U nas zapłacisz kartą
Luszczyca a praca na kuchni - Wpływ Choroby Skóry na Życie Zawodowe
Co to jest łuszczyca?
Łuszczyca jest jedną z najczęściej diagnozowanych chorób dermatologicznych – występuje u 1-5 proc. populacji europejskiej, z podobną częstotliwością u obu płci. W Polsce choruje na nią ok. 1,2 mln osób. Schorzenie może pojawić się w każdym wieku, zarówno u dzieci jak i u osób starszych. Najczęściej łuszczyca ujawnia się u młodych osób w wieku ok. 20 lat oraz u osób między 50 a 60 rokiem życia. Jej charakterystycznym objawem są zmiany skórne występujące na:
- głowie i jej okolicach: łuszczyca na twarzy, łuszczyca skóry głowy,
- kończynach górnych i dolnych: łuszczyca dłoni i stóp, łuszczyca paznokci, łuszczyca łokci,
- tułowiu, a zwłaszcza f ałdach skórnych: łuszczyca odwrócona,
- miejscach intymnych: łuszczyca penisa.
Łuszczyca skóry znana była już w starożytności. Hipokrates sporządził jej pierwszy opis, następnie studium przypadku opisał Korneliusz Celsus –odpowiadało ono znanym dzisiaj objawom choroby. Przez kilkaset lat łuszczyca i wszelkie inne podobne zmiany skórne były traktowane jako jedno schorzenie. Do połowy XIX w. łuszczycę często mylono z trądem, co skutkowało napiętnowaniem społecznym osób chorujących. Dopiero w XX w. łuszczyca skóry została wydzielona jako oddzielna jednostka chorobowa.
Jakie są autoimmunologiczne choroby skóry?
Objawy łuszczycy
Objawy łuszczycy są zależne od postaci schorzenia. Niektóre odmiany łuszczycy mogą ze sobą współistnieć dając zróżnicowany obraz kliniczny choroby. Na początku rozwoju łuszczycy zwykłej charakterystycznym objawem są czerwone lub czerwonobrunatne grudki pokryte srebrną łuską. Oprócz innych typowych symptomów łuszczycy, takich jak świąd czy kropelkowe krwawienie po zadrapaniu zmiany, czasem obecne są również objawy ogólne: gorączka, obrzęk skóry czy ból.
Pierwszym krokiem w rozpoznaniu łuszczycy jest przeprowadzenie dokładnego wywiadu lekarskiego, dzięki któremu można uzyskać informacje o rodzinnym występowaniu łuszczycy. Aby zdiagnozować chorobę konieczne jest obejrzenie skóry i paznokci pacjenta, a w razie wątpliwości pobranie wycinka skóry do badania histopatologicznego.
Łuszczycę można pomylić z innymi schorzeniami, dlatego konieczna jest diagnostyka różnicowa z atopowym zapaleniem skóry (AZS), łojotokowym zapaleniem skóry, grzybicą skóry, paznokci i owłosionej skóry głowy, łupieżem Gilberta oraz toczniem rumieniowatym. Po zdiagnozowaniu choroby, pacjent powinien trafić pod opiekę nie tylko dermatologa, ale i reumatologa, kardiologa czy diabetologa, a w razie potrzeby także i psychiatry.
Łuszczyca – przyczyny, objawy, leczenie i dieta
Łuszczyca szpeci, swędzi i budzi niechęć otoczenia, choć nie jest chorobą zaraźliwą. Objawia się pod postacią zaczerwienionych, łuszczących się wykwitów, przede wszystkim na skórze głowy, zgięciach łokci i kolan oraz paznokciach. Na poprawę stanu skóry w łuszczycy mają więc wpływ nie tylko leki, ale także odpowiednia pielęgnacja domowa, dieta oraz poprawa komfortu psychicznego.
- Co to jest łuszczyca?
- Jak wygląda łuszczyca?
- Przyczyny łuszczycy
- Dziedziczenie łuszczycy
- Rodzaje łuszczycy
- Objawy łuszczycy
- Diagnostyka łuszczycy
- Jak leczyć łuszczycę?
- Leki stosowane w łuszczycy
- Co stosować na łuszczycę – leczenie domowe
- Dieta w łuszczycy
- Życie z łuszczycą
Dieta w leczeniu łuszczycy
Dieta w leczeniu łuszczycy pełni funkcję czynnika, który może zapobiegać nasilaniu się objawów, wydłużać okresy remisji objawów, ale zmniejsza też ryzyko powikłań łuszczycy, do których należą choroby układu krążenia, cukrzyca, hipercholesterolemia. Powikłania tez mogą znacząco skrócić długość życia chorego.
Zadaniem diety w leczeniu łuszczycy jest utrzymanie prawidłowej masy ciała lub obniżenie jej do prawidłowego poziomu. To wiąże się z utrzymaniem odpowiedniej kaloryczności jadłospisu, który pozwoli zmniejszyć ilość tkanki tłuszczowej lub nie dopuścić do wzrostu jej ilości. To ważne, gdyż tkanka tłuszczowa może uwalniać cytokiny prozapalne, które są uznawane za jeden z czynników wyzwalających łuszczycę i jej objawy. Nawet niewielki spadek masy ciała potrafi znacząco korzystnie wpłynąć na jakość życia pacjenta chorującego na łuszczycę czy łuszczycowe zapalenie stawów.
Dieta i witamina D w łuszczycy
Badania nad łuszczycą prowadzone na przestrzeni lat wykazały, że w jednych regionach świata ta choroba występuje częściej, w innych pojawia się rzadko. Jako regiony z największą liczbą przypadków wymienia się Syberię i Skandynawię (tam choruje nawet do 12% populacji), zaś do tych, w których łuszczyca pojawia się rzadko, należą Polinezja i Japonia (zaledwie 0,1% zachorowań).
Skąd takie różnice? Pierwszy to słońce – tam, gdzie jest go więcej, zachorowania są rzadsze. Druga przyczyna to prawdopodobnie dieta – na Syberii głównym elementem diety jest mięso, a niewielką grupę spożywanych pokarmów stanowią zielone warzywa, które zawierają ważny dla zdrowia skóry kwas foliowy. W Japonii mięsa jada się mało, ale w diecie jest dużo zup, warzyw (również tych zielonych) oraz ryb.
