Zabiegi na trądzik różowaty - Skuteczne sposoby na walkę z problemem skórnym
Objawy trądziku różowatego
Trądzik różowaty to schorzenie, które manifestuje się charakterystycznymi zmianami na określonych partiach twarzy. Objawy mogą mieć charakter zróżnicowany,ale umożliwiają odróżnienie przypadłości od innych schorzeń skórnych.
W przebiegu trądziku różowatego skóra może reagować na różne czynniki zewnętrzne, takie jak kosmetyki, słońce czy zmiany temperatur.
Ze względu na niejednorodne objawy, wyróżnia się 4 główne postacie przypadłości:
- trądzik różowaty rumieniowy z widocznymi naczyniami krwionośnymi – najczęstsza postać choroby. Zmiany naczynioruchowe powodują stałe zaczerwienienie twarzy w obrębie policzków, nosa, czoła i brody. Na skórze widoczne są poszerzone drobne naczynia krwionośne,
- trądzik różowaty grudkowo-krostkowy – objawia się trwałym rumieniem oraz przejściowym pojawianiem się grudek i krostek. Zmianom towarzyszy często uczucie pieczenia i palenia skóry,
- trądzik różowaty przerostowo-guzowaty – postać z dominacją zmian przerostowych, którym często towarzyszy obrzęk twarzy i pogrubienie skóry (zwykle w okolicy nosa, ale również czoła, brody i policzków). Czasami dochodzi do zapalenia mieszków włosowych w obrębie zmian przerostowych,
- trądzik różowaty obejmujący oczy – postać z dominacją zmian w obrębie oczu. Zwykle towarzyszy jej zapalenie spojówek, a rumień pojawia się na powiekach i wokół oczu. W niektórych przypadkach rozwija się zapalenie gruczołów Meiboma, prowadzące do problemów z wydzielaniem łez i nawilżaniem oka.
Rzadką odmianą przypadłości jest ziarniniakowy trądzik różowaty, którego cechą charakterystyczną jest pojawienie się twardych grudek lub guzków w kolorze żółtym, brązowym lub czerwonym, które mają skłonność do bliznowacenia. Zmiany mogą pojawić się na niezmienionej i całkowicie zdrowej skórze.
Trądzik różowaty – początki
Pierwsze objawy choroby mogą być mylone z innymi schorzeniami skóry, takimi jak rumień czy trądzik pospolity. Początkowe objawy obejmują zwykle przejściowe (przelotne) zaczerwienienie na twarzy, które może wystąpić po spożyciu ciężkostrawnych potraw, alkoholu, ekspozycji na promieniowanie słoneczne lub w trakcie intensywnego wysiłku fizycznego. Dodatkowo pacjenci mogą zauważyć rozszerzone naczynia krwionośne (zwłaszcza na policzkach) oraz doświadczać pieczenia skóry przy codziennej pielęgnacji.
Czy trądzik różowaty można wyleczyć odpowiednią dietą?
Właściwie skomponowana dieta to podstawa w leczeniu nie tylko trądziku różowatego, ale wszelkich dolegliwości związanych ze skórą. W przypadku trądziku różowatego dieta powinna się opierać na dwóch ważnych zasadach. Po pierwsze, należy ograniczyć spożywanie produktów wysokoprzetworzonych, tłuszczów i cukrów. Po drugie natomiast, dietę należy wzbogacić o miedź, cynk i witaminy.
Czego nie powinno się jeść podczas zwalczania trądziku różowatego? Dietetycy zaznaczają, że dieta osób z trądzikiem różowatym powinna zawierać jak najmniej produktów o wysokim indeksie glikemicznym. Produkty o wysokim indeksie glikemicznym powodują wzrost poziomu cukru we krwi, czego następstwem jest wyższe wydzielanie łoju i rozrost komórek. To z kolei objawia się zmianami skórnymi w postaci grudek i krostek. Ponad produkty o wysokim indeksie glikemicznym zakwaszają organizm, co jeszcze bardziej nasila objawy trądziku różowatego.
Jakie produkty znajdują się na liście zakazanych podczas leczenia trądziku różowatego? Poza produktami wysoko przetworzonymi są to słodzone soki i napoje, białe pieczywo, biały ryż oraz oczywiście słodycze. Z diety powinno się wyeliminować tłuszcze zwierzęce, a więc smalec, boczek czy słoninę. Osoby zmagające się z trądzikiem różowatym nie powinny również spożywać dań zbyt mocno przyprawionych, a więc ostrych, kwaśnych czy bardzo słonych.
Jak zatem skomponować swoją dietę odpowiednią przy leczeniu trądzika różowatego? Przede wszystkim jadłospis powinien być bogaty w produkty o niskim indeksie glikemicznym. Dlatego też warto zaopatrzyć się w makaron razowy, pełnoziarniste pieczywo, różnorodne kasze czy rośliny strączkowe. Ważne dla skóry minerały, jak miedź i cynk znajdują się w takich warzywach i owocach jak: kalafior, brokuły, marchewki, śliwki czy wiśnie. Wzbogacenie diety o orzechy, drób czy jaja będzie dodatkowym zastrzykiem witaminy A i PP, co jeszcze mocniej załagodzi objawy trądziku różowatego.
Trądzik różowaty – co to jest?
Trądzik różowaty (acne rosacea), to przewlekła choroba zapalna skóry twarzy, której dokładne przyczyny nie są jeszcze w pełni zrozumiałe. Choć u większości pacjentów promieniowanie ultrafioletowe nasila objawy trądziku różowatego. Dolegliwość charakteryzuje się falami nawrotów i remisji, co oznacza, że objawy mogą nasilać się, a następnie ustępować, ale zwykle nie znikają całkowicie.
Trądzik różowaty dotyczy niemal wyłącznie osób dorosłych po 25. roku życia. Znacznie częściej występuje u kobiet, szczególnie o jasnej karnacji. Typowe objawy to zaczerwienienie (rumień), poszerzone naczynia krwionośne, grudki i krosty zlokalizowane na policzkach, nosie, brodzie i czole. U niektórych pacjentów mogą również wystąpić objawy oczne.
Choroba może mieć wpływ nie tylko na wygląd skóry, ale również na samopoczucie i jakość życia pacjentów. Często towarzyszy jej uczucie niepewności z powodu trudności w maskowaniu objawów oraz frustracji związanej z przewlekłych charakterem dolegliwości.
Walka z trądzikiem różowatym wymaga całkowicie innego podejścia niż zwalczanie trądziku pospolitego. Dlatego w przypadku pojawienia się objawów zalecane jest skonsultowanie się ze specjalistą, który postawi właściwą diagnozę i będzie wiedział, jak leczyć trądzik różowaty.
Trądzik różowaty — przyczyny
Przyczyny trądziku różowatego mają swoje podłoże w zaburzeniach naczynioruchowych, czyli łatwym czerwienieniu się skóry pod wpływem bodźców fizycznych i emocjonalnych. Zaliczany jest do chorób genetycznych. Występowanie zmian lub ich zaostrzenia w głównej mierze powodują:
- stres,
- ekspozycja na słońce,
- duża ilość ciężkostrawnych potraw w diecie,
- nadużywanie alkoholu,
- zaburzenia miesiączkowania,
- drożdżaki,
- zakażenie nużeńcem,
- posiadanie wirusa opryszczki wargowej,
- przyjmowanie dużych dawek witaminy B6 i B12,
- częste korzystanie z sauny i basenów (chlorowana woda),
- przyjmowanie zewnętrznych preparatów m.in. glikokortykosteroidów na skórę twarzy,
- stosowanie leków obniżających poziom cholesterolu oraz kwasu nikotynowego.
Trądzik różowaty jest przypadłością, która ujawnia się u około 10% populacji, u osób w wieku od 30. do 35. lat. Zazwyczaj na trądzik zapadają osoby o jasnej karnacji, włosach i oczach, mający I lub II fototyp skóry. U mężczyzn trądzik przebiega o wiele ciężej niż u kobiet.
Badania wykazały, że trądzik różowaty ma również związek z alergią, do której dochodzi na drodze oddechowej. Najczęstszymi alergenami są:
- pyłki chwastów,
- kurz domowy,
- pyłki drzew,
- pierze,
- alergeny wziewne A1 (pleśni),
- Dermatophagoides pteronyssimus (skórożarłoczek skryty - gatunek z rzędu roztoczy bytujący w ludzkim otoczeniu),
- Dermatophagoides farinae (roztocze kurzu domowego).

Czy możliwe jest całkowite wyleczenie trądziku różowatego?
Trudno jest osiągnąć całkowite wyleczenie zmian skórnych w przebiegu trądziku różowatego, choć za pomocą odpowiedniego leczenia można uzyskać długotrwałą remisję. Stosując odpowiednie leczenie preparatami miejscowymi, lekami doustnymi, zabiegi chirurgiczne (rhinophyma) lub laserowe można zminimalizować postęp choroby. Trądzik różowaty należy leczyć, ale nie ma preparatów, które raz na zawsze zwalczą chorobę. Celem terapii jest zmniejszenie i/lub usunięcie istniejących objawów, a następnie zapobieganie pojawieniu się nowych zmian.
U pacjentów z trądzikiem różowatym przeciwwskazane są takie zabiegi, jak: złuszczanie z użyciem kwasów owocowych, kwasu trójchlorooctowego, kwasu salicylowego. Powodują one przekrwienie skóry, co nasila i utrwala rumień, a także intensywne płatowe złuszczanie, któremu towarzyszy niemiłe uczucie pieczenia i palenia skóry. Niewskazane są także zabiegi rozgrzewające. Przy pielęgnacji skóry należy unikać tarcia, ucisku, a także stosowania kosmetyków bogatych w substancje aktywne, które zamiast wpływać dobroczynnie na skórę, wywołują podrażnienie lub uczulają.
