U nas zapłacisz kartą
Wszystko, co musisz wiedzieć o raku płaskonabłonkowym in situ
Odmiany raka płaskonabłonkowego skóry
Opisuje się dwie jego główne odmiany:
- rogowaciejącą – guz pokryty na powierzchni masami zrogowaciałego naskórka, zmiany są wyniosłe ponad powierzchnię, naciekanie wgłąb skóry jest niewielkie,
- wrzodziejącą – o znacznie większym naciekaniu w głąb, twardych nacieczonych brzegach, a tym samym gorszym rokowaniu niż odmiana rogowaciejąca.
Dwie rzadsze odmiany raka kolczystokomórkowego to:
Rak płaskonabłonkowy oraz podstawnokomórkowy stanowią łącznie ok. 96% nowotworów skóry i aż 35% wszystkich nowotworów. Częstość zachorowania na SCC wzrasta wraz z wiekiem, szczególnie po 60. roku życia. Mężczyźni chorują częściej niż kobiety.
Zobacz wideo: Czy każdy nowotwór powoduje ból?
Rak płaskonabłonkowy skóry: objawy
Rak płaskonabłonkowy ma zwykle postać łuszczących się czerwonych plam, owrzodzeń, obwałowanych zmian z centralnym wgłębieniem lub brodawek, które mogą się pokrywać strupem lub krwawić. Może przybierać postać guzka, strupka, owrzodzenia, grudki, płaskiego lub wyniosłego nacieku. Ze zmiany może sączyć krew lub płyn. Charakterystyczne jest uniesienie brzegów zmiany, które tworzą małe wały oraz naciekanie podstawy. Może również występować świąd lub pieczenie zmiany skórnej. Ten typ raka skóry rozwija się najczęściej na odsłoniętych okolicach ciała: na twarzy, plecach, ramionach, górnej i wardze, okolicy oczodołów. Charakterystyczną cechą raka kolczystokomórkowego jest wzrost przez coraz głębsze naciekanie – zmiana skórna może pozornie nie zmieniać swojej wielkości, ale powiększa się w głąb skóry. ZOBACZ: Skóra po lecie: Znamiona, które mogą świadczyć o czerniak
Wstępnego rozpoznania raka dokonuje lekarz pierwszego kontaktu lub lekarz dermatolog. W przypadku podejrzenia raka płaskonabłonkowego skóry wycina się całą zmianę chirurgicznie i bada pod mikroskopem. Jeśli zmiana jest duża, lekarz pobiera wycinek. Jeśli istnieje podejrzenie zajęcia węzłów chłonnych, wykonuje się USG i ewentualnie biopsję cienkoigłową. Dodatkowo wykonuje się diagnostykę w celu wykrycia bardziej odległych przerzutów, w tym USG jamy brzusznej, RTG klatki piersiowej, tomografię komputerową klatki piersiowej.
Rak płaskonabłonkowy skóry – rokowania, diagnostyka, objawy i leczenie
Rak płaskonabłonkowy (rak kolczystokomórkowy skóry) to jedno ze złośliwych schorzeń nowotworowych, które mogą doprowadzić do przedwczesnej śmierci. Choroba ta zaliczana jest do grupy najczęściej występujących raków skóry. Jej objawy są dość specyficzne – rak płaskonabłonkowy powoduje powstawanie zmian skórnych w postaci m.in. owrzodzeń i brodawek. Ze względu na duże ryzyko, jakie związane jest z rozwojem nowotworu skóry, koniecznie trzeba diagnozować wszystkie pojawiające się na niej zmiany, które nie znikają pod wpływem zastosowanego leczenia.
Jak leczyć raka płaskonabłonkowego skóry?
Na wybór metody leczenia raka płaskonabłonkowego skóry wpływa stopień zaawansowania choroby. W przypadku zmian, które zostaną wykryte we wczesnym stadium, wystarczające okazuje się chirurgiczne usunięcie zmiany z odpowiednim marginesem zdrowej tkanki. Dzięki zabiegowi, który wykonywany jest w znieczuleniu miejscowym, możliwe jest ograniczenie ryzyka związanego z powstawaniem przerzutów do węzłów chłonnych i ważnych organów wewnętrznych. Zabieg nie jest skomplikowany i nie stanowi zagrożenia dla zdrowia. Jeżeli zmiana była rozległa, to można wykonać zabieg pozwalający na przywrócenie skórze estetycznego wyglądu. Plastyka skóry stosowana jest przede wszystkim w przypadku zmian nowotworowych, które naciekają w głąb, bo po ich wycięciu widoczny jest duży ubytek tkanek. Leczenie raka płaskonabłonkowego, który dał przerzuty, uwzględnia zastosowanie radio lub chemioterapii, a także usunięcie zaatakowanych przez nowotwór węzłów chłonnych.
Zapobieganie nawrotom raka płaskonabłonkowego wiąże się z koniecznością redukcji negatywnego wpływu na skórę wszystkich czynników ryzyka. Oznacza to, że konieczne jest unikanie promieniowania UV oraz dbanie o prawidłową ochronę skóry przed jego działaniem. Należy pamiętać o konieczności rezygnacji z kąpieli słonecznych oraz długiego przebywania na słońcu w godzinach południowych i popołudniowych. Aby zapobiegać nawrotom raka płaskonabłonkowego, trzeba także chronić skórę przed częstymi urazami i kontaktem z chemikaliami. Zalecane są częste kontrole zdrowia węzłów chłonnych oraz poddawanie diagnostyce każdej zmiany, która pojawia się na skórze i może wskazywać na to, że nowotwór uległ wznowieniu.
Rak płaskonabłonkowy skóry – rodzaje
Wyróżniamy dwie odmiany raka płaskonabłonkowego skóry. Odmiana wrzodziejąca związana jest z gorszymi rokowaniami, co ma związek z naciekaniem w głąb okolicznych tkanek. Drugą odmianą raka płaskonabłonkowego jest odmiana brodawkująca. W tym przypadku mamy do czynienia z ograniczonym naciekaniem w głąb tkanek oraz lepszymi rokowaniami. Odmiana brodawkująca powoduje, że zmiany nowotworowe są w znacznie bardziej wyniesione ponad powierzchnię skóry.
Przyczyny raka płaskonabłonkowego skóry są bezpośrednio związane z czynnikami ryzyka rozwoju tego nowotworu skóry. Jedną z najczęstszych przyczyn jest systematyczne wystawianie odsłoniętej skóry na działanie promieniowania UV. Rezygnacja ze stosowania kremów ochronnych z wysokim filtrem, dopuszczanie do powstawania poparzeń słonecznych w wieku dziecięcym i wczesnej młodości, a także korzystanie z solarium w stopniu znacznym zwiększają ryzyko rozwoju raka płaskonabłonkowego oraz innych nowotworów skóry. W przypadku raka płaskonabłonkowego mamy także do czynienia ze znacznym ryzykiem rozwoju zmian na skutek uszkodzeń mechanicznych skóry, jej ciągłego drażnienia np. na skutek zaburzeń objawiających się niekontrolowanym drapaniem lub uporczywym skubaniem skóry.
Na rozwój raka płaskonabłonkowego skóry mają także wpływ niektóre infekcje wirusowe. Zakażenie wirusem brodawczaka ludzkiego to kolejna z przyczyn rozwoju zmian nowotworowych, które wywodzą się z komórek nabłonkowych. W przypadku raka płaskonabłonkowego mamy do czynienia z występowaniem stanów przedrakowych, z których powstają zmiany nowotworowe. To m.in. rogowacenie słoneczne oraz leukoplakia. Do rozwoju raka płaskonabłonkowego może również doprowadzić zespół pozakrzepowy, który powoduje powstawanie na skórze np. kończyn dolnych trudno gojących się ran. Wyróżniamy wiele czynników środowiskowych, których działanie przyczynia się do powstawania raka płaskonabłonkowego skóry, jednak równie ważne są uwarunkowania genetyczne. Z tego względu osoby, w których rodzinie został zdiagnozowany złośliwy nowotwór skóry, powinny szczególnie pamiętać o unikaniu czynników ryzyka.
