U nas zapłacisz kartą
Tatuaż a łuszczyca - Poradnik dla Osób z Chorobą Skórną
Kto choruje na łuszczycę?
Średnio 30 proc. zdiagnozowanych przypadków łuszczycy dotyczy pacjentów, u których choroba występuje rodzinnie. Wiadomo jednak, że inne czynniki również mogą mieć wpływ na pojawienie się i rozwój choroby.
Łuszczycę łączy się ze:
- stresem (należy do chorób psychosomatycznych),
- otyłością,
- chorobami przewlekłymi (np. cukrzycą i dną moczanową),
- paleniem tytoniu,
- nadużywaniem alkoholu,
- przebytymi infekcjami wirusowymi i bakteryjnymi (np. angina czy odra),
- działaniem niektórych leków (np. beta-blokerów, niektórych antybiotyków czy sterydów).
Choroba występuje głównie u osób między 10. a 40. rokiem życia (I typ łuszczycy), coraz częściej jednak diagnozuje się ją też u seniorów między 50. a 70. rokiem życia (II typ).
Diagnozowanie i leczenie łuszczycy
Rozpoznanie choroby następuje na podstawie stwierdzenia charakterystycznych zmian skórnych w typowych dla łuszczycy lokalizacjach, a w przypadku wątpliwości lekarz może zlecić biopsję ze zmiany do oceny histopatologicznej. Choć diagnoza zazwyczaj nie jest trudna, terapia to znacznie większe wyzwanie, i to zarówno dla lekarzy dermatologów, jak i reumatologów.
Większość pacjentów choruje na łuszczycę łagodną, a zmiany obejmują mniej niż 10 proc. powierzchni ciała – takie osoby mogą być leczone wyłącznie miejscowo. W terapii łuszczycy stosuje się m.in.:
- preparaty keratolityczne z mocznikiem i kwasem salicylowym,
- preparaty dziegciowe,
- cygnolinę (ditranol),
- glikokortykosteroidy miejscowe,
- preparaty z pochodnymi witaminy D3, z kwasem salicylowym lub z antybiotykiem.
Cięższy przebieg choroby wymaga terapii skojarzonej – prócz leków miejscowych stosuje się leczenie ogólne, np. za pomocą fototerapii i fotochemioterapii, terapii cytostatykami, lekami immunosupresyjnymi czy retinoidami.
Leczenie ogólne również zarezerwowane jest dla cięższych postaci łuszczycy. Stosuje się wtedy:
- metotreksat,
- cyklosporynę A,
- acytretynę.
Nową klasę preparatów działających na określone cytokiny biorące udział w immunopatogenezie łuszczycy stanowią leki biologiczne. Terapia jest jednak zarezerwowana dla pacjentów z najcięższymi postaciami choroby i po innych rodzajach terapii.
Lekarze zwracają uwagę na niewystarczającą liczbę ośrodków specjalizujących się w leczeniu łuszczycy, przez co pacjenci kwalifikujący się do terapii biologicznej nierzadko muszą pokonywać pół kraju, by odbywać obowiązkowe wizyty kontrolne.
Problemem są także bardzo restrykcyjne kryteria włączania pacjentów do programów lekowych (obecnie do terapii lekami biologicznymi kwalifikują się jedynie pacjenci, u których stosowano co najmniej dwie różne metody terapii, bądź pacjenci, u których występują przeciwwskazania do stosowania terapii ogólnej lub u których wystąpiły działania niepożądane uniemożliwiające jej dalsze stosowanie) oraz zbyt krótki czas trwania programów lekowych (kontynuacja możliwa jest dopiero po nawrocie objawów).
Łuszczyca a tatuaż. Czy to bezpieczne?
Osoby chorujące na łuszczycę muszą stale dbać o swoją odporność i unikać czynników mogących zaostrzyć objawy. Tatuaż to ingerencja w funkcjonowanie skóry, która może prowadzić do poważnych powikłań. Jakie ryzyko wiąże się z decyzją o zrobieniu sobie tatuażu? Poradnik dla pacjentów zmagających się z łuszczycą.
Łuszczyca to przewlekła, nawracająca choroba układowa o genetycznym lub immunologicznym podłożu. Objawia się stanami zapalnymi skóry w postaci zaczerwienionych, zaokrąglonych grudek pokrytych zrogowaciałą warstwą naskórka przypominającą łuskę. W Polsce choruje na nią 2-4% populacji. Zmiany najczęściej pojawiają się w okolicach stawów, na dłoniach i stopach oraz skórze głowy. Wbrew powszechnej opinii, łuszczyca nie jest chorobą zakaźną, lecz wynika z zaburzeń układu odpornościowego.
Łuszczyca – co zaostrza objawy?
Około 70% osób chorujących na łuszczycę przyjmuje jedynie leczenie miejscowe. Tendencja do nawrotów sprawia, że dla utrzymania choroby w remisji pacjenci muszą unikać czynników mogących wywołać wysyp zmian łuszczycowych. Każdy organizm reaguje w inny sposób, dlatego nie można jasno stwierdzić, co może pogorszyć stan pacjenta.
Oto najczęściej występujące czynniki zaostrzające chorobę:
- infekcje – zwłaszcza dróg oddechowych,
- uszkodzenia skóry,
- alkohol,
- palenie tytoniu,
- dieta zawierająca ostre przyprawy, czerwone mięso czy nabiał,
- substancje chemiczne (zawarte np. w kosmetykach),
- stres,
- brak snu, przemęczenie organizmu,
- przyjmowanie niektórych leków,
- urazy.
Co zrobić gdy z tatuażu schodzi skóra?
Najważniejsze jest, aby nie dopuścić do wystąpienia stanu zapalnego i zakażenia. W tym celu należy trzymać tatuaż czysty i suchy, unikając kontaktu z wodą i zanieczyszczeniami. W razie potrzeby można stosować delikatne mydło i czystą wodę do umycia
Łuszczenie się tatuażu może być wynikiem wielu czynników, w tym nieodpowiedniej pielęgnacji, zanieczyszczenia lub zakażenia. Aby zapobiec łuszczeniu się tatuażu, ważne jest, aby pielęgnować go w odpowiedni sposób i unikać kontaktu z zanieczyszczeniami. W razie wystąpienia łuszczenia się tatuażu, ważne jest, aby nie dopuścić do wystąpienia stanu zapalnego i zakażenia, trzymając tatuaż czysty i suchy i unikając kontaktu z wodą. W celu przyspieszenia procesu gojenia, warto stosować odpowiednie kosmetyki i suplementy witaminowe. W razie jakichkolwiek wątpliwości co do stanu swojego tatuażu, zawsze należy skonsultować się z tatuażystą lub lekarzem.
Przeczytaj również: