U nas zapłacisz kartą
Luszczyca krostkowa - Powikłania i Ich Skutki
Erytrodermia w przebiegu łuszczycy
Erytrodermia to stan zapalny skóry, który obejmuje prawie całą powierzchnię ciała. Erytrodermia łuszczycowa jest najcięższą postacią łuszczycy. Żywoczerwonym zmianom przypominającym poparzenia towarzyszy przyspieszone bicie serca, ból, intensywny świąd, gorączka. Chorzy powinni być hospitalizowani. Przewlekła, nawracająca erytrodermia może prowadzić do amyloidozy narządów wewnętrznych.
W razie wystąpienia niepokojących zmian należy się zgłosić do dermatologa.
Łuszczyca jest rozpoznawana na podstawie badania klinicznego po stwierdzeniu wykwitów i ognisk charakterystycznych dla łuszczycy w typowej lokalizacji.
Jeśli obraz kliniczny jest niecharakterystycznym lekarz może przeprowadzić badanie dermatoskopowe (nieinwazyjne badanie, które polega na oglądaniu zmian skórnych specjalnym urządzeniem, w powiększeniu oraz z oświetleniem, pozwalającym na uwidocznienie głębszych struktur ocenianej zmiany) lub wykonać biopsję zmiany do oceny histopatologicznej.
Łuszczyca na dłoniach jak leczyć?
Leczenie łuszczycy krostkowej dłoni i stóp jest długotrwałe i nie zawsze pozwala osiągnąć efekty zadowalające pacjenta. W terapii łuszczycy krostkowej stosuje się preparaty zewnętrzne i leki wewnętrzne. Do najczęściej stosowanych farmaceutyków ogólnych zalicza się leki cytostatyczne i immunosupresyjne (np. metotreksat, hydroksymocznik, cyklosporyna, takrolimus, kwas mykofenolowy), retinoidy oraz antybiotyki.
Skórę z chorobowymi zmianami można także poddawać fototerapii, w trakcie której wykorzystuje się światło ultrafioletowe hamujące powstawanie zmian łuszczycowych lub fotochemioterapii (połączenie ekspozycji na promienie UVA z lekami wrażliwymi na światło). Stosuje się także naświetlanie lampami LED. Efekty fotochemioterapii są zauważalne po około 20 zabiegach – u pacjentów zmniejsza się stan zapalny skóry, a zmiany częściowo wycofują się.
Do leczenia zewnętrznego przy łuszczycy krostkowej dłoni i stóp można stosować preparaty keratolityczne, witaminę D3, preparaty dziegciowe, cygnolinę, kortykosterydy, a także pochodne witaminy D3.
Trzeba pamiętać, że wiele leków wykorzystywanych w leczeniu łuszczycy wywołuje niepożądane skutki uboczne. Niektóre kortykosteroidy mogą powodować nawroty i nasilenie się choroby i zmian na skórze, cukrzycę oraz nadciśnienie tętnicze, inne mogą powodować:
- suchość błon śluzowych,
- łysienie,
- bóle mięśni i stawów,
- podwyższenie poziomu cholesterolu i trójglicerydów,
- podwyższenie poziomu bilirubiny.
Terapii retinoidami nie należy stosować u kobiet w ciąży ze względu na ich szkodliwe działanie na płód. Dlatego leczone w ten sposób pacjentki w okresie rozrodczym muszą równolegle przyjmować środki antykoncepcyjne.
Łuszczyca paznokci - objawy. Jak wygląda i jak ją leczyć?
Jakie są domowe sposoby leczenia łuszczycy?
Kluczowa jest prawidłowa pielęgnacja ciała za pomocą dermokosmetyków. Zaleca się stosowanie emolientów, szamponów, płynów zawierających dziegieć, czy siarkę oraz preparatów o działaniu keratolitycznym (złuszczają zrogowaciały naskórek).
- ogniska zapalne – np. zapalenie zatok, gardła, próchnica
- infekcje
- palenie tytoniu
- wybrane leki – np. glikokortykosteroidy podawane doustnie.
Aby zapobiec suchości skóry, wskazane jest stosowanie odpowiednich emolientów.
Zapamiętaj
- Łuszczyca jest przewlekłą, nawracającą chorobą, na którą choruje około 2% populacji. W jej rozwoju odgrywają rolę czynniki genetyczne i immunologiczne.
- Łuszczyca nie jest zakaźna.
- Do istotnych środowiskowych czynników wyzwalających łuszczycę należą m.in.: infekcje, niektóre leki, stres, palenie tytoniu, alkohol.
- Łuszczycę rozpoznaje się przede wszystkim na podstawie objawów klinicznych (nie istnieją badania krwi specyficzne dla tej choroby).
- Większość pacjentów z łuszczycą o nasileniu łagodnym do średniego można leczyć jedynie preparatami o działaniu miejscowym.
- U części pacjentów łuszczyca wymaga leczenia ogólnego.
Łuszczyca w pytaniach i odpowiedziach
Zobacz także
Łuszczycowe zapalenie stawów Łuszczycowe zapalenie stawów to przewlekła zapalna choroba narządu ruchu. Objawy łuszczycowego zapalenia stawów są bardzo różnorodne - m.in. ból i obrzęk stawów, palce kiełbaskowate, ból przyczepów ścięgnistych, ból kręgosłupa i krzyża. ŁZS najczęściej rozwija się po wystąpieniu łuszczycy skóry. Oprócz zajęcia narządu ruchu i skóry, choroba może dotyczyć też innych narządów i powodować przyspieszony rozwój miażdżycy.