U nas zapłacisz kartą
Bólący pryszcz na udzie - Przyczyny, leczenie i sposoby łagodzenia dyskomfortu
Pryszcze na pośladkach – częsty i wstydliwy problem
Pryszcze na pośladkach to problem, z którym boryka się wiele osób niezależnie od wieku i płci. Ta powszechna dolegliwość postrzegana jest przez wielu pacjentów jako temat tabu, dlatego może być nie tylko źródłem bólu i dyskomfortu, ale również obniżonej samooceny.
Krosty na pośladkach u dziecka i nastolatka
Krostki na pupie u dzieci, szczególnie tych najmłodszych noszących pieluchy, związane są zwykle z podrażnieniem skóry na pośladkach. U starszych dzieci mogą powstawać w wyniku noszenia zbyt ciasnej bielizny, zwłaszcza jeśli została uszyta z tworzyw sztucznych. Pot i wysoka wilgotność mogą sprzyjać powstawaniu wysypki i krost na pośladkach.
W wieku dojrzewania dolegliwość ma podobne przyczyny, jak trądzik młodzieńczy. Nadmierna produkcja łoju i zanieczyszczenia powodują zainfekowanie zatykających się porów i tworzenie się pryszczy.
Wysypka na pośladkach u dorosłego
Powstawanie pryszczy na pośladkach u dorosłych jest stosunkowo częstym zjawiskiem. Szczególnie dokuczliwe jest u osób, które prowadzą siedzący tryb życia, ponieważ skóra na pośladkach i udach nie może oddychać, co sprzyja poceniu, utrzymywaniu wilgoci i namnażaniu bakterii. Niewystarczająca higiena lub niewłaściwa pielęgnacja prowadzą do powstawania pryszczy. Dodatkowym czynnikiem utrudniającym utrzymanie higieny tej okolicy jest noszenie syntetycznej bielizny.
Na ryzyko powstawania krost na udach i pośladkach wpływają również złe nawyki żywieniowe. Przede wszystkim spożywanie dużej ilości wysoko przetworzonych produktów, tłuszczów zwierzęcych i cukru.
Pryszcz w uchu — najpopularniejsze miejsca występowania
Pryszcz, pryszczowi nierówny. Okazuje się, że te problematyczne krostki mogą występować wewnątrz i na zewnątrz ucha. Do najpopularniejszych miejsc występowania zaliczamy:
- Małżowinę uszną — pryszcz w uchu, który znajduje się wewnątrz lub zewnątrz ucha, nie może być wyciskany. Jeśli sprawia duży ból i jest trudno dostępny, to powinien zostać usunięty przez laryngologa.
- Na płatku ucha — to właśnie w tym miejscu znajduje się wiele gruczołów łojowych, które mogą spowodować zatkanie porów. Co sprzyja powstawaniu pryszczy w tym miejscu? Zaliczamy do tego m.in. noszenie kolczyków w okolicach lub na płatku ucha.
- W kanale słuchowym — pryszcz w uchu w kanale słuchowym może powodować bardzo duży ból. Chcąc go wycisnąć, warto korzystać np. z patyczka Q-tip. Warto jednak wiedzieć, że nieumiejętne usunięcie pryszcza może spowodować wyciek ropy do ucha, co spowodować może groźną infekcję.
- Na chrząstce ucha — w tym miejscu bardzo często gromadzi się pot, brud i bakterie. Noszenie nausznych słuchawek dodatkowo wzmaga rozwój bakterii w tym miejscu.
Sprawdź również: Pryszcze na pośladkach — jak je usunąć? (PORADY)
Jakie są rodzaje pryszczy i co musisz o nich wiedzieć?
Oprócz pryszczy, w uchu mogą powstawać również zaskórniki. Są one mniejsze, ale za to bardziej wytrzymałe niż pryszcze. W praktyce oznacza to, że są trudniejsze do usunięcia, a samo leczenie jest bardziej skomplikowane. Tutaj należy wiedzieć, że woskowina uszna i przytkane gruczoły łojowe są odpowiedzialne za powstawanie tzw. zaskórników białych (występują pod skórą) i zaskórników czarnych (powstają, gdy sebum wchodzi w kontakt z powietrzem). Obecnie pryszcze możemy podzielić na:
- Zaskórniki — dzielimy je na otwarte i zamknięte. Zaskórniki zamknięte nazywamy wągrami i pojawiają się one najczęściej na twarzy. Zaskórniki otwarte powstają w wyniku wypełnienia porów skóry masą składającą się ze zrogowaciałego naskórka i łoju. Następnie dochodzi do utlenienia w nich keratyny, co skutkuje czarną barwą.
- Grudki — to wykwit skóry, który nie zamienia się w stan zapalny.
- Krostki — to rodzaj pryszczy, które przybierają postać pęcherzyków wypełnionych ropą w białym kolorze. Krostki powstają przez bakterie, które zakażają grudki.
- Guzki — to objaw trądziku pospolitego o bardzo ciężkim przebiegu. Ta zmiana skórna wygląda jak wypukła zmiana z naciekiem stanu zapalnego. Efektem guzków są często blizny potrądzikowe.
- Cysty — to pryszcze charakteryzujące się dużym rozmiarem i bolącym zaczerwienieniem wokół. Cysty mogą samoistnie pękać, co powoduje wyciek nieestetycznej substancji w kolorze biało-żółtym.
Rumień na nodze – przyczyny
Czerwony rumień na nodze jest konsekwencją rozszerzenia powierzchniowych naczyń krwionośnych. Nie jest to więc choroba, lecz objaw nieprawidłowości w funkcjonowaniu organizmu. Zaczerwienienie ma zwykle postać nieregularnych plam, wyraźnie odcinających się na tle skóry nieobjętej zmianami. Niekiedy ma intensywnie czerwony kolor, łudząco przypominający poparzenie, ale bywa też umiarkowanie zaróżowiony.
Przyczyn powstawania rumieńca na nodze jest bardzo dużo. Jedne z nich są niegroźne, inne natomiast stanowią duże zagrożenie dla zdrowia. Wymienić wśród nich należy m.in.:
- alergię,
- reakcje niepożądane na stosowane leku,
- łuszczycowe zapalenie skóry,
- atopowe zapalenie skóry,
- boreliozę,
- łagodną dermatozę u noworodków (tzw. rumień noworodkowy),
- stan zapalny rozwijający się w tkance podskórnej (tzw. rumień guzowaty).
O tym, czy nieregularny bądź okrągły rumień na nodze stanowi łagodną dermatozę, reakcję alergiczną czy objaw poważnej choroby, świadczą objawy towarzyszące zaczerwienieniu. Nie ryzykuj jednak samodzielnego ich rozpoznania – zawsze sięgaj po pomoc specjalisty, by uniknąć poważnych konsekwencji zdrowotnych.
Jak należy leczyć rumień na nodze?
W zależności od przyczyny powstania rumienia na nodze konieczne będzie wdrożenie innej metody leczenia dolegliwości, która wywołała zaczerwienienia. Jeśli nie znasz jeszcze przyczyny wystąpienia zaczerwienienia, udaj się do lekarza pierwszego kontaktu, który zleci diagnostykę i skieruje Cię do poradni specjalistycznych, jeśli tego będzie wymagał Twój przypadek.
Zaczerwienienia związane z zaostrzeniem atopowego zapalenia skóry czy łuszczycowego zapalenia skóry pomoże załagodzić dermatolog. Dokuczliwymi reakcjami alergicznymi zajmuje się alergolog. Jeśli natomiast martwi Cię rumień na nodze u dziecka – odwiedź pediatrę, do którego nie potrzebujesz skierowania.
Niekiedy w łagodzeniu zaczerwienienia skóry wystarczy zastosowanie miejscowo glikokortykosteroidów, których zadaniem jest łagodzenie stanów zapalnych i osłabienie reakcji uczuleniowej. W przypadku wystąpienia rumienia na nodze i gorączki, charakterystycznych dla boreliozy, konieczne okaże się wdrożenie farmakoterapii z wykorzystaniem amoksycyliny, doksycykliny, lub cefuroksymu. Jeśli rumień na nodze wywołuje pieczenie, możesz łagodzić dyskomfort zimnymi okładami. Ulgę przyniosą też kosmetyki kojące i łagodzące stany zapalne. Wybieraj jednak takie, które są hipoalergiczne. Dzięki temu zmniejszysz ryzyko dodatkowych podrażnień, wywołanych przez substancje zawarte w preparacie.
- M. Potempa-Jeziorowska, K. Sedlaczek, Rumień guzowaty – kręta droga do rozpoznania przyczyny, „Varia Medica” 2019, t. 3, nr 2, s. 131–136.
- A. Maciejczyk, B. Graboń-Syrzistie, Zespół Stevensa i Johnsona i zespół Lyella, „Biuletyn Bezpieczeństwa Produktów Leczniczych” 2019, t. 14, nr 1, s. 15–23.
- Ż. Smoleńska, A. Matyjasek, Borelioza – najnowsze rekomendacje w diagnostyce i leczeniu, „Forum Reumatologiczne” 2016, t. 2, nr 2, s. 58–64.
- D. Chomiczewska-Skóra, M. Kieć-Świerczyńska, Alergiczne kontaktowe zapalenie skóry, „Alergia” 2014, nr 1, s. 19–24.
- M. Czarnecka-Operacz, A. Sadowska-Przytocka, Klasyczne zmiany skórne u noworodków jako trudny problem w codziennej praktyce klinicznej, https://podyplomie.pl/pediatria/25560,klasyczne-zmiany-skorne-u-noworodkow-jako-trudny-problem-w-codziennej-praktyce-klinicznej, dostęp: 6.02.2022 r.
