U nas zapłacisz kartą
Brodawczak płaskonabłonkowy skóry - Objawy, Diagnoza i Leczenie
Rak płaskonabłonkowy szyjki macicy
Rak płaskonabłonkowy szyjki macicy to nowotwór złośliwy rozwijający się w błonie śluzowej. Co roku na ten typ nowotworu choruje nawet 500 000 kobiet, przy czym u wielu z nich choroba wykrywana jest w ostatnim stadium. Wcześnie wykryty rak płaskonabłonkowy szyjki macicy jest w pełni uleczalny, dlatego tak ważna jest profilaktyczna cytologia. W trakcie badania lekarz pobiera próbkę nabłonka, który analizowany jest pod kątem obecności komórek nowotworowych.
Czynniki zwiększające ryzyko wystąpienia raka płaskonabłonkowego szyjki macicy to:
- zakażenia wirusem brodawczaka ludzkiego, opryszczką, chlamydiami, kiłą, rzeżączką, HIV,
- palenie papierosów,
- wczesne rozpoczęcie współżycia seksualnego,
- współżycie z wieloma partnerami
- osłabiony układ odpornościowy.
Leczenie obejmuje chirurgiczne usunięcie zmian, radioterapię i chemioterapię.
Rak płaskonabłonkowy skóry
- ekspozycja na promieniowanie słoneczne, zwłaszcza w wieku dziecięcym,
- uwarunkowania genetyczne,
- podeszły wiek,
- jasna karnacja skóry,
- stosowanie leczenia zmniejszającego odporność,
- obecność rozległych blizn lub niegojących się ran.
Na raka płaskonabłonkowego skóry częściej chorują mężczyźni.
Rak płaskonabłonkowy skóry zwykle występuje na odsłoniętych częściach ciała, np. na górnej wardze, plecach, twarzy czy ramionach. Może przybrać postać łuszczącej się, rogowaciejącej zmiany, niekiedy pokrytej strupem i owrzodzonej, a także guzka, grudki, wyniosłego lub płaskiego nacieku.
Leczenie raka płaskonabłonkowego skóry polega na chirurgicznym wycięciu zmian i zbadaniu ich pod mikroskopem. Przy zaawansowanym nowotworze wykonywana jest także biopsja cienkoigłowa największych węzłów chłonnych. Jeśli istnieją przerzuty, to niezbędna jest chemioterapia. Rak płaskonabłonkowy skóry rokuje dobrze – ponad 90% chorych przeżywa co najmniej 5 lat od rozpoznania choroby.
Zobacz film: Pani Sylwia, dzięki bliskości i wsparciu swojej córki, wygrała walkę z rakiem. Źródło: Nationale Nederlanden
Rak płaskonabłonkowy płuc
Ponad 25% wszystkich przypadków złośliwych nowotworów płuc dotyczy raka płaskonabłonkowego. Rak płaskonabłonkowy płuc występuje najczęściej u osób starszych i u mężczyzn. Rokowania przy tym typie nowotworu są złe – zaledwie 20 % chorych przeżywa rok od postawienia diagnozy. Przyczyną jest późne rozpoznawanie nowotworu, co znacznie utrudnia leczenie.
Objawy są niecharakterystyczne i większość chorych trafia do lekarza w bardzo zaawansowanym stadium nowotworu i z licznymi przerzutami. Rak płaskonabłonkowy płuc nieoperacyjny chemioterapii paliatywnej. Wczesne rozpoznanie pozwala na operacyjne usunięcie zmian, a jeśli nowotwór jest zlokalizowany (nie utworzył przerzutów) to szanse wyleczenia sięgają 70%.
Jakie są czynniki ryzyka rozwoju raka płaskonabłonkowego skóry?
Do najważniejszych czynników sprzyjających zachorowaniu na raka płaskonabłonkowego skóry należą: uwarunkowania genetyczne (mutacje niektórych genów oraz związane z nimi zespoły przebiegające ze zwiększoną skłonnością do występowania różnych nowotworów złośliwych), promieniowanie ultrafioletowe (głównie UVB), ekspozycja na promieniowanie słoneczne (zwłaszcza w dzieciństwie), podeszły wiek (ponieważ uszkadzające działania wielu czynników kumuluje się przez wiele lat życia), płeć męska, jasna karnacja skóry (tzw. fototyp I i II skóry wg WHO), przewlekłe leczenie zmniejszające odporność (stosowane np. u osób, którym przeszczepiono narządy) lub choroby przebiegające z upośledzeniem odporności (np. zakażenie HIV), obecność przez wiele lat rozległych blizn (zwłaszcza po oparzeniach) lub niegojących się ran (np. w przebiegu zespołu pozakrzepowego w nogach).
Rak płaskonabłonkowy skóry występuje najczęściej na odsłoniętych okolicach ciała: na twarzy, plecach, ramionach lub górnej wardze. Nowotwór ten może przypominać rogowaciejącą, łuszczącą się zmianę, często owrzodzoną i pokrytą strupem, może też przybierać postać guzka, owrzodzenia, grudki, płaskiego lub wyniosłego nacieku itp. Czasem może być źródłem mniej lub bardziej intensywnego krwawienia albo w jego obrębie może sączyć się płyn (jasny, klarowny lub mętny).
W przypadku podejrzenia raka płaskonabłonkowego skóry należy całą zmianę wyciąć chirurgicznie i zbadać pod mikroskopem (jeśli jej wielkość na to pozwala). Jeśli podejrzana zmiana jest duża, lekarz zazwyczaj pobiera wycinek (tj. wycina w znieczuleniu miejscowym fragment z pogranicza nowotworu i zdrowej skóry).
Jeśli istnieje podejrzenie zajęcia regionalnych węzłów chłonnych, należy wykonać USG tej grupy węzłów i ewentualnie biopsję cienkoigłową największych węzłów, aby w ten sposób potwierdzić zaawansowanie choroby.
Ponadto, tak jak w przypadku innych nowotworów złośliwych, w razie potwierdzenia rozpoznania raka należy przeprowadzić odpowiednią diagnostykę obrazową w poszukiwaniu przerzutów odległych.
Leczenie brodawek odwróconych
Chirurgia
Chirurgia jest podstawową metodą leczeniem brodawek odwróconych. Ze względu na wysoki odsetek nawrotów (40 do 80 procent), zaleca się wczesną, agresywną chirurgię w celu usunięcia brodawczaka. Brodawczaki odwrócone zatok, jamy nosowej i podstawy czaszki można usunąć bezpośrednio za pomocą endoskopowego podejścia Endonasacal (EEA).
To najnowocześniejsze, minimalnie inwazyjne podejście umożliwia chirurgom dostęp do guza przez naturalny korytarz nosa, bez naciągania otwartego. Lekarze następnie usuwają brodawkę inwertowaną przez nos i jamę nosową. EEA oferuje korzyści, których nie można wyleczyć, nie zniekształcając i szybciej odzyskiwać. Podejścia endoskopowe, takie jak EEA mają dobre wskaźniki sukcesu w zapobieganiu nawrotom i lepszym efektom kosmetycznym niż tradycyjne podejście otwartego chirurgicznego.
Brodawczak odwrócony są resekcjonowany przez otolaryngologa za pośrednictwem minimalnie inwazyjnego podejścia zwanego Funkcjonalną Endoskopową Operacją Sinus (FESS). Większe nowotwory mogą wymagać połączenia podejścia między neurochirurgią a otolaryngologią, zwaną Expanded Endonasal Approach (EEA). W obu podejściach nie ma nacięć na skórze, a jest szybszy powrót do zdrowia niż przy otwartych metodach.
Brodawczak odwrócony przyczyny występowania
Etiologia brodawczaka odwróconego jest wciąż niejasna. Było wiele przyczyn sugerowanych, takich jak alergia, przewlekłe zapalenie zatok, infekcje wirusowe i zapalenie. Alergia jest jednak mało prawdopodobna, ponieważ większość pacjentów nie ma historii alergicznej, a polipy związane z alergicznym nieżytem nosa zazwyczaj są dwustronne. Obecność zapalenia zatok jest bardziej związana z obturacyjnym charakterem choroby, a nie przyczyną. Objawy przewlekłego zakażeń zatok są zbyt częste, że mogą wystąpić w rzadkich przypadkach brodawek inwersyjnych.
Analiza histologiczna sugeruje, że powstawanie nowotworu może wystąpić poprzez stopniowe serie zdarzeń dyskretnych ocenianych według czterostopniowego systemu klasyfikacji histologicznej (stadium I i II, łagodnego guza, stadium III, dysplastycznego guza, stadium IV, raka). Określenie przyczyn obejmuje wirus brodawczaka ludzkiego, zmiany genu supresora guza oraz przewlekłe zapalenie. Narażenie zawodowe, pył i aerozole szkodliwe, są czynnikami mogącymi odgrywać ważną rolę w patogenezie brodawczaka odwróconego.
