U nas zapłacisz kartą
Luszczyca a praca na kuchni - Wpływ Choroby Skóry na Życie Zawodowe
Czym jest łuszczyca?
Łuszczyca jest chorobą dermatologiczną o bardzo charakterystycznym przebiegu. Na skórze osób nią dotkniętych pojawiają się zmiany grudkowo-złuszczające, które nierzadko przechodzą w stan zapalny. U pacjentów z łuszczycą naturalny proces dojrzewania skóry, a następnie jej obumierania i złuszczania, jest znacznie przyspieszony. Na skutek choroby tkanka skórna dojrzewa w bardzo szybki sposób, a stary naskórek nie nadąża się złuszczyć, przez co na skórze chorego powstaje typowa “skorupa”. Jest ona nie tylko nieestetyczna, ale może powodować bolesność, świąd, pieczenie.
Warto wiedzieć, że łuszczyca jest chorobą niezakaźną, występującą na całym świecie. Większy odsetek zachorowań notowany jest jednak w krajach rozwiniętych, co może być związane z trybem życia i wskazywać na związek między rozwojem łuszczycy a specyficznymi czynnikami środowiskowymi. Za prawdziwością tej tezy przemawia fakt, że w Japonii zaczęto coraz częściej diagnozować łuszczycę po II wojnie światowej - czyli w czasie silnego wzrostu gospodarczego kraju Kwitnącej Wiśni i przyjęciu przez mieszkańców zachodniego trybu życia.
Łuszczyca ujawnia się w każdym wieku - zarówno u dzieci, jak i dorosłych oraz seniorów. Najczęściej jednak diagnozowana jest u młodzieży w okresie dojrzewania i u osób dojrzałych po 50. roku życia.
Dieta a łuszczyca
Jeżeli chcemy ograniczyć objawy, jakie daje łuszczyca, dieta powinna być jednym z czynników, który wspomaga odnowę naskórka, zamiast pogłębiać już istniejące zmiany. Mimo że jak do tej pory brakuje nam szczegółowych badań naukowych dotyczących tego, jak dokładnie powinna wyglądać dieta na łuszczycę, to jednak warto zaznaczyć, że w przypadku wielu chorób zdrowe nawyki żywieniowe są bardzo ważnym elementem uzupełniającym leczenie. Zmiana stylu życia, w tym ułożenie lepiej zbilansowanego jadłospisu, może nam przykładowo pomóc zrzucić zbędne kilogramy oraz wzmocnić organizm, w tym układ immunologiczny, co pozwoli na szybsze zwalczenie infekcji lub zapobieganie im (a te mogą zaostrzać objawy łuszczycy).
Jak zatem powinna wyglądać dieta? Łuszczyca, podobnie jak cukrzyca czy insulinooporność, może ulec pogorszeniu w sytuacji, kiedy mamy nadwagę lub cierpimy na otyłość. Nadmierna masa ciała najczęściej pociąga za sobą przewlekły stan zapalny w całym organizmie, co z pewnością nie pomoże nam w pozbyciu się zmian skórnych i zredukowaniu innych uporczywych symptomów. Jeżeli chcemy to zmienić, warto skorzystać z pomocy doświadczonego dietetyka, który ułoży nam jadłospis redukujący kilogramy, a jednocześnie dostarczający nam wszystkich niezbędnych składników odżywczych.
Dieta przy łuszczycy powinna z pewnością obfitować w wielonienasycone kwasy tłuszczowe omega-3, które zmniejszają stan zapalny. Bardzo ważne jest też sięganie po produkty zawierające witaminę D, która może bardzo pozytywnie wpływać na regenerację skóry. Oprócz tego dieta dla łuszczyków powinna zwalczać wolne rodniki, wobec tego konieczne jest wykorzystywanie składników o działaniu antyoksydacyjnym. W razie potrzeby konieczna może się okazać suplementacja, niemniej większość dobroczynnych substancji możemy sobie zapewnić właśnie poprzez odpowiedzialne żywienie.
Łuszczyca a dieta. Co jeść przy łuszczycy?
Oprócz wcześniej wymienionych składników, wprowadzając dietę dla łuszczyków warto także zadbać o to, by nie brakowało w niej:
Dieta w łuszczycy: jadłospis
Poniżej przykładowy jadłospis zgodny z ogólnymi zaleceniami żywieniowymi dla osób chorujących na łuszczycę czy łuszczycowe zapalenie stawów.
- Śniadanie: kanapki z chleba żytniego z pastą z makreli, cebuli, świeżej oliwy extra virgin, pomidora i posiekanego szczypiorku.
- II śniadanie: mus z banana z łyżeczką gorzkiego kakao.
- Obiad: leczo z kurczakiem, cukinią, cebulą, pieczarkami, papryką, czosnkiem i pomidorami z dodatkiem oliwy i natki pietruszki.
- Podwieczorek: koktajl ze świeżego szpinaku, kiwi, siemienia lnianego i soku jabłkowego.
- Kolacja: sałatka z jarmużu, pomidorów, ogórków, papryki z dodatkiem oleju lnianego, świeżej bazylii i czarnuszki z kromką żytniego chleba.
Źródło: doz.pl, hopkinsmedicine.org
Artykuł pierwotnie opublikowała Agata Bernaciak dnia 21.05.2014 r.
Dieta w leczeniu łuszczycy
Dieta w leczeniu łuszczycy pełni funkcję czynnika, który może zapobiegać nasilaniu się objawów, wydłużać okresy remisji objawów, ale zmniejsza też ryzyko powikłań łuszczycy, do których należą choroby układu krążenia, cukrzyca, hipercholesterolemia. Powikłania tez mogą znacząco skrócić długość życia chorego.
Zadaniem diety w leczeniu łuszczycy jest utrzymanie prawidłowej masy ciała lub obniżenie jej do prawidłowego poziomu. To wiąże się z utrzymaniem odpowiedniej kaloryczności jadłospisu, który pozwoli zmniejszyć ilość tkanki tłuszczowej lub nie dopuścić do wzrostu jej ilości. To ważne, gdyż tkanka tłuszczowa może uwalniać cytokiny prozapalne, które są uznawane za jeden z czynników wyzwalających łuszczycę i jej objawy. Nawet niewielki spadek masy ciała potrafi znacząco korzystnie wpłynąć na jakość życia pacjenta chorującego na łuszczycę czy łuszczycowe zapalenie stawów.
Dieta i witamina D w łuszczycy
Badania nad łuszczycą prowadzone na przestrzeni lat wykazały, że w jednych regionach świata ta choroba występuje częściej, w innych pojawia się rzadko. Jako regiony z największą liczbą przypadków wymienia się Syberię i Skandynawię (tam choruje nawet do 12% populacji), zaś do tych, w których łuszczyca pojawia się rzadko, należą Polinezja i Japonia (zaledwie 0,1% zachorowań).
Skąd takie różnice? Pierwszy to słońce – tam, gdzie jest go więcej, zachorowania są rzadsze. Druga przyczyna to prawdopodobnie dieta – na Syberii głównym elementem diety jest mięso, a niewielką grupę spożywanych pokarmów stanowią zielone warzywa, które zawierają ważny dla zdrowia skóry kwas foliowy. W Japonii mięsa jada się mało, ale w diecie jest dużo zup, warzyw (również tych zielonych) oraz ryb.
Jak wygląda łuszczyca?
Łuszczyca to przewlekła i nawracająca choroba grudkowo-złuszczająca , która ma postać okrągłych, czerwonych lub zaróżowionych płaskich grudek o wyraźnie zaznaczonych brzegach różnej wielkości, pokrytych srebrzystą, narastającą łuską . Wykwity skórne mogą boleć lub swędzieć, a podrapane – krwawić. Należy jednak zaznaczyć, iż świąd nie jest stałym objawem – doświadcza go 67–95 proc. chorych w okresie zaostrzenia choroby. Gdy łuska z powierzchni grudki zostanie zdrapana, tworzy płatki przypominające zeskrobiny ze świecy, co jest znakiem rozpoznawczym tej choroby ( objaw świecy stearynowej ). Występuje też punktowe krwawienie nazywane objawem Auspitza.
Zmiany chorobowe najczęściej pojawiają się na zgięciach stawów: łokciach i kolanach oraz owłosionej skórze głowy i twarzy . Czasem usytuowane są w okolicach lędźwiowo-krzyżowych, pachwinach i pod pachami, a nawet między pośladkami. Łuszczyca może także atakować paznokcie, powodując punktowe wgłębienia (objaw naparstka), rogowacenie pod płytką paznokcia i jej rozwarstwianie się. Warto wiedzieć, że łuszczyca nie jest chorobą zakaźną i nie można się nią zarazić poprzez kontakt z drugim człowiekiem ani przez wspólnie użytkowane przedmioty.
Balneologia – lecznicza moc kąpieli i borowiny. Komu może pomóc?
