U nas zapłacisz kartą
Zieba na YouTube - Przewodnik po łuszczycy i jej leczeniu
Dieta a łuszczyca
Jeżeli chcemy ograniczyć objawy, jakie daje łuszczyca, dieta powinna być jednym z czynników, który wspomaga odnowę naskórka, zamiast pogłębiać już istniejące zmiany. Mimo że jak do tej pory brakuje nam szczegółowych badań naukowych dotyczących tego, jak dokładnie powinna wyglądać dieta na łuszczycę, to jednak warto zaznaczyć, że w przypadku wielu chorób zdrowe nawyki żywieniowe są bardzo ważnym elementem uzupełniającym leczenie. Zmiana stylu życia, w tym ułożenie lepiej zbilansowanego jadłospisu, może nam przykładowo pomóc zrzucić zbędne kilogramy oraz wzmocnić organizm, w tym układ immunologiczny, co pozwoli na szybsze zwalczenie infekcji lub zapobieganie im (a te mogą zaostrzać objawy łuszczycy).
Jak zatem powinna wyglądać dieta? Łuszczyca, podobnie jak cukrzyca czy insulinooporność, może ulec pogorszeniu w sytuacji, kiedy mamy nadwagę lub cierpimy na otyłość. Nadmierna masa ciała najczęściej pociąga za sobą przewlekły stan zapalny w całym organizmie, co z pewnością nie pomoże nam w pozbyciu się zmian skórnych i zredukowaniu innych uporczywych symptomów. Jeżeli chcemy to zmienić, warto skorzystać z pomocy doświadczonego dietetyka, który ułoży nam jadłospis redukujący kilogramy, a jednocześnie dostarczający nam wszystkich niezbędnych składników odżywczych.
Dieta przy łuszczycy powinna z pewnością obfitować w wielonienasycone kwasy tłuszczowe omega-3, które zmniejszają stan zapalny. Bardzo ważne jest też sięganie po produkty zawierające witaminę D, która może bardzo pozytywnie wpływać na regenerację skóry. Oprócz tego dieta dla łuszczyków powinna zwalczać wolne rodniki, wobec tego konieczne jest wykorzystywanie składników o działaniu antyoksydacyjnym. W razie potrzeby konieczna może się okazać suplementacja, niemniej większość dobroczynnych substancji możemy sobie zapewnić właśnie poprzez odpowiedzialne żywienie.
Łuszczyca a dieta. Co jeść przy łuszczycy?
Oprócz wcześniej wymienionych składników, wprowadzając dietę dla łuszczyków warto także zadbać o to, by nie brakowało w niej:
Objawy łuszczycy
Zmiany skórne w przypadku łuszczycy przybierają postać czerwonych plam pokrytych srebrną łuską. Mogą być zarówno niewielkimi grudkami, jak i dużymi, plackowatymi wykwitami obejmujących dość dużą powierzchnię skóry. W razie ich zdrapania może pojawić się krwawienie. Wypryskom łuszczycowym najczęściej towarzyszy silne pieczenie i swędzenie, a nierzadko również ból. Zmiany najczęściej pojawiają się najpierw na skórze głowy, co początkowo do złudzenia może przypominać łupież. Z biegiem czasu plamy zaczynają się rozprzestrzeniać także na innych częściach ciała.
Warto wiedzieć, że objawy łuszczycy mogą nie dotyczyć wyłącznie zewnętrznej części naskórka. Bardzo często dotykają również paznokci, których płytki ulegają rozwarstwieniu i rogowaceniu, dając nieco podobne symptomy jak grzybica paznokci. Oprócz tego łuszczyca może też przyjąć postać stawową, objawiającą się poprzez zapalenie stawów. Jest to zdecydowanie najniebezpieczniejsza postać tej choroby, ponieważ nieleczona może doprowadzić nawet do inwalidztwa.
Leczenie łuszczycy
W leczeniu łuszczycy stosuje się zarówno leczenie miejscowe, jak i ogólne. Warto jednak dodać, że poza zwalczaniem fizycznych objawów nierzadko konieczna jest także pomoc psychologiczna. Jak już wspomniano, osoby chorujące na łuszczycę nierzadko są wykluczane przez społeczeństwo w obawie o zarażenie się, co jest bezpośrednim wynikiem braku podstawowej wiedzy na temat tego schorzenia. Na dodatek, z racji że symptomy mocno wpływają na wygląd, chorzy zazwyczaj odczuwają obniżenie samopoczucia i samooceny, zdarzają się nawet stany depresyjne. Dobrze jest zatem rozważyć rozpoczęcie psychoterapii.
W leczeniu miejscowym łuszczycy stosuje się preparaty z dodatkami takimi jak cygnolina, kortykosteroidy czy pochodne witaminy D3. Polecane są również produkty natłuszczające i dziegciowe. Do skutecznych metod można też zaliczyć fototerapię, polegającą na naświetlaniu zmian promieniowaniem UVA i UVB, oraz fotochemioterapię – opiera się ona na naświetlaniu UVA z uprzednim podaniem ogólnym psoralenów.
Zakwaś żołądek
To zalecenie też mogę uznać za wartościowe. Nie powinno zaszkodzić, a może pomóc. Jerzy Zięba nie mówi jak zakwasić, więc napiszę. Do zakwaszenia żołądka można pić ocet jabłkowy, sok z cytryny czy gorzkie i cierpkie zioła. Brzmi już bardziej znajomo? 😉 Wszystko to ma na celu poburzenie produkcji soków trawiennych. Informacje o tych sposobach znajdziecie bez problemu w Sieci.
Chciałbym też zatrzymać się w tym momencie na chwilę. W swoich teoriach z innych materiałów Jerzy Zięba twierdzi, że zakwaszenie żołądka jest ważne, bo żołądek trawi białka. A gdy zakwaszenie jest niewystarczające to białka nie są trawione, nie wchłaniają się i gniją w organizmie. Jest to oczywiście nieprawda, która jest powielana w wielu miejscach w Internecie. W praktyce w żołądku niewiele białek jest trawionych. Pepsyna w żołądku działa przy bardzo niskim pH. Jest przydatna do trawienia białek z mięsa (rozpulchnia włókna kolagenowe znajdujące się w mięsie). Ale główny proces trawienia białek zachodzi w dwunastnicy i reszcie jelita cienkiego. Ludzie po usunięciu żołądka też trawią białka i funkcjonują normalnie. Bo żołądek nie jest wcale najważniejszym narządem w procesie trawienia.
Niemniej jednak uważam, że warto zakwasić żołądek, żeby nasze trawienie było lepsze.