U nas zapłacisz kartą
Co to jest liszaj i jak się różni od łuszczycy?
Jakie są domowe sposoby leczenia łuszczycy?
Kluczowa jest prawidłowa pielęgnacja ciała za pomocą dermokosmetyków. Zaleca się stosowanie emolientów, szamponów, płynów zawierających dziegieć, czy siarkę oraz preparatów o działaniu keratolitycznym (złuszczają zrogowaciały naskórek).
- ogniska zapalne – np. zapalenie zatok, gardła, próchnica
- infekcje
- palenie tytoniu
- wybrane leki – np. glikokortykosteroidy podawane doustnie.
Aby zapobiec suchości skóry, wskazane jest stosowanie odpowiednich emolientów.
Zapamiętaj
- Łuszczyca jest przewlekłą, nawracającą chorobą, na którą choruje około 2% populacji. W jej rozwoju odgrywają rolę czynniki genetyczne i immunologiczne.
- Łuszczyca nie jest zakaźna.
- Do istotnych środowiskowych czynników wyzwalających łuszczycę należą m.in.: infekcje, niektóre leki, stres, palenie tytoniu, alkohol.
- Łuszczycę rozpoznaje się przede wszystkim na podstawie objawów klinicznych (nie istnieją badania krwi specyficzne dla tej choroby).
- Większość pacjentów z łuszczycą o nasileniu łagodnym do średniego można leczyć jedynie preparatami o działaniu miejscowym.
- U części pacjentów łuszczyca wymaga leczenia ogólnego.
Łuszczyca w pytaniach i odpowiedziach
Zobacz także
Łuszczycowe zapalenie stawów Łuszczycowe zapalenie stawów to przewlekła zapalna choroba narządu ruchu. Objawy łuszczycowego zapalenia stawów są bardzo różnorodne - m.in. ból i obrzęk stawów, palce kiełbaskowate, ból przyczepów ścięgnistych, ból kręgosłupa i krzyża. ŁZS najczęściej rozwija się po wystąpieniu łuszczycy skóry. Oprócz zajęcia narządu ruchu i skóry, choroba może dotyczyć też innych narządów i powodować przyspieszony rozwój miażdżycy.
Łuszczyca skóry – Podsumowanie
Najczęściej choroby skóry uważane są przez społeczeństwo za problem kosmetyczny. Pacjenci chorujący na łuszczycę gorzej postrzegają własne ciało, co bardzo często prowadzi do obniżonego poczucia własnej wartości i pogorszenia jakości życia.
Bardzo ważnym elementem w procesie leczenia skóry łuszczycowej jest jej odpowiednia pielęgnacja. I choć dla każdego jasne jest, że kosmetyki nie leczą, a jedynie pielęgnują, to wiele osób zapomina o tym, że w przypadku problemów dermatologicznych, pielęgnacja istotnie wpływa na efekty leczenia łuszczycy, wspierając terapię farmakologiczną.
Nieleczona łuszczyca stanowi duży problem dla osób dotkniętych tą przypadłością i potrafi znacząco utrudniać normalne funkcjonowanie. Na szczęście z pomocą odpowiednich leków i kosmetyków można złagodzić jej przebieg i cieszyć się normalnym życiem.
Artykuły o podobnej tematyce:
- Odżywianie w łuszczycy i leczenie dietą – dietetyk kliniczny radzi
- Jak żyć z łuszczycą – kilka praktycznych wskazówek
- Co na łuszczyce głowy?
Jakie są sposoby leczenia?
Liszaj płaski ustępuje samoistnie w ciągu 2 lat u 90% chorych. Lekarz ma za zadanie złagodzić objawy choroby, które niestety nie poddają się łatwo leczeniu. W terapii miejscowej liszaja płaskiego stosuje się silne maści glikokortykosteroidowe, które spłaszczają wykwity i redukują świąd. W leczeniu ogólnym stosuje się glikokortykosteroidy w średnich dawkach oraz fototerapię (PUVA). Natomiast w opornych na leczenie postaciach liszaja płaskiego podaje się cyklosporynę i retinoidy.
Zobacz także
Marskość wątroby Marskość jest końcowym stadium bardzo wielu przewlekłych chorób wątroby. Ich przyczyny są rozmaite – najczęściej są to: nadużywanie alkoholu i wirusowe zakażenia wątroby typu B i C.
Autoimmunologiczne zapalenie wątroby Przyczyna choroby jest nieznana. Uważa się, że u jej podłoża leżą predyspozycje genetyczne osoby chorej do tak zwanej reakcji z autoagresji, czyli do ataku komórek układu odpornościowego na własne białka, zlokalizowane w tym przypadku na komórkach wątrobowych.
Wybrane treści dla Ciebie
Rumień obrączkowaty odśrodkowy Rumień obrączkowaty odśrodkowy to choroba skóry, której przyczyna w większości przypadków pozostaje nieznana. Do rozwoju wykwitów mogą przyczyniać się czynniki infekcyjne, nowotworowe, autoimmunologiczne, pokarmowe oraz niekiedy przyjmowane leki.
Hipomelanozy Hipomelanozy to plamy wynikające z niedoboru barwnika, które mogą być plamami hipopigmentacyjnymi (z małą ilością barwnika) lub plamami bezbarwnikowymi (pozbawionymi barwnika)
Jakie są pierwsze objawy łuszczycy?
Łuszczyca to choroba, która dotyka osób w różnym wieku. Pierwsze objawy łuszczycy pojawiają się w wieku nastoletnim, do 25 roku życia, a drugi wysiew ma miejsce po 40 roku życia. Wczesne zmiany mają od 1 mm do 2 cm objętości i przeważnie możemy je zaobserwować na głowie, kolanach, łokciach lub dłoniach. W pełni rozwinięte wykwity szerzące się obwodowo, mogą osiągać wielkość nawet kilku centymetrów i są pokryte mocno przylegającymi łuskami o srebrzystym odcieniu.
Wyróżnia się dwa podstawowe typy łuszczycy pod względem dwóch szczytów zachorowań:
- łuszczyca typu I – występująca najczęściej od 20 do 40 roku życia, zdarzają się jednak przypadki występowania już od wieku 10 lat. Jest to typ młodzieńczy, najczęściej powiązany z dziedziczeniem autosomalnym dominującym. Może mieć ciężki przebieg, a w 80 % zauważa się obecność antygenu HLA Cw6.
- łuszczyca typ II – występująca między 50 a 70 rokiem życia. Łuszczyca dorosłych ma dużo łagodniejsze objawy oraz proces postępowania, rzadko występuje rodzinnie, natomiast częściej notuje się obecność antygenów HLA B44 i Cw4.
Łuszczyca może objąć całe ciało chorego, albo przyjąć postać małych grudek zlokalizowanych jedynie gdzieniegdzie. Diagnozowana jest na podstawie lokalizacji i rodzaju zmiany. Bardzo wiele osób cierpi przy tym również na intensywne swędzenie skóry. Szacuje się, że około 60% – 70% chorych na łuszczycę walczy również ze świądem.
Jak wygląda łuszczyca skóry? Podstawowym objawem łuszczycy jest grudka łuszczycowa będąca wypukłą zmiana na skórze, przeważnie czerwonego koloru. Widoczne są okrągłe lub owalne grudki o różnej wielkości, które obejmują duże powierzchnie ciała. Zmiany łuszczycowe najczęściej pokryte są srebrzystą łuską, wyraźnie odgraniczoną od zdrowej skóry. Łuski te sa bardzo łamliwe i ulegają złuszczeniu – stąd właśnie pochodzi nazwa choroby.
Jakie są rodzaje łuszczycy?
Objawy łuszczycy można minimalizować, jednak należy dopasować leczenie i pielęgnację skóry łuszczycowej do danej odmiany łuszczycy.
Łuszczyca nie jest chorobą jednorodną. U wielu osób występuje pod różnymi postaciami, a rozpoznanie dotyczące tego, z jakim rodzajem łuszczycy pacjent ma do czynienia, prowadzone jest na podstawie wyglądu zmian, miejsca ich występowania, intensywności czy charakteru łuski.
Rodzaje łuszczycy różnią się od siebie wyglądem zmian na skórze, ale również miejscem występowania:
- Łuszczyca zwyczajna, zwana również pospolitą, występuje najczęściej, bo aż u 80-90% chorych. Charakteryzuje się ona zmianami wypukłymi, okrągłymi lub owalnymi, pokrytymi białą ( srebrzystą łuską). Ponadto zmiany na skórze są wyraźnie oddzielone od zdrowej skóry i przeważnie pokrywają skórę głowy, pleców, nóg i łokci, ale mogą także pojawić się na twarzy, dłoniach oraz na brzuchu.
- Łuszczyca odwrócona to choroba, która dotyka przede wszystkim osoby starsze i otyłe. Zmiany lokalizują się na owłosionych miejscach ciała, w zgięciach, pachwinach, pośladkach i fałdach skórnych, czyli wszędzie tam, gdzie skóra ma kontakt ze skórą i może dochodzić do otarć. Ten typ łuszczycy jest bardzo uciążliwy, ponieważ bardzo często towarzyszą jej również stany zapalne skóry.
- Łuszczyca krostkowa wyraźnie różni się od pozostałych. Charakteryzuje się niewielkimi żółtawymi krostkami, które dodatkowo wypełnione są ropą. Grudki z czasem wysychają, a pozostałością po nich są brązowe kropki. Dodatkowo po wyschnięciu grudek, skóra w tym miejscu może zacząć się łuszczyć. Jest to choroba przede wszystkim osób dorosłych, najczęściej obserwowana na dłoniach i stopach. Jej pojawienie się może się wiązać z infekcjami, poparzeniami słonecznymi lub żażywaniem niektórych leków. Chorobie może towarzyszyć również gorączka, uczucie zmęczenia oraz dreszcze, a najgroźniejszym powikłaniem jest amyloidoza z zajęciem nerek.
- Łuszczyca erytrodermiczna to najcięższa ze wszystkich odmian łuszczycy. Chory, u którego zostanie zdiagnozowana, nie tyko musi natychmiast rozpocząć leczenie, ale powinien również być od razu hospitalizowany, ponieważ ten rodzaj łuszczycy stanowi bardzo poważne zagrożenie dla życia chorego. Objawami tej odmiany są nie tylko zmiany skórne, ale również reakcja całego organizmu polegająca na: trudnościach w utrzymaniu właściwej temperatury ciała, odczuwaniu ataków zimna i gorąca, czy przyspieszonym biciu serca. Zmiany są czerwone i płaskie, a swoim wyglądem przypominają poparzenia i występują niemalże na całej powierzchni ciała.
- Łuszczyca kropelkowa najczęściej pojawia się po przebytych infekcjach gardła. Objawy choroby występują w postaci kropelek na skroniach lub czole, na kończynach, a czasami też na tułowiu.
- Łuszczyca stawowa jest bardzo rzadkim a zarazem niezwykle groźnym rodzajem łuszczycy, który najcześciej występuje po ok. 10 latach od pierwszych objawów. Jest to przewlekłe zapalenie stawów typu dystalnego, reumatoidalnego lub zniekształcającego. Leczenie łuszczycy nadzorowane jest przez reumatologa, gdyż może doprowadzić do trwałego kalectwa.