywicy drzew iglastych, i lanolina – składnik kosmetyków.
