U nas zapłacisz kartą
Lek biologiczny w leczeniu łuszczycy - Nowa nadzieja dla pacjentów
Odyseja powrotu do leczenia
Dr hab. n. med. Irena Walecka prof. CMKP, konsultant wojewódzki dla województwa mazowieckiego w dziedzinie dermatologii i wenerologii sięgając do obecnej wiedzy medycznej zaznaczała, że lekami biologicznymi pacjenta z łuszczycą można leczyć tak długo, jak długo uzyskiwana jest u niego dobra odpowiedź na leczenie i brak działań niepożądanych: - Tutaj innych ograniczeń nie mamy. Przerwy w programie lekowym powodują, że w kolejnym cyklu leczenia pacjent odpowiada gorzej, jest ono mniej skuteczne. Generujemy stratę - dla systemu i dla pacjenta - przekonuje.
Jak mówiła Dagmara Samselska, prezes Fundacji AMICUS Fundacja Łuszczycy i ŁZS, leczenie biologiczne w łuszczy plackowatej nie powinno być przerywane nie tylko dlatego, iż nie ma ku temu żadnych rekomendacji medycznych, ale również ze względów humanitarnych.
- Wszyscy pacjenci, u których przerywano leczenie wskazują, że ich stan się znacznie pogorszył. Świadomość, że zbliża się termin, w którym zostanie u nich przerwane leczenie, powoduje, że mają stany lękowe, u części z nich powraca depresja - wyjaśniała.
Prof. Aleksandra Lesiak, koordynator Oddziału Dziecięcego Kliniki Dermatologii Dziecięcej i Onkologicznej Uniwersytetu Medycznego w Łodzi podkreślała, że do terapii inhibitorami interleukiny są włączani pacjenci, którzy mają niepowodzenie po leczeniu inhibitorami TNF-alfa. - Czyli to są pacjenci, którzy już nie mogą być leczeni bezterminowo blokerami TNF-alfa i wymagają kolejnych pięter terapii, ale terapii co do której chcielibyśmy, żeby była długotrwała i prowadzona tak długo jak leczenie działa nie dając działań niepożądanych - mówiła.
Ryzyka
Zastrzyki z łuszczycy mogą wpływać na układ odpornościowy. W związku z tym przed zastosowaniem leku konieczne jest ustalenie pewnych względów zdrowotnych, które osoba i lekarz muszą wykonać.
Po pierwsze, leki mogą zwiększać ryzyko zachorowania na infekcje, takie jak gruźlica. Osoby muszą być badane pod kątem gruźlicy przed i podczas leczenia zastrzykami z łuszczycy.
Wpływ środków biologicznych na kobiety w ciąży nie jest znany. W rezultacie rzadko są przepisywane kobietom w ciąży lub karmiącym.
Skutki uboczne związane z iniekcjami łuszczycy mogą wahać się od łagodnego do ciężkiego. Przykłady częstszych działań niepożądanych obejmują:
- wyższe ryzyko infekcji dróg oddechowych
- większe szanse na objawy grypopodobne, takie jak niska energia i bóle ciała
- reakcje w miejscu wstrzyknięcia, takie jak zaczerwienienie, obrzęk lub dyskomfort
Rzadziej występujące działania niepożądane związane z przyjmowaniem zastrzyków z łuszczycy obejmują:
- choroby krwi
- zwiększone ryzyko niektórych rodzajów raka
- zwiększone ryzyko poważnych zaburzeń układu nerwowego, w tym stwardnienie rozsiane, zapalenie układu nerwowego i drgawki
Metotreksat może powodować osobny zestaw działań niepożądanych. Najczęstsze działania niepożądane to nudności, utrata apetytu i zmęczenie.
Jednak długoterminowe leczenie metotreksatem może prowadzić do uszkodzenia wątroby i wpłynąć na produkcję czerwonych i białych krwinek.
Lekarz powinien zalecić osobie otrzymującej zastrzyk łuszczycy informacje na temat objawów mogących wskazywać na infekcję. Chorzy na łuszczycę powinni skontaktować się z lekarzem, jeśli wystąpią u nich takie objawy.
Leczenie biologiczne łuszczycy i atopowego zapalenia skóry
Łuszczyca i atopowe zapalenie skóry to choroby dermatologiczne, które stanowią duże wyzwanie zarówno pod kątem diagnostycznym, jak i terapeutycznym. Chociaż obecnie pacjenci mogą skorzystać z wielu metod leczenia, to wciąż nie wszystkie przynoszą pożądane efekty. Jedną z najnowszych terapii, jakimi dysponuje współczesna dermatologia, jest leczenie biologiczne, które jeszcze do niedawna było niemal całkowicie niedostępne dla pacjentów. Czym są leki biologiczne i jakie efekty niesie ze sobą leczenie biologiczne łuszczycy oraz AZS?
Leczenie biologiczne to stosunkowo nowa forma farmakoterapii, która stanowi jedno z najważniejszych osiągnięć biologii molekularnej oraz inżynierii genetycznej ostatnich lat. Terapia ta ma za zadanie wzmacniać i regenerować nasz układ immunologiczny. W ramach leczenia biologicznego stosowane są produkty lecznicze, które zawierają czynne biologicznie substancje, takie jak peptydy lub białka, które uzyskuje się w procesach zaawansowanych technik molekularnych. Ich specyficznie działanie ma umożliwiać naśladowanie funkcji właściwych białek ludzkich lub przeciwciał, niosąc tym samym ze sobą wysoką skuteczność w leczeniu oraz stosunkowo niewielką inwazyjność dla naszego organizmu.
Programy lekowe - kryteria nie tylko medyczne
Dr hab. n. med. Witold Owczarek, prof. WIM, konsultant krajowy w zakresie dermatologii i wenerologii Wojskowej Służby Zdrowia, przewodniczący Zespołu Koordynacyjnego ds. Leczenia Biologicznego w Łuszczycy potwierdza, że zmiany w zapisach programu lekowego B.47, w tym ostatnie modyfikacje obowiązująca od 1 stycznia br., zdecydowanie usprawniły i przybliżyły leczenie łuszczycy w Polsce do rekomendacji nie tylko PTD, ale i światowych.
Mimo to pozamedyczne, administracyjne kryteria programu podyktowane względami ekonomicznymi powodują, że leki biologiczne w leczeniu łuszczycy nadal są dostępne z ograniczeniami.
Zdaniem Iwony Kasprzak, dyrektor Departamentu Gospodarki Lekami Narodowego Funduszu Zdrowia program lekowy w łuszczycy plackowatej jest programem, który funkcjonuje bardzo dobrze.
Przypomniała, że objęcie kolejnych technologii lekowych refundacją w ramach programu B.47 było możliwe w dużej mierze dzięki pojawianiu się biosymilarów, odpowiedników leków oryginalnych. - Leczenie pacjenta nie jest już tak drogie, jak w poprzednich latach, średni koszt znacznie spadł, co pozwala na zwiększenie dostępności do terapii dla pacjentów - mówiła dyrektor.
Przyznała natomiast, że istnieją ograniczenia administracyjne dotyczące m.in. stosowania nowoczesnych leków oddziaływujących na interleukinę. - Te leki nie mają jeszcze swoich tańszych odpowiedników i stąd pewne ograniczenia obowiązujące w leczeniu tymi lekami. Aczkolwiek jest w procedurze kwalifikacji do leczenia furtka pozwalająca na decyzje indywidualne podejmowane przez zespół koordynacyjny w odniesieniu do konkretnych do pacjentów - mówiła dyrektor.
W leczeniu łuszczycy dostępne wszystkie leki biologiczne
- Ostatnie 3 lata przyniosły ogromny przełom w leczeniu łuszczycy. Mamy dostęp do wszystkich leków biologicznych stosowanych na świecie w tej chorobie - powiedziała prof. Narbutt
Łuszczyca, szczególnie w postaci umiarkowanej i ciężkiej, to poważna choroba objawiająca się zmianami skórnymi w postaci srebrzysto-białych łusek. Nieleczona prowadzi do licznych powikłań m.in. chorób kardiologicznych, cukrzycy, może jej towarzyszyć łuszczycowe zapalenie stawów (ŁZS).
Leczenie lekami biologicznymi jest najskuteczniejsze. Dla chorych z łuszczycą dostępne są starszej generacji leki - inhibitory TNF-alfa. Mogą być nimi leczeni pacjenci z umiarkowaną postacią łuszczycy. Kilka lat temu wprowadzono inhibitory interleukiny 17, leki o wysokiej skuteczności. W ubiegłym roku zostały wprowadzone inhibitory interleukiny 23, dla leczenia pacjentów z ciężką postacią łuszczycy. Od 1 listopada pacjenci z umiarkowaną łuszczycą zyskali dostęp do inhibitora interleukiny 23.
Leki biologiczne są podawane w ramach programów lekowych. To narzędzie utworzone przed laty w celu finansowania drogich terapii biologicznych. Stąd skrupulatna sprawozdawczość dotycząca m.in. określonych kryteriów kwalifikacji do leczenia, podań leku, badań wykonywanych u pacjenta. W łuszczycy leki biologiczne są podawane w ramach programu lekowego B.47 „Leczenie umiarkowanej i ciężkiej postaci łuszczycy plackowatej”. Zasady refundacji leków biologicznych w programie lekowym - co podkreślają eksperci - opierają się nie tylko na kryterium medycznym zawartym w rekomendacjach PTD, ale także na kryterium ekonomicznym.
