U nas zapłacisz kartą
Leczenie raka płaskonabłonkowego - Nowe Światło Nadziei
Jak leczyć raka płaskonabłonkowego skóry?
Na wybór metody leczenia raka płaskonabłonkowego skóry wpływa stopień zaawansowania choroby. W przypadku zmian, które zostaną wykryte we wczesnym stadium, wystarczające okazuje się chirurgiczne usunięcie zmiany z odpowiednim marginesem zdrowej tkanki. Dzięki zabiegowi, który wykonywany jest w znieczuleniu miejscowym, możliwe jest ograniczenie ryzyka związanego z powstawaniem przerzutów do węzłów chłonnych i ważnych organów wewnętrznych. Zabieg nie jest skomplikowany i nie stanowi zagrożenia dla zdrowia. Jeżeli zmiana była rozległa, to można wykonać zabieg pozwalający na przywrócenie skórze estetycznego wyglądu. Plastyka skóry stosowana jest przede wszystkim w przypadku zmian nowotworowych, które naciekają w głąb, bo po ich wycięciu widoczny jest duży ubytek tkanek. Leczenie raka płaskonabłonkowego, który dał przerzuty, uwzględnia zastosowanie radio lub chemioterapii, a także usunięcie zaatakowanych przez nowotwór węzłów chłonnych.
Zapobieganie nawrotom raka płaskonabłonkowego wiąże się z koniecznością redukcji negatywnego wpływu na skórę wszystkich czynników ryzyka. Oznacza to, że konieczne jest unikanie promieniowania UV oraz dbanie o prawidłową ochronę skóry przed jego działaniem. Należy pamiętać o konieczności rezygnacji z kąpieli słonecznych oraz długiego przebywania na słońcu w godzinach południowych i popołudniowych. Aby zapobiegać nawrotom raka płaskonabłonkowego, trzeba także chronić skórę przed częstymi urazami i kontaktem z chemikaliami. Zalecane są częste kontrole zdrowia węzłów chłonnych oraz poddawanie diagnostyce każdej zmiany, która pojawia się na skórze i może wskazywać na to, że nowotwór uległ wznowieniu.
Rak płaskonabłonkowy skóry – rodzaje
Wyróżniamy dwie odmiany raka płaskonabłonkowego skóry. Odmiana wrzodziejąca związana jest z gorszymi rokowaniami, co ma związek z naciekaniem w głąb okolicznych tkanek. Drugą odmianą raka płaskonabłonkowego jest odmiana brodawkująca. W tym przypadku mamy do czynienia z ograniczonym naciekaniem w głąb tkanek oraz lepszymi rokowaniami. Odmiana brodawkująca powoduje, że zmiany nowotworowe są w znacznie bardziej wyniesione ponad powierzchnię skóry.
Przyczyny raka płaskonabłonkowego skóry są bezpośrednio związane z czynnikami ryzyka rozwoju tego nowotworu skóry. Jedną z najczęstszych przyczyn jest systematyczne wystawianie odsłoniętej skóry na działanie promieniowania UV. Rezygnacja ze stosowania kremów ochronnych z wysokim filtrem, dopuszczanie do powstawania poparzeń słonecznych w wieku dziecięcym i wczesnej młodości, a także korzystanie z solarium w stopniu znacznym zwiększają ryzyko rozwoju raka płaskonabłonkowego oraz innych nowotworów skóry. W przypadku raka płaskonabłonkowego mamy także do czynienia ze znacznym ryzykiem rozwoju zmian na skutek uszkodzeń mechanicznych skóry, jej ciągłego drażnienia np. na skutek zaburzeń objawiających się niekontrolowanym drapaniem lub uporczywym skubaniem skóry.
Na rozwój raka płaskonabłonkowego skóry mają także wpływ niektóre infekcje wirusowe. Zakażenie wirusem brodawczaka ludzkiego to kolejna z przyczyn rozwoju zmian nowotworowych, które wywodzą się z komórek nabłonkowych. W przypadku raka płaskonabłonkowego mamy do czynienia z występowaniem stanów przedrakowych, z których powstają zmiany nowotworowe. To m.in. rogowacenie słoneczne oraz leukoplakia. Do rozwoju raka płaskonabłonkowego może również doprowadzić zespół pozakrzepowy, który powoduje powstawanie na skórze np. kończyn dolnych trudno gojących się ran. Wyróżniamy wiele czynników środowiskowych, których działanie przyczynia się do powstawania raka płaskonabłonkowego skóry, jednak równie ważne są uwarunkowania genetyczne. Z tego względu osoby, w których rodzinie został zdiagnozowany złośliwy nowotwór skóry, powinny szczególnie pamiętać o unikaniu czynników ryzyka.
Patogeneza
Nadal trwają badania nad podstawowym mechanizmem molekularnym kancerogenezy, w tym patogenezą powstawania raka płaskonabłonkowego. Przypisuje się go uszkodzeniom lub zmianom (mutacjom) DNA komórek, które regulują ich wzrost, rozwój i apoptozę (zaprogramowaną śmierć).
tkanki nabłonkowe Wiadomo, że mają bardzo wysokie zdolności naprawcze. Jak? Dzięki zawartym w nich komórkom macierzystym, które mają zdolność do samoodnawiania przez długi czas i mogą różnicować się (dojrzewać) w linie komórkowe pierwotnej tkanki. Zapewniają utrzymanie homeostazy tkankowej skóry (wymiana komórek), jej regenerację po uszkodzeniach i fizjologiczną regenerację błon śluzowych dowolnej lokalizacji (od krtani do jelita). Te nabłonkowe komórki macierzyste zachowały potencjał proliferacji – podziału z utworzeniem komórek potomnych.
Na przykład jelitowe komórki macierzyste w sposób ciągły odnawiają się, dzieląc i różnicując mniej wyspecjalizowane komórki w wyspecjalizowane komórki nabłonka jelitowego, który odnawia się przez całe życie.
I dlatego według naukowców onkologów nabłonkowe komórki macierzyste są bezpośrednio powiązane z karcynogenezą. Nagromadzenie mutacji prowadzi do ich genetycznego „przeprogramowania” – z powtarzającym się niekontrolowanym podziałem, wykładniczym wzrostem liczby komórek i przekształceniem się w nieprawidłowe – nowotworowe komórki macierzyste pochodzenia nabłonkowego.
Początkowo lokalizują się na ograniczonym obszarze i stan ten nazywany jest rakiem płaskonabłonkowym in situ. Kiedy jednak agresywne komórki nowotworowe zaczną bezpośrednio atakować sąsiednie tkanki, rozpoznaje się inwazyjnego raka płaskonabłonkowego. Na przykład rak płaskonabłonkowy szyjki macicy może wrosnąć bezpośrednio w ścianę macicy, a rak płaskonabłonkowy powstający w małżowinie usznej może zaatakować zewnętrzny przewód słuchowy, ucho środkowe i śliniankę przyuszną.
Przyczyny rak kolczystokomórkowy
Nie wszystkie przyczyny powstawania raka płaskonabłonkowego – podobnie jak wielu innych odmian nowotworów złośliwych – są dziś znane.
Wiadomo jednak na pewno, że rak płaskonabłonkowy może być spowodowany przez ponad pół tuzina typów onkogennychwirusa brodawczaka ludzkiego (HPV), który należy do wirusów DNA i wprowadza swój genom do zdrowych komórek, zakłócając ich normalny cykl i strukturę komórkową. Widzieć -Podział komórkowy: cykl komórkowy
Zatem u prawie 75% pacjentek rozwój raka płaskonabłonkowego szyjki macicy jest etiologicznie związany zTyp onkogenny HPV 16 ITyp HPV 18.
HPV typ 51 może powodować raka płaskonabłonkowego odbytu,HPV typ 52 może powodować raka płaskonabłonkowego odbytnicy, a typy HPV 45 i 68 mogą powodować raka prącia.
Podobnie jak w przypadku większości nowotworów skóry, najczęstszą przyczyną raka płaskonabłonkowego jest promieniowanie UV uszkadzające DNA komórek naskórka skóry (ekspozycja na słońce lub lampy opalające).
Epidemiologia
Rak płaskonabłonkowy jest najczęstszym nowotworem szyjki macicy i stanowi 70–80% nowotworów złośliwych, a rak płaskonabłonkowy pochwy stanowi nie więcej niż 2% wszystkich nowotworów złośliwych ginekologicznych.
Według niektórych szacunków 25–55% wszystkich nowotworów płuc to rak płaskonabłonkowy.
W 90% przypadków nowotworów złośliwych jamy ustnej wykrywa się nowotwór płaskonabłonkowych komórek nabłonkowych. Wśród nowotworów jamy nosowej i zatok przynosowych, nosogardzieli, krtani i części ustnej gardła rak płaskonabłonkowy zajmuje szóste miejsce na świecie pod względem zachorowalności. Rak płaskonabłonkowy skóry jest drugą najczęstszą postacią raka skóry po raku podstawnokomórkowym.
Rak płaskonabłonkowy przełyku jest jednym z dziesięciu najczęściej występujących nowotworów na świecie.
Rak płaskonabłonkowy żołądka jest chorobą bardzo nietypową i rzadką, gdyż jego częstość występowania szacuje się na 0,05% wszystkich przypadków złośliwych nowotworów żołądka i jelit na świecie.
