U nas zapłacisz kartą
Jak zaczyna się łuszczyca - Pierwsze objawy i sposoby jej rozpoznania
Pierwsze oznaki łuszczycy plackowatej
Szczawica plackowata to wulgarna łuszczyca skórna, więc jej pierwsze oznaki są najłatwiejsze do zauważenia. Łuszczyca zaczyna się od pojawienia się niewielkiej liczby małych guzków, które zwykle są zlokalizowane w okolicy stawów. Przypominają mały ropień wypełniony jasną zawartością. Pierwotne elementy łuszczycy nie przeszkadzają pacjentowi i są ledwo zauważalne. Mogą przejść samodzielnie, ale po pewnym czasie pojawiają się ponownie w większej liczbie i stają się bardziej zauważalne. Jeśli zeskrobujesz grudkę, natychmiast pokryje się ona srebrzystymi łuskami. Latem pod wpływem promieniowania ultrafioletowego wysypka może zniknąć. Wraz z postępem choroby jej ilość wzrasta, obejmuje coraz większe obszary, a poszczególne elementy zlewają się w rozległe blaszki.
Czasami pierwsze oznaki pojawiają się natychmiast, gwałtownie i obficie. W odpowiedzi na czynnik prowokujący skóra pokrywa się jasnoróżowo-czerwonymi łuszczycowymi płytkami, które powodują silne swędzenie. Ale taki początek jest rzadki w przypadku łuszczycy.
Co to jest łuszczyca?
Łuszczyca jest przewlekłą chorobą zapalną skóry o podłożu autoimmunologicznym. W jej przebiegu występują okresy remisji i zaostrzeń. Co ważne nie można się nią zarazić. Wywołuje ona powstawanie mało estetycznych zmian skórnych o charakterze rumianych grudek pokrytych srebrną łuską. U ich podłoża leżą nadmierne podziały komórek naskórka oraz zaburzenia w procesie ich złuszczania. Choroba ta współistnieje z szeregiem zaburzeń ogólnoustrojowych, m.in. cukrzycą, nadciśnieniem tętniczym, chorobą reumatoidalną i stłuszczeniem wątroby.
Pacjenci z łuszczycą mają mocno utrudnione funkcjonowanie w społeczeństwie. Wiele codziennych czynności staje się dla nich problemem. Aktywności takie jak basen czy sauna są poza zasięgiem w okresie nasilenia objawów. Łuszczyca skóry wiąże się również z zaburzeniami w sferze seksualnej oraz obniżeniem nastroju prowadzącym nawet do depresji.
Leczenie miejscowe
- preparaty keratolityczne zawierające 5–10% kwasu salicylowego lub mocznika – powodują zmniejszenie ilości łusek, poprawiają przenikanie innych preparatów
- dziegcie (pochodne węgla kamiennego) – używane są głównie w postaci maści i past, mają właściwości antyproliferacyjne
- cygnolina – stosowana głównie w tzw. leczeniu minutowym, w stężeniach 0,5-2%, rozpoczynając od małych stężeń i zwiększając je w zależności od reakcji skóry, preparat jest nanoszony na skórę na kilka minut, a następnie zmywany
- glikokortykosteroidy – mają silne właściwości przeciwzapalne, antyproliferacyjne i immunomodulujące, ze względu na możliwość wystąpienia działań niepożądanych związanych z nieprawidłowym stosowaniem tych preparatów, należy je stosować wyłącznie pod kontrolą lekarza
- analogi witaminy D3 (kalcypotriol, takalcytol) – preparaty te dają dobre efekty terapeutyczne przy mniejszych działaniach niepożądanych w porównaniu z miejscowo stosowanymi kortykosteroidami.
- fototerapia – polega na ekspozycji na światło ultrafioletowe wytwarzane przez specjalne lampy (wykorzystuje się promieniowanie wąskopasmowe UVB 311nm), musi przebiegać pod nadzorem przeszkolonego personelu
- fotochemioterapia – inaczej terapia PUVA (Psoralen Ultra-Violet A), to naświetlanie promieniowaniem UVA po podaniu psolarenu, leku światłouwrażliwiającego
- metotreksat – jest to najczęściej stosowany w łuszczycy lek cytostatyczny, przed jego włączeniem należy wykonać podstawowe badania laboratoryjne, morfologię krwi z rozmazem, badanie czynności nerek oraz wątroby, RTG klatki piersiowej oraz przeprowadzić ogólne badanie lekarskie, lek może być przyjmowany wyłącznie pod kontrolą lekarza
- cyklosporyna A – to silnie działający lek immunosupresyjny skuteczny we wszystkich postaciach łuszczycy, jednak ze względu na nefrotoksyczność wskazany jest głównie w przypadkach łuszczycy szczególnie rozległej i opornej na inne metody leczenia, podawanie wiąże się z koniecznością monitorowania parametrów laboratoryjnych oraz ciśnienia tętniczego krwi
- retinoidy – normalizują proliferację i różnicowanie keratynocytów oraz ograniczają stan zapalny, wskazane są do stosowania w łuszczycy krostkowej, ponieważ mają działanie teratogenne, kobiety w wieku rozrodczym mogą je przyjmować tylko równocześnie, stosując antykoncepcję, którą muszą utrzymać jeszcze przez 2 lata po zakończeniu leczenia, najczęściej występujące objawy niepożądane to suchość ust, nosa, oczu, błon śluzowych oraz wypadanie włosów
- leki biologiczne – są to preparaty działające na określone cytokiny, które biorą udział w immunopatogenezie łuszczycy, podawane są w iniekcjach, podskórnie lub dożylnie, w ostatnich latach do leków starszej generacji – inhibitorów TNF-α dołączyły inhibitory interleukiny 17 oraz najnowsze, inhibitory interleukiny 23, leki biologiczne są podawane w ramach programów lekowych.
Jak zaczyna się łuszczyca - pierwsze oznaki choroby
Łuszczący się porost jest bardzo powszechną chorobą skóry, z którą najczęściej spotyka się dermatologów. Choroba ta nie tylko wygląda niezbyt estetycznie (czerwone łuszczące się plamy o nieregularnym kształcie na skórze odstraszają wiele innych), ale powoduje dyskomfort psychiczny, problemy fizyczne i psychiczne, aw przyszłości poważne komplikacje.Dlatego wiedząc o podstępności choroby i pułapkach jej przewlekłego przebiegu (częste nawroty) w rodzinie, w której są już pacjenci z łuszczącymi się porostami, jej członkowie szczególnie boją się zachorowań i nieufnie przed wszelkimi zmianami skórnymi.
Jak rozpoznać pierwsze oznaki łuszczycy (inna nazwa łuszczącego się porostu)? Jak zaczyna się choroba? W jakim wieku choroba najczęściej się objawia? Co musisz wiedzieć, aby nie przegapić pierwszych objawów łuszczycy i na czas rozpocząć leczenie? Czy istnieje różnica w pierwszych objawach choroby u mężczyzn i kobiet? Na te i wiele innych pytań postaramy się odpowiedzieć w tym artykule.
Łuszczyca - przyczyny
Przyczyn łuszczycy jest naprawdę wiele. Często współistnieje ona z innymi schorzeniami: cukrzycą typu II, zapalną chorobą jelit, chorobą serca, ale również depresją, wzmożonym stresem i niepokojem.
Objawy łuszczycy różnią się w zależności od osoby i zależą od typu choroby. Zmiany łuszczycowe mogą być małe (mowa na przykład o kilku płatkach na sk ó rze głowy czy łokciu) lub pokrywać większość cia ł a.
Do najczęstszych objawów łuszczycy plackowatej zalicza się:
- czerwone i wypukłe plamy na sk ó rze,
- bia ławo-srebrne łuski lub blaszki pojawiające się na czerwonych plamach,
- sucha sk ó ra, kt ó ra mo że pękać i krwawić,
- bolesność wokół pojawiających się plam,
- swędzenie i pieczenie wokół zmian skórnych,
- zgrubiałe, podziurawione paznokcie,
- bolesne, opuchnięte stawy.
Wi ększość os ó b z łuszczycą przechodzi przez „cykle” objaw ó w. Choroba powoduje wówczas ciężkie objawy przez kilka dni lub tygodni, które mogą ustąpić lub znacząco się zmniejszyć.
Następnie, w ciągu kilku kolejnych tygodni lub po nagłym wyeksponowaniu na czynnik wyzwalający łuszczycę (może być nim nawet stres), stan może znów się zaostrzyć.
Czasami objawy łuszczycy znikają całkowicie. Kiedy nie masz żadnych aktywnych oznak tej choroby, możesz znajdować się właśnie w „remisji”. To nie znaczy, że łuszczyca nie wr ó ci, nawet pomimo wyciszenia objawów.
Za nawroty choroby odpowiadają zewnętrzne czynniki. Takimi „wyzwalaczami”, które mogą zwiastować nowy atak łuszczycy jest wysoki poziom stresu, spożywanie dużej ilości alkoholu, różnego rodzaju obrażenia (skaleczenie, otarcie) i oparzenia słoneczne.
Jeśli borykasz się z łuszczycą, pamiętaj o zabezpieczeniu się przed szkodliwym wpływem promieniowania na skórę: stosuj kremy z filtrem do twarzy oraz balsamy do opalania SPF 50 . Nie rezygnuj z ochrony nawet zimą: NIVEA Sun Sensitive Balsam do skóry wrażliwej SPF 50+ nie tylko zabezpieczy wrażliwą i reaktywną skórę, ale również zadba o jej nawilżenie dzięki wyciągom z aloesu. To kosmetyk odpowiedni nawet dla alergików: nie zawiera substancji zapachowych.
