U nas zapłacisz kartą
Jak pozbyć się łuszczycy na głowie - Skuteczne metody leczenia i porady
Objawy łuszczycy skóry głowy
Owłosiona skóra głowy jest najczęstszym miejscem występowania łuszczycy. Objawia się ona poprzez pojawienie się blaszek łuszczycowych , które pokryte są grubymi, nawarstwionymi łuskami w postaci strupów lub zlanych, dużych ognisk tworzących skorupę. Ogniska łuszczycowe mogą występować także poza linią włosów, obejmując obszary takie jak czoło, kark czy skórę za uszami. Charakterystyczne dla zmian skórnych w przebiegu łuszczycy głowy jest złuszczanie o różnym nasileniu i dokuczliwy świąd.
Choroba nie wpływa na wygląd samych włosów i zazwyczaj nie powoduje łysienia. Może poprzedzać jednak zmiany występujące na skórze gładkiej (często łokciach, kolanach) paznokciach czy miejscach intymnych. Zwłaszcza łuszczyca głowy u dziecka może oznaczać początek łuszczycy uogólnionej, która z czasem da o sobie znać objawami poza skórą głowy . To, o czym warto pamiętać, to, że łuszczyca na ciele może pojawić się nawet kilka lat po wystąpieniu zmian na głowie.
Atopowe zapalenie skóry (AZS) – objawy i leczenie
Co to jest łuszczyca głowy?
Łuszczyca jest ciężką chorobą zapalną, manifestująca się za pomocą objawów skórnych, ale mającą charakter ogólnoustrojowy. Medycyna wyróżnia kilkanaście podstawowych postaci łuszczy.
Najbardziej fundamentalny podział uwzględnia takie kategorie, jak łuszczyca:
Łuszczyca głowy (łac.: Scalp psoriasis) jest jedną z najczęściej spotykanych odmian łuszczycy pospolitej (oprócz między innymi plackowatej, paznokci, dłoni i stóp, brodawkującej czy kropelkowatej). Schorzenie przynosi dojmujące, niekiedy wręcz traumatyzujące objawy i jest niezwykle trudne w leczeniu.
Łuszczyca owłosionej skóry głowy, bo tak brzmi pełna i zgodna z naukową nomenklaturą nazwa choroby, dotyka około 2 procent populacji osób dorosłych, a także między 0,5 a 1,0 proc. populacji dzieci i młodzieży, stanowiąc jedną z najpowszechniej spotykanych dermatoz na świecie.
Najczęściej pojawia się w okolicach trzydziestego - czterdziestego roku życia, ale może też wystąpić u znacznie młodszych pacjentów. Bardzo często łuszczyca głowy stanowi jedynie pierwszy epizod choroby, która w następnych stadiach atakuje inne części ciała, a nawet struktury wewnętrzne.
Łuszczyca krostkowa dłoni - leczenie i domowe sposobyLeczenie łuszczycy głowy
Leczenie łuszczycy głowy wymaga zastosowania przede wszystkim profesjonalnych środków farmaceutycznych, głównie o działaniu miejscowym, rzadziej ogólnoustrojowym.
Należą do nich preparaty zawierające takie substancje czynne, jak:
- kwas salicylowy,
- kwas mlekowy,
- mocznik ,
- hydrokortyzon, mometazon, betametazon (glikokortykosteroidy),
- kalcypotriol (pochodna witaminy D),
- tazaroten (pochodna witaminy A),
- takrolimus, pimekrolimus (inhibitory kalcyneuryny),
- ketokonazol (lek przeciwgrzybiczy).
Wiele z wyżej wymienionych (substancji np. pochodne witaminy D lub A) ma bardzo silne działanie i może być używana miejscowo tylko wtedy, gdy zmiany chorobowe obejmują niewielki procent skóry.
W przypadku znacznego rozszerzenia zakresu objawów lub ich uogólnienia, do leczenia włącza się środki przyjmowane doustnie, takie jak przede wszystkim:
- metotreksat,
- cyklosporyna,
- acytretyna.
Niekiedy też łuszczycę głowy leczy się za pomocą zabiegów laseroterapii lub fotochemioterapii.
Czy można wyleczyć łuszczycę?
Codzienne życie z łuszczycą wymaga od chorego systematyczności i ogromnej ilości wyrzeczeń. Szczególnie w przypadku poważniejszych postaci choroby. Codzienna pielęgnacja skóry i stosowanie specjalistycznych preparatów do smarowania i do kąpieli, np. Mediderm pozwalają załagodzić dokuczliwe objawy.
Niestety mało estetyczne zmiany skórne to nic w porównaniu z uciążliwym pieczeniem oraz swędzeniem, które towarzyszą łuszczycy. Leczenie jest równie ważne jak codzienna pielęgnacja i nawilżanie skóry, ponieważ wydłuża czas pomiędzy kolejnymi nawrotami choroby. Niestety łuszczyca jest nieuleczalna i chory musi nauczyć się z nią żyć. Kiedy przychodzą okresy remisji choroby warto utrzymać ten stan jak najdłużej. Dlatego trzeba dbać o odpowiednią dietę, ograniczać używki i unikać stresu. Zwalczanie czynników potęgujących objawy choroby pozwoli ograniczyć jej rozwój.
- Owczarczyk-Saczonek A., Placek W., Łuszczyca jako choroba autoimmunologiczna, Przegl. Dermatol 2014, 101, 278–287DOI: 10.5114/dr.2014.45121.
- Romańska-Gocka K., Farmakoterapia Łuszczycy, Terapia i leki, Tom 65, nr 9, 2009, s: 647-654.
