U nas zapłacisz kartą
Zmiany skórne twarzy - jak rozpoznać je na zdjęciach
Trądzik: czym jest i jak się go leczy?
Trądzik jako choroba występuje w wielu odmianach, jednak najczęściej pod postacią trądziku pospolitego i trądziku różowatego.
Trądzik pospolity ( z łac. Acne vulgaris) dotyczy ok. 80 proc. populacji, a dotyka najczęściej młodzież w okresie dojrzewania płciowego, czyli ok. 11-17 roku życia. Najczęstszą przyczyną trądziku pospolitego są bowiem zmiany hormonalne zachodzące w organizmie w tym okresie życia. Przy czym chłopcy częściej przechodzą tę chorobą w cięższej postaci, niż dziewczęta. (12)
Trądzik pospolity definiowany jest jako przewlekła gruczołów łojowych i ujść mieszków włosowych. Głównymi objawami tej choroby są: łojotok, tworzenie się zaskórników, krostek i grudek, a także pozostające po zmianach skórnych blizny. (13)
Trądzik różowaty jest z kolei przewlekłą i nieuleczalną chorobą, dotykającą ok. 10. proc. populacji, przeważnie w przedziale wiekowym 30-60 lat. (14)
Podłoże tej choroby nie jest do końca znane. Podejrzewa się, że u jej źródeł mogą leżeć czynniki autoimmunologiczne oraz tzw. zaburzenia naczynioworuchowe, a także zakażenia bytującymi na skórze pajęczakami. Jest także wiele czynników, które mogą stymulować występowanie objawów choroby. Należą do nich m.in.:
- wilgoć, wiatr, promieniowanie słoneczne,
- stres i silne emocje,
- zmiany hormonalne,
- palenie papierosów i picie alkoholu. (15)
W przebiegu trądziku różowatego na twarzy pojawiają się nieestetyczne wykwity rumieniowe, a także grudkowate i krostkowe. Dodatkowe możliwe objawy to: obrzęk powiek i przekrwienie spojówek, a także subiektywne odczucia pacjentów np. pieczenie, kłucie, świąd. (16)
Jakie są objawy i możliwości leczenia?
Objawy zakażeń bakteryjnych skóry są bardzo różnorodne. Poniżej przedstawione zostały poszczególne jednostki chorobowe wraz z obrazem klinicznym i sposobami leczenia.
Zapalenie mieszków włosowych i figówka
Jak sama n azwa wskazuje jest to stan zapalny mieszka włosowego. Stan ten objawia się występowaniem pojedynczego pęcherzyka lub licznych pęcherzyków wypełnionych treścią ropną, czasami przebitych w centrum włosem. Zmiany mogą występować na twarzy, tułowiu lub kończynach. Mają czasami związek z zabiegami depilacyjnymi lub goleniem owłosionych okolic skóry.
Przewlekła postać zapalenia mieszków włosowych występuje częściej u mężczyzn w obrębie twarzy, szczególnie brody, rzadziej skóry owłosionej głowy. Postać ta zwana też figówką charakteryzuje się wielomiesięcznym przebiegiem i występowaniem guzów zapalnych w obrębie skóry.
Leczenie ostrych stanów zapalnych mieszków włosowych o niewielkim nasileniu polega na odkażaniu skóry i stosowaniu miejscowych preparatów zawierających antybiotyk. Natomiast leczenie figówki jest często trudne i długotrwałe. I zawsze musi być prowadzone pod nadzorem lekarza, który przepisuje antybiotyki stosowane miejscowo i ogólnie.
Czyrak i czyrak gromadny
Czyrak jest również stanem zapalnym mieszka włosowego i jego otoczenia. Różnica w stosunku do zapalenia mieszka włosowego polega na tym, że w przebiegu czyraka dochodzi do obumarcia i rozpadu tkanek w otoczeniu mieszka. Tworzy się guz zawierający martwe tkanki, który samoistnie lub w następstwie ingerencji oddziela się od skóry, pozostawiając w niej ubytek.
Zmiana tworzy się przez kilka dni i często towarzyszy jej bolesność. Skóra początkowo jest żywoczerwona i obrzęknięta, a po kilku dniach na jej powierzchni tworzy się krosta. Po oddzieleniu się czopa martwiczego w miejscu ubytku skóry może pozostać blizna.
Łupież: czym jest i jak go się leczy?
Łupież (inaczej: wyprysk łojotokowy) to najłagodniejsza forma choroby o nazwie: łojotokowe zapalenie skóry (ŁZS), dlatego często tych trzech nazw używa się wymiennie.
ŁZS to powszechnie występujące schorzenie zapalne, o cyklicznym przebiegu, pojawiające się w okolicach łojotokowych, a polegające na powierzchownym drobnopłatkowym złuszczeniu lub tworzeniu pokładów żółtych tłustych łusek. (17) Gdy choroba przybiera postać łusek białych, drobnych niczym puch lub śnieg nazywa się go wtedy łupieżem suchym, a gdy objawia się łuskami tłustymi – nazywany jest łupieżem tłustym.
Typowe umiejscowienie łupieżu dotyczy skóry owłosionej głowy, brwi, rzęs, twarzy, okolic małżowin usznych, okolicy mostka i okolic między łopatkami. (18)
U podłoża choroby leży nadmierna aktywność gruczołów łojowych i współistniejące zakażenie grzybem drożdżopodobnym Malassezia furfur (Pityrosporum ovale). (19)
Jest też wiele czynników wyzwalających tę chorobę, a są nimi:
- stres, zmęczenie,
- skrajności pogodowe,
- rzadkie mycie głowy,
- używanie kosmetyków zawierających alkohol,
- łojotok i trądzik pospolity,
- otyłość, nieprawidłowe odżywianie,
- nadużywanie alkoholu,
- choroby neurologiczne, np. choroba Parkinsona,
- zakażenie HIV. (20)
Objawy chorób skóry: zmiany skórne, wykwity skórne
Wykwity skórne to zmiany na skórze, które są objawami chorób skóry. W poszczególnych chorobach wykwity mają charakterystyczny wygląd – kolor, kształt, postać, lokalizację i na tej podstawie dermatolog zwykle jest w stanie ustalić rozpoznanie. Zmiany skórne się mogą zmieniać w czasie oraz ustępować z pozostawieniem blizny lub bez niej. Do wykwitów należą: plama, grudka, guzek, guz, pęcherzyk, pęcherz, krosta, bąbel, a także nadżerka, przeczos, pęknięcie i rozpadlina, łuska, strup, owrzodzenie oraz blizna.
Wykwity skórne to zmiany na skórze będące objawami jej choroby. Podstawą diagnostyki dermatologicznej jest prawidłowa umiejętność ich oceny i różnicowania.
- pierwotne wykwity są zazwyczaj bezpośrednim wynikiem rozwoju procesu chorobowego w skórze
- wykwity wtórne na ogół rozwijają się z pierwotnych i są ich następstwem.
Nie jest to jednak reguła, ponieważ w niektórych przypadkach, nawet we wczesnym okresie choroby nie udaje się stwierdzić wykwitów pierwotnych, które mogą być krótkotrwałe.
- plama
- grudka
- guzek
- guz
- pęcherzyk
- pęcherz
- krosta
- bąbel.
- nadżerkę
- przeczos
- pęknięcie i rozpadlinę
- łuskę
- strup
- owrzodzenie a także
- bliznę.
Rak skóry – rokowanie
Rokowanie uzależnione jest od umiejscowienia, grubości, wielkości oraz stopnia zróżnicowania nowotworu. W przypadku raka podstawnokomórkowego wyleczenie jest możliwe w ponad 95% przypadków. Większość miejscowych nawrotów choroby można usunąć bez większych problemów. Chociaż zwykle ten typ nowotworu prawie nigdy nie ulega uogólnieniu (nie daje przerzutów), to należy zwrócić uwagę na fakt, że istnieje możliwość, choć niezwykle rzadko, agresywnego przebiegu tej choroby nawet z przerzutami.
W przypadku raka kolczystokomórkowego rozwijającego się na podłożu rogowacenia świetlnego w obrębie skóry narażonej na promieniowanie słoneczne rokowanie jest dobre. Najwyższy stopień złośliwości występuje w przypadku rozwoju raka kolczystokomórkowego na podłożu blizn, przewlekłych stanów zapalnych, w miejscach drażnionych. Przy zajęciu okolicznych węzłów chłonnych 5-letnie przeżycie notuje się u 20–25% pacjentów. Gorzej rokują również zmiany występujące na czerwieni wargowej, na prąciu lub sromie, chociaż za najgorszą lokalizację uważa się błonę śluzową jamy ustnej.