U nas zapłacisz kartą
Przyczyny i Rozwiązania dla Bolącej Skóry Głowy i Wypadających Włosów
Ból skóry głowy w jednym miejscu
Bardzo często w ten właśnie sposób objawia się wspomniana wyżej przeczulica. Może to być także objaw łysienia plackowatego, będącego chorobą autoimmunologiczną, w przebiegu której układ odpornościowy atakuje zdrowe komórki własnego organizmu. W tym przypadku dochodzi do niszczenia mieszków włosowych.
Powstałe w ten sposób przerzedzenia włosów przypominają kształtem niewielkie, wyraźnie ograniczone placki. Problem ten najczęściej dotyka osoby przed 30 rokiem życia. Choroba jest bardzo trudna w leczeniu – terapia musi być dobierana indywidualnie pod kątem każdego pacjenta.
W zastosowaniu są takie substancje, jak:
- Minoksydyl, który zwiększa przepływ krwi przez tzw. łożysko naczyniowe skóry
- Cyklosporyna – lek immunosupresyjny, czyli obniżający aktywność układu odpornościowego
- Glikokortykosteroidy, czyli silne leki sterydowe o działaniu przeciwzapalnym
- Psoralen – substancja zwiększająca wrażliwość na promieniowanie ultrafioletowe, podawana pacjentom poddanym fototerapii.
Dlaczego boli skóra głowy?
Boląca skóra głowy jest objawem towarzyszącym różnym typom łysienia, występuje też w przebiegu kilku groźnych schorzeń i zaburzeń dermatologicznych, neurologicznych, zakaźnych a nawet psychicznych. W nomenklaturze medycznej zjawisko to określa się mianem trichodynii.
Jego podłoże jest złożone i nie do końca poznane, naukowcy zakładają jednak, iż bezpośrednim czynnikiem wyzwalającym uczucie palącego bólu jest wydzielanie tzw. substancji P. Jest ona uwalniana z zakończeń nerwów czuciowych, stanowiąc mediator stanów zapalnych, powodując wzmożoną wrażliwość skóry na bodźce zewnętrzne, a także przyczyniając się do wypadania włosów.
Ponieważ zapalenie obejmuje tkanki otaczające mieszki włosowe, dolegliwość ta często odczuwana jest i określana jako „ból włosów”.
Ból skóry na głowie najczęściej występuje w przypadku takich problemów zdrowotnych, jak:
Kolagen rybi Class A Collagen
Kapsułki z kolagenem rybim
Etiopatogeneza tego schorzenia powiązana jest z czynnikami genetycznymi i środowiskowymi (m.in. z paleniem tytoniu, zakażeniami wirusowymi, a w ostatnich latach zwraca się uwagę również na niedobór selenu), ale wciąż pozostaje wiele znaków zapytania co do jej przyczyn. Wiadomym jest, że choroba Hashimoto jest autoimmunologiczna, co oznacza że organizm zwraca się przeciwko sobie – w tym wypadku zwalcza komórki tarczycy. Zaatakowana tarczyca zaczyna wytwarzać coraz mniej hormonów, a to odbija się niekorzystnie na funkcjonowaniu całego organizmu. Jednym z pierwszych niepokojących objawów jest gwałtowny wzrost masy ciała, mimo braku zmian w żywieniu czy poziomu aktywności fizycznej. Dzieje się tak, ponieważ hormony tarczycy są głównymi regulatorami tempa przemian metabolicznych w organizmie, jeśli ich poziom gwałtownie spada – objawia się to wzrostem wagi. W przypadku ciężkiej hypotyreozy (niedobór hormonów tarczycy) całkowity wydatek energetyczny może obniżyć się nawet o 50%, co przekłada się na wzrost masy ciała przy prawidłowej podaży energii. Ale uwaga! Jeżeli myślisz, że jedząc mniej w niedoczynności tarczycy mniej przytyjesz to nie ma nic bardziej mylnego. Niedobory energetyczne w diecie wpływają negatywnie na przemiany metaboliczne, powodując spadek i tak już zwolnionej, podstawowej przemiany materii, co przekłada się na dodatkowy wzrost masy ciała.
W niedoczynności tarczycy często obserwuje się charakterystyczny zespół zmian skórnych – głównie nadmierną suchość i rogowacenie skóry. Skóra chorego ma żółtawe zabarwienie, jest zgrubiała, sucha i słabo ucieplona. Na całej powierzchni ciała ulega ona znacznemu przesuszeniu, stając się stopniowo bardzo szorstką. Częste są również obrzęki w różnych miejscach ciała i w obrębie twarzy. Paznokcie są charakterystycznie pogrubiałe i kruche.