U nas zapłacisz kartą
Luszczyca głowy a farbowanie włosów - Jak zadbać o skórę głowy podczas zmiany koloru włosów
Przyczyny łuszczycy
Typowe zmiany łuszczycowe mogą pojawić się na skórze osoby w każdym wieku, zdarza się, że to specyficzne zapalenie skóry rozpoznaje się już u niemowląt. Najczęściej jednak pierwsze objawy łuszczycy pojawiają się pomiędzy 20. a 40. rokiem życia (jest to tzw. I typ łuszczycy). II typ łuszczycy dotyczy osób po ukończeniu 50. roku życia.
Łuszczyca należy do grupy chorób o podłożu autoimmunologicznym i charakteryzuje się uogólnionym procesem zapalnym. Ważną rolę w rozwoju łuszczycy odgrywają czynniki genetyczne oraz bodźce środowiskowe takie jak stres, uraz, infekcje bakteryjne lub grzybicze.
Łuszczyca a dziedziczenie
Łuszczyca jest chorobą dziedziczną, co potwierdza fakt, że jeśli u obojga rodziców rozpoznano łuszczycę, prawdopodobieństwo rozwoju choroby u ich dziecka wynosi około 70%. W przypadku tylko jednego rodzica z łuszczycą dziecko ma około 20% szans, że rozwiną się u niego objawy łuszczycy. Niekiedy dochodzi do przeskoku jednego pokolenia, tzn. zostaje ominięte pierwsze pokolenie, a symptomy łuszczycy rozwijają się w kolejnym (wnuki). Łuszczyca może pojawić się także u osób bez obciążonego wywiadu rodzinnego, gdyż mogą zajść świeże mutacje.
Łuszczyca typu I, czyli objawiająca się pomiędzy 20-40. rokiem życia, dziedziczy się autosomalnie dominująco.
Czy łuszczyca jest zaraźliwa?
Łuszczyca nie jest chorobą zakaźną, zatem nie można się nią zarazić nawet w wyniku bezpośredniego kontaktu z osobą mającą objawy choroby.
Łuszczyca na głowie
Łuszczyca głowy to choroba autoimmunologiczna. W jej wyniku dochodzi do powstania stanu zapalnego w obrębie skóry głowy, który ma tendencję do długiego utrzymywania się oraz częstego nawracania. W wielu przypadkach podłoże dolegliwości nie jest znane, ważnym czynnikiem jest jednak obciążenie genetyczne – zmiany pojawiają się u większości dzieci chorujących osób. Ponadto do uwarunkowań zwiększających ryzyko wystąpienia dolegliwości zalicza się stres, ciążę, zmiany hormonalne, infekcje oraz zażywanie niektórych leków (m.in. beta-blokerów, litu, niesteroidowych leków przeciwzapalnych). Najczęściej chorują osoby młode, pomiędzy 10. a 40. rokiem życia, chociaż sporadycznie objawy mogą pojawiać się również u dzieci. Wbrew obiegowej opinii, chorobą nie można się w żaden sposób zarazić. Do wystąpienia objawów doprowadza atak komórek układu immunologicznego na komórki skóry. W jego wyniku budujące skórę właściwą keratynocyty mnożą się w zbyt szybkim tempie. Proces, który powinien zabierać im około miesiąca, przebiega w ciągu zaledwie kilku dni. Doprowadza to do odwarstwiania naskórka i powstawania charakterystycznych łusek. Równolegle rozrastają się także naczynia krwionośne pobudzane przez chemokiny, których zadaniem jest stymulacja układu odpornościowego.
Więcej o łuszczycy znajdziecie na filmie:
Zobacz film: Łuszczyca. Źródło: 36,6
Objawy łuszczycy głowy
Obok charakterystycznych zmian na skórze głowy pojawiają się również inne objawy wzmagające dyskomfort. Jest to przede wszystkim swędzenie, grudki, a z czasem także osłabienie i wypadanie włosów. Nawet lekkie zadrapanie powierzchni zmian łuszczycowych może powodować krwawienie. Łuski nie muszą ograniczać się wyłącznie do linii włosów. W niektórych przypadkach przekraczają ją i zajmują również okolice twarzy lub karku. Łuszczyca głowy zwykle rozwija się bardzo szybko. Zmiany mogą pojawiać się w tym samym czasie w innych rejonach ciała, w tym na lędźwiowym odcinku kręgosłupa, kolanach, łokciach i przedramionach. Z czasem drobne skupiska łuszczycy zamieniają się w większe tarczki, które mogą zajmować powierzchnię nawet kilku centymetrów. Z reguły towarzyszą im objawy bólowe.
Czy myć włosy po farbowaniu?
Najlepiej jest zmyć farbę dokładnie wodą. Najpierw zemulguj farbę z wodą (czyli dodaj trochę wody i masującymi ruchami spień farbę u nasady), potem spłucz prysznicem. Nałóż na włosy odżywkę. Zaleca się mycie włosów szamponem dopiero na drugi dzień, albo nawet 2 dni po farbowaniu.
Dzięki temu pozwolisz kolorowi mocniej „osadzić się” w strukturze włosa, co z kolei przełoży się na przedłużenie trwałości koloru. Jest to bardzo istotne w przypadku farb drogeryjnych. Profesjonalne farby fryzjerskie znacznie dłużej pozostają na włosach i lepiej wnikają w strukturę pasm.
Zestawy do koloryzacji profesjonalnej znajdziesz w hairstore.pl:
Podsumowując, umyj włosy najlepiej 24 godziny przed farbowaniem i do tego czasu zrezygnuj z miarę możliwości ze stosowania kosmetyków do stylizacji.
Przebieg łuszczycy
Łuszczycę rozpoznaje się na podstawie obecności charakterystycznych zmian skórnych w typowych lokalizacjach (kolana, łokcie, owłosiona skóra głowy). W sytuacjach wątpliwych lekarz może zalecić wykonanie biopsji i ocenę histopatologiczną wycinka.
Ta choroba skóry przebiega z okresami zaostrzeń objawów i remisji, czyli ustępowania symptomów. Niekiedy okres bez objawów choroby może trwać nawet kilka lat. Odpowiednia pielęgnacja skóry osoby chorej na łuszczycę jest podstawą leczenia choroby i zapobiega powstawaniu nowych wykwitów skórnych. Należy pamiętać także, aby unikać silnego stresu, urazów, infekcji czy rozwoju procesów zapalnych np. próchnicy, gdyż są to czynniki wyzwalające zmiany.
Łuszczyca w ciąży
Przebieg łuszczycy u kobiet w ciąży może być mocno zróżnicowany. Według dostępnych danych w literaturze medycznej szacuje się, że u około 30–40% kobiet będących w ciąży dochodzi do złagodzenia objawów choroby, a u około 20% ciężarnych obserwuje się nasilenie objawów. U pozostałych 40–50% kobiet w ciąży zmiany przebiegają bez zmian ich charakteru i nasilenia. Za czynniki sprzyjające łagodzeniu objawów łuszczycy u kobiet w ciąży uznaje się wzrost stężenia estrogenu i progesteronu oraz zmniejszenie odpowiedzi odpornościowej organizmu.
Należy też pamiętać, że ciąża jest przeciwwskazaniem do niektórych leków standardowo stosowanych w leczeniu łuszczycy (m.in. przeciwwskazane są retinoidy, metotreksat oraz tazaroten). Pozostałe leki (cygnolina, dziegcie, kortykosteroidy, takrolimus, pimekrolimus i cyklosporyna) powinny być stosowane pod ścisłym nadzorem lekarza.
Łuszczyca a inne choroby
Obecny w organizmie stan zapalny, który towarzyszy łuszczycy, może prowadzić do zmian w układzie sercowo-naczyniowym, nadciśnienia tętniczego, cukrzycy, zaburzeń metabolicznych, niealkoholowego stłuszczenia wątroby i wielu innych chorób współistniejących. Osoby z łuszczycą często cierpią też na depresję, która nasilana jest brakiem akceptacji objawów choroby.
Leczenie łuszczycy – jakie leki? Co stosować na łuszczycę?
W przypadku zmian o niewielkich rozmiarach i zajmujących mniej niż 10% powierzchni skóry stosuje się leczenie miejscowe, czyli nakładanie produktów leczniczych bezpośrednio na zmiany skórne. Natomiast w przypadku ciężkiego przebiegu choroby stosuje się leki doustne, dożylne wraz z leczeniem miejscowym.
Leczenie miejscowe zaczyna się od usunięcia łusek za pomocą substancji keratolitycznych, a następnie hamuje się nadmierny wzrost komórek naskórka. Substancjami leczniczymi stosowanymi na zmiany skórne w przebiegu łuszczycy są: kwas salicylowy i mocznik, które zmniejszają ilość łusek i polepszają przenikanie innych preparatów do głębszych warstw skóry, dziegcie, które są pochodnymi węgla, glikokortykosteroidy miejscowe mające działanie przeciwzapalne i przeciwproliferacyjne, cygnolina oraz analogi witaminy D3.
W leczeniu ciężkich postaci łuszczycy stosuje się:
- fototerapię – polega ona na ekspozycji skóry na światło ultrafioletowe wytwarzane przez specjalne lampy. Fotochemioterapia (PUVA) to połączenie leku światłouwrażliwiającego z promieniami UVA. Metody te stosowane są w przypadku łuszczycy opornej na leczenie miejscowe lub w przypadku rozległych zmian skórnych,
- metotreksat – jest lekiem z grupy cytostatyków, dlatego jego stosowanie wymaga ścisłej kontroli lekarskiej, cyklosporyna – ma silne działanie immunosupresyjne, czyli osłabiające odpowiedź zapalną. Posiada sporo działań niepożądanych, dlatego stosuje się ją w przypadku łuszczycy opornej na inne leki,
- retinoidy – mają działanie teratogenne, dlatego nie wolno ich stosować w ciąży. Retinoidy są zalecana w przypadku łuszczycy krostkowej,
- leki biologiczne (adalimumab, etanercept, infliksymab, ustekinumab) oddziałują na cytokiny, które biorą udział w powstawaniu zmian. Stosuje się je w przypadkach ciężkiej łuszczycy lub opornej na leczenie innymi preparatami.
