U nas zapłacisz kartą
Leczenie łuszczycy kości - Skuteczne metody i zalecenia
Domowe sposoby na łuszczycę
Żadne domowe sposoby nie zastąpią leczenia zaawansowanej łuszczycy. Mogą jednak złagodzić jej objawy i wesprzeć leczenie innymi metodami. Jak już wyżej zostało wspomniane, osoby chore na łuszczycę powinny unikać czynników, które mogą powodować zaostrzanie się zmian skórnych (stres, infekcje, urazy, palenie tytoniu, picie alkoholu), a podstawą leczenia tej choroby jest prawidłowa pielęgnacja skóry. Dlatego też należy używać kosmetyków przeznaczonych do skóry ze zmianami łuszczycowymi oraz regularnie stosować emolienty.
Kąpiel osób cierpiących na łuszczycę powinna być krótka, w wodzie o temperaturze około 30–36℃. Należy unikać stosowania szorstkich gąbek, które mogą powodować uszkodzenia skóry i wysiew nowych wykwitów. Po zakończeniu kąpieli należy dokładnie opłukać ciało wodą oraz osuszyć miękkim ręcznikiem, unikając pocierania skóry.
Do czesania włosów zaleca się używanie szczotek z naturalnym włosiem, gdyż plastikowe szczotki mogą uszkadzać skórę głowy. Należy unikać używania lokówek oraz suszyć włosy przy użyciu niskiej temperatury.
Łuszczyca skóry – przyczyny
U ok. 30% chorych łuszczyca jest chorobą dziedziczną. Jeśli jeden z rodziców ma łuszczycę, to istnieje 25% szans na to, że dziecko odziedziczy chorobę, szczególnie wtedy, gdy rodzic zachorował jeszcze w młodości. Duże prawdopodobieństwo występuje również u bliźniąt jednojajowych. Jeśli jedno ma łuszczycę, to drugie ma 70% szans na zachorowanie. U bliźniaków dwujajowych taka możliwość spada do ok. 20%. Ponadto do czynników nasilających objawy łuszczycy można zaliczyć:
- alkohol,
- papierosy,
- leki antymalaryczne,
- przyjmowane preparaty (np. NLPZ, lit, beta-blokery),
- beta-blokery,
- czynniki hormonalne (menopauza, okres dojrzewania, ciąża),
- niesteroidowe leki przeciwzapalne,
- stres,
- czynniki fizyczne (np. dermabrazja, tatuaż, promienie UV).
Wysiew łuszczycy może mieć również związek z zakażeniem różnymi drobnoustrojami (paciorkowce, gronkowce). Warto także zawrócić uwagę na fakt, że u pacjentów z łuszczycą zdarza się współwystępowanie różnych chorób metabolicznych np. cukrzycy, czy chorób sercowo-naczyniowych np. nadciśnienie tętnicze.
Objawy łuszczycy
Proces przemiany komórek, czyli rozwój, dojrzewanie i obumieranie, w normalnie funkcjonującej skórze trwa 26–28 dni. W przebiegu łuszczycy proces ten skrócony jest do zaledwie kilku dni. Nowe komórki dojrzewają tak szybko, że stare nie nadążają się złuszczać. W wyniku tego naskórek staje się grubszy, a na ciele gromadzą się martwe komórki przybierające postać twardych łusek.
Początki łuszczycy można łatwo przeoczyć, ponieważ jedynym objawem może być pojawienie się niewielkiej różowej planki, którą pokrywa sucha łuska. Zmiana może być umiejscowiona na owłosionej skórze głowy i dlatego trudno ją dostrzec. Zwykle łuszczyca nie swędzi i nie boli, dlatego często leczenie rozpoczynane jest dopiero wtedy, gdy zmiany obejmą większą część ciała.
Zmiany łuszczycowe mają postać czerwonobrunatnych grudek o okrągłym lub owalnym kształcie. Są płaskie i wyraźnie odgraniczone od zdrowej skóry. Najczęściej występują na kolanach, łokciach, dłoniach, stopach, kości krzyżowej, owłosionej skórze głowy i na pośladkach. Ich powierzchnia jest pokryta srebrzystoszarą łuską, która się nawarstwia – jest to blaszka łuszczycowa. Początkowo zmiany są niewielkie, z czasem powiększają się i mogą mieć nawet kilka centymetrów średnicy.
Rozpoznanie łuszczycy skórnej jest łatwe, ponieważ zmiany wykazują pewne charakterystyczne cechy:
- objaw świecy stearynowej – zmiana po zdrapaniu łuski jest błyszcząca i wygląda, jakby była powleczona woskiem,
- objaw Auspitza – punktowe krwawienie w miejscu zdrapania łusek,
- objaw Koebnera –uszkodzenie naskórka powoduje po 8–14 dniach pojawienie się zmian łuszczycowych w uszkodzonym miejscu,
- objaw Nikolskiego – dotyczy łuszczycy krostkowej i polega na spełzaniu naskórka po potarciu skóry.