U nas zapłacisz kartą
Jak zaczyna się łuszczyca - Pierwsze objawy i sposoby jej rozpoznania
Przebieg łuszczycy
Łuszczycę rozpoznaje się na podstawie obecności charakterystycznych zmian skórnych w typowych lokalizacjach (kolana, łokcie, owłosiona skóra głowy). W sytuacjach wątpliwych lekarz może zalecić wykonanie biopsji i ocenę histopatologiczną wycinka.
Ta choroba skóry przebiega z okresami zaostrzeń objawów i remisji, czyli ustępowania symptomów. Niekiedy okres bez objawów choroby może trwać nawet kilka lat. Odpowiednia pielęgnacja skóry osoby chorej na łuszczycę jest podstawą leczenia choroby i zapobiega powstawaniu nowych wykwitów skórnych. Należy pamiętać także, aby unikać silnego stresu, urazów, infekcji czy rozwoju procesów zapalnych np. próchnicy, gdyż są to czynniki wyzwalające zmiany.
Łuszczyca w ciąży
Przebieg łuszczycy u kobiet w ciąży może być mocno zróżnicowany. Według dostępnych danych w literaturze medycznej szacuje się, że u około 30–40% kobiet będących w ciąży dochodzi do złagodzenia objawów choroby, a u około 20% ciężarnych obserwuje się nasilenie objawów. U pozostałych 40–50% kobiet w ciąży zmiany przebiegają bez zmian ich charakteru i nasilenia. Za czynniki sprzyjające łagodzeniu objawów łuszczycy u kobiet w ciąży uznaje się wzrost stężenia estrogenu i progesteronu oraz zmniejszenie odpowiedzi odpornościowej organizmu.
Należy też pamiętać, że ciąża jest przeciwwskazaniem do niektórych leków standardowo stosowanych w leczeniu łuszczycy (m.in. przeciwwskazane są retinoidy, metotreksat oraz tazaroten). Pozostałe leki (cygnolina, dziegcie, kortykosteroidy, takrolimus, pimekrolimus i cyklosporyna) powinny być stosowane pod ścisłym nadzorem lekarza.
Łuszczyca a inne choroby
Obecny w organizmie stan zapalny, który towarzyszy łuszczycy, może prowadzić do zmian w układzie sercowo-naczyniowym, nadciśnienia tętniczego, cukrzycy, zaburzeń metabolicznych, niealkoholowego stłuszczenia wątroby i wielu innych chorób współistniejących. Osoby z łuszczycą często cierpią też na depresję, która nasilana jest brakiem akceptacji objawów choroby.
W jakim wieku zwykle pojawiają się pierwsze oznaki łuszczycy?
Pierwsze oznaki łuszczycy mogą pojawić się w każdym wieku. Łuszczący się porost nie oszczędza ani osób starszych, ani dzieci. Zdarzają się przypadki początku choroby w okresie niemowlęcym i pojawienia się blaszek łuszczycowych po 80 roku życia. Częściej jednak pierwsze objawy łuszczycy ujawniają się już w młodym wieku od 14 do 30 lat. w młodym wieku, mają już współistniejące choroby, na przykład, takie jak otyłość, alergie, cukrzyca, neurastenia, patologia tarczycy.
Przejaw łuszczycy zależy od rodzaju choroby. Ale w każdym razie pierwszymi objawami skórnych postaci łuszczycy jest pojawienie się wysypki. Wysypka to zaokrąglona grudka naskórka. Jaki jest mechanizm powstawania grudek łuszczycowych?
Czynniki prowokujące wyzwalają proces zapalny, którego podstawą jest hiperkeratoza (patologiczna proliferacja komórek). W efekcie naskórek gęstnieje, zaczyna wystawać ponad zdrową skórę, tworząc guzek. Jest to podstawowy element łuszczącego się porostu - grudki łuszczycowej.
Grudka ma jasnoróżowy kolor, który różni się intensywnością. Początkowo grudka jest ciemnoróżowa (do ciemnoczerwonej), następnie staje się bardziej wyblakła i łuszcząca się. Martwe łuski nabłonka mają szaro-srebrzysty kolor, bardzo łatwo można je oddzielić przez skrobanie. W podstawowej warstwie skóry właściwej pojawiają się nowe naczynia krwionośne, które zaopatrują powstające komórki naskórka w składniki odżywcze. Z tego powodu podczas remisji, nawet przy braku płytki nazębnej, skóra będzie miała czerwonawy kolor. W miarę nasilania się procesu pierwiastki rosną i zajmują coraz większy obszar. Skóra w tych miejscach jest sucha, pęknięta, krwawi, czyli istnieje oczywista klinika łuszczycy.
Ulubionymi miejscami pierwszych wysypek w łuszczycy są skóra głowy, twarz (u młodzieży), naturalne fałdy skórne (u dzieci), stawy (łokcie, kolana), stopy i podeszwy. Płytki łuszczycowe, w przeciwieństwie do egzemy, są zwykle zlokalizowane na zewnętrznych powierzchniach prostowników stawu.
Przyczyny łuszczycy
Typowe zmiany łuszczycowe mogą pojawić się na skórze osoby w każdym wieku, zdarza się, że to specyficzne zapalenie skóry rozpoznaje się już u niemowląt. Najczęściej jednak pierwsze objawy łuszczycy pojawiają się pomiędzy 20. a 40. rokiem życia (jest to tzw. I typ łuszczycy). II typ łuszczycy dotyczy osób po ukończeniu 50. roku życia.
Łuszczyca należy do grupy chorób o podłożu autoimmunologicznym i charakteryzuje się uogólnionym procesem zapalnym. Ważną rolę w rozwoju łuszczycy odgrywają czynniki genetyczne oraz bodźce środowiskowe takie jak stres, uraz, infekcje bakteryjne lub grzybicze.
Łuszczyca a dziedziczenie
Łuszczyca jest chorobą dziedziczną, co potwierdza fakt, że jeśli u obojga rodziców rozpoznano łuszczycę, prawdopodobieństwo rozwoju choroby u ich dziecka wynosi około 70%. W przypadku tylko jednego rodzica z łuszczycą dziecko ma około 20% szans, że rozwiną się u niego objawy łuszczycy. Niekiedy dochodzi do przeskoku jednego pokolenia, tzn. zostaje ominięte pierwsze pokolenie, a symptomy łuszczycy rozwijają się w kolejnym (wnuki). Łuszczyca może pojawić się także u osób bez obciążonego wywiadu rodzinnego, gdyż mogą zajść świeże mutacje.
Łuszczyca typu I, czyli objawiająca się pomiędzy 20-40. rokiem życia, dziedziczy się autosomalnie dominująco.
Czy łuszczyca jest zaraźliwa?
Łuszczyca nie jest chorobą zakaźną, zatem nie można się nią zarazić nawet w wyniku bezpośredniego kontaktu z osobą mającą objawy choroby.