U nas zapłacisz kartą
"Leczenie łuszczycy - skuteczne metody i porady"
Łuszczyca dłoni
Łuszczyca krostkowa często pojawia się na dłoniach. To ciężka i problematyczna choroba – to właśnie dłońmi niemal nieustannie wykonujemy różnego rodzaju czynności w codziennym życiu. Osoba chora zmaga się ze swędzeniem i złuszczającą się skórą. Oprócz leków i preparatów przepisanych przez lekarza, ulgę przyniosą domowe sposoby.
Jak walczyć z łuszczycą? Najlepiej jest oczywiście zgłosić się do lekarza dermatologa, który zaleci odpowiednie do rodzaju i stopnia zaawansowania choroby leczenie. Zwykle przepisuje się sterydy, ale tych nie powinno się stosować przewlekle ze względu na różne skutki uboczne.
Dlatego warto znać domowe sposoby, które przyniosą ulgę. I chociaż łuszczycy nie da się całkowicie wyleczyć, to można złagodzić jej przykre objawy. Zobacz jak!
8 rzeczy, za które pokocha cię twoja trzustka
Lawenda
Łuszczycę można leczyć naturalnymi ziołami. Na miejsca zmienione chorobowo, czyli na łuszczące się plamki, pomaga lawenda i olejek lawendowy. Ma działanie przeciwgrzybiczne i bakteriobójcze. Wpływa na szybszą regenerację naskórka i gojenie ran. Olejek należy wcierać w chorą skórę. Możesz go kupić w sklepie zielarskim albo zrobić własnoręcznie.
Łuszczyca – 10 produktów, które warto jeść, gdy na nią chorujesz
Olej na łuszczycę (z krwawnika)
Ulgę może przynieść też kąpiel z dodatkiem olejku z krwawnika. Działa odkażająco i przeciwgrzybicznie. Krwawnik ma też właściwości ściągające. Stosowany na skórę dotkniętą chorobą, złagodzi stan zapalny i przyspieszy gojenie ran i podrażnień. Ziele krwawnika likwiduje uczucie świądu, co w przypadku wielu chorujących na łuszczycę może przynieść bardzo odczuwalną ulgę.
Jak leczyć łuszczycę?
Łuszczyca jest chorobą o nie do końca poznanej etiologii, co sprawia, że nie ma możliwości jej całkowitego wyleczenia. Ze względu na nieprzewidywalny przebieg choroby, zapobieganie i leczenie łuszczycy nie należą do łatwych. Celem leczenia jest utrzymanie chorego jak najdłużej w stanie remisji , redukcja objawów, zmniejszenie ryzyka powikłań oraz umożliwienie powrotu do aktywności życiowej i zawodowej.
Dobór odpowiedniej terapii opiera się na ocenie nasilenia zmian chorobowych. Dokonuje się jej przy pomocy skali BSA (Body Surface Area) i PASI (Psoriasis Area and Severity Index). Skala PASI bierze pod uwagę obecność i stopień nasilenia rumienia, nacieku i łuski w skali 0-4 oraz wielkość powierzchni, jaką zajmują wykwity skórne na poszczególnych obszarach ciała – głowie, tułowiu, kończynach górnych i kończynach dolnych. Im wyższy wynik, tym wyższy stopień nasilenia łuszczycy. Skala BSA uwzględnia procentową ocenę powierzchni ciała zajętej przez zmiany łuszczycowe. Jeśli wskaźnik PASI lub BSA wynosi mniej niż 10, rozpoznaje się łuszczycę łagodną, natomiast wynik powyżej 10 wskazuje na łuszczycę umiarkowaną i ciężką.
Umów wizytę u dermatologa
Egzema nie jest schorzeniem wywołanym przez bakterie lub wirusy, dlatego nie można się nią zarazić poprzez kontakt z osobą chorą (tak samo, jak AZS i łuszczycą). Wiele osób, które nie miały wcześnie styczności z egzemą, w obawie przed zarażeniem się unika kontaktu z osobami chorymi. Wykluczenie i alienacja osób chorych na egzemę to poważny problem, który w sposób znaczący wpływa na ich stan psychiczny i relacje z otoczeniem.
Przebieg egzemy można podzielić na trzy fazy, które różnią się między sobą charakterem zmian i ich nasileniem:
- faza ostra - widoczny rumień pojawia się na skórze po kilku godzinach od kontaktu z alergenem. Zmiany mają postać ropiejących pęcherzyków, które mogą pojawić się na całym ciele,
- faza podostra - charakteryzuje się lekkim złuszczaniem skóry oraz licznymi strupkami na powstałym rumieniu,
- faza przewlekła - następuje, gdy stan zapalny skóry utrzymuje się przez dłuższy czas. Efektem jest nasilone złuszczanie i widoczny przerost naskórka.
Objawy egzemy mogą być różne i zależą od typu wyprysku. Najczęściej diagnozowanym typem egzemy jest wyprysk kontaktowy. Objawy występują po kontakcie z substancją drażniącą i mogą mieć charakter alergiczny lub niealergiczny. Po kilku godzinach w miejscu, w którym skóra zetknęła się z alergenem, pojawia się rumień z czerwonymi grudkami. Grudki te z biegiem czasu przekształcają się w pęcherzyki. Gdy pękają, pojawia się nadżerka pokrywająca się nieestetycznym strupem.
Jeżeli skóra wydziela zbyt dużo łoju, może to doprowadzić do wyprysku łojotokowego. Charakterystyczne przy tym typie egzemy są zaczerwienienia oraz żółto-brązowe, łuszczące się przebarwienia. Zmiany te występują przede wszystkim na owłosionej skórze głowy oraz na twarzy.
Innym typem wyprysku jest egzema dłoni, traktowana jako choroba zawodowa (wyprysk zawodowy). Najczęściej borykają się z nim osoby mające częsty kontakt z drażniącymi substancjami np. fryzjerzy, kosmetyczki, pracownicy opieki medycznej, osoby sprzątające.
Czy można wyleczyć łuszczycę?
Codzienne życie z łuszczycą wymaga od chorego systematyczności i ogromnej ilości wyrzeczeń. Szczególnie w przypadku poważniejszych postaci choroby. Codzienna pielęgnacja skóry i stosowanie specjalistycznych preparatów do smarowania i do kąpieli, np. Mediderm pozwalają załagodzić dokuczliwe objawy.
Niestety mało estetyczne zmiany skórne to nic w porównaniu z uciążliwym pieczeniem oraz swędzeniem, które towarzyszą łuszczycy. Leczenie jest równie ważne jak codzienna pielęgnacja i nawilżanie skóry, ponieważ wydłuża czas pomiędzy kolejnymi nawrotami choroby. Niestety łuszczyca jest nieuleczalna i chory musi nauczyć się z nią żyć. Kiedy przychodzą okresy remisji choroby warto utrzymać ten stan jak najdłużej. Dlatego trzeba dbać o odpowiednią dietę, ograniczać używki i unikać stresu. Zwalczanie czynników potęgujących objawy choroby pozwoli ograniczyć jej rozwój.
- Owczarczyk-Saczonek A., Placek W., Łuszczyca jako choroba autoimmunologiczna, Przegl. Dermatol 2014, 101, 278–287DOI: 10.5114/dr.2014.45121.
- Romańska-Gocka K., Farmakoterapia Łuszczycy, Terapia i leki, Tom 65, nr 9, 2009, s: 647-654.
