U nas zapłacisz kartą
"Luszczyca na nodze - przyczyny, objawy i sposoby leczenia"
Bolesny rumień kończyn
Bolesny rumień kończyn, określany przez specjalistów jako erythromelalgia, to kolejna możliwa przyczyna pojawienia się zmian rumieniowych na nodze. To rzadko występująca choroba, która może mieć podłoże pierwotne lub wtórne. Pierwotna postać związana jest z mutacją genu SCN9A położonego na chromosomie 24. Mutacja ta dziedziczona jest autosomalnie dominująco. Oznacza to, że choroba ujawnia się, gdy uszkodzona została już tylko jedna kopia genu. Wtórny bolesny rumień kończyn rozwinąć się może w przebiegu innych chorób. Eksperci wymieniają wśród nich m.in.: cukrzycę, AIDS, zespoły mieloproliferacyjne, stwardnienie rozsiane, kolagenozy, neuropatie, choroby zakaźne, zatorowość obwodową. Bolesny rumień kończyn może być skutkiem ubocznym stosowania niektórych leków, w tym m.in.: nifedypiny, bromokryptyny, norefedryny.
Przypadłość ta charakteryzuje się napadowym zaczerwienieniem i ociepleniem kończyn, czemu towarzyszy ból opisywany przez pacjentów jako silne pieczenie. Zmiany dotyczą przede wszystkim palców. Bolesny rumień kończyn rozwinąć się może też w obrębie dłoni, lecz są to rzadsze przypadki. Rozpoznanie go opiera się o kryteria kliniczne. Typowe są dla niego: nawracający charakter, symetryczne występowanie objawów, nasilenie dolegliwości przy podwyższonej temperaturze otoczenia, po opuszczeniu kończyn w dół, spożyciu alkoholu, podczas ruchu, w nocy. Ulgę przynosi ochłodzenie.
W postawieniu rozpoznania pomocne są badania podmiotowe, przedmiotowe, laboratoryjne (morfologia, koagulogram, poziom glukozy, w uzasadnionych przypadkach specjalistyczne badania pod kątem układowych chorób tkanki łącznej, chorób neurologicznych czy chorób zakaźnych), EKG, ECHO serca i ocena dna oka, badanie dopplerowskie żył kończyn dolnych oraz termografia wizyjna . To ostatnie badanie daje ostateczne rozpoznanie. Pozwala precyzyjnie określić temperaturę na powierzchni skóry, jej rozkład przestrzenny i zmiany wartości.
Łuszczyca kropelkowata (psoriasis guttata)
Łuszczyca kropelkowata (inaczej łuszczyca drobnogrudkowa) charakteryzuje się licznymi maleńkimi grudkami (poniżej 1 cm) szeroko rozlanymi po ciele – z reguły są bardzo liczne. Kształtem przypominają krople. Obecność łusek może być różnie nasilona. Wysiewom często towarzyszy świąd. W przypadku tej formy łuszczycy prawie zawsze zauważa się jej pojawianie na miejscach urazów skóry.
Ten rodzaj łuszczycy najczęściej występuje we wczesnym wieku (dzieci i młodzież). Często jest spowodowany infekcjami paciorkowcowymi gardła (np. zapalenie gardła, migdałów). Do wysiewy często dochodzi w tydzień po infekcji. W początkowej fazie wysyp może być intensywny.
Ta forma łuszczycy często może ustąpić samoistnie po kilku tygodniach od wysypu, dając choremu przez długi czas spokój. Niestety często po remisji może przerodzić się w łuszczycę plackowatą.
Łuszczyca paznokci (psoriasis unguium)
Łuszczyca paznokci często występuje wraz z innymi odmianami łuszczycy na ciele. Czasami jednak zdarza się, że jest to jedyna forma łuszczycy u chorego. Łuszczyca paznokci zwykle jest mylona z grzybicą paznokci.
Charakterystycznymi objawami łuszczycy paznokci są naparstkowate wgłębienia płytki paznokcia, a także występujące pod paznokciem grudki łuszczycowe przypominające plamy olejowe. Pod paznokciem często gromadzą się zmiękczone masy rogowe. Paznokieć jest wówczas biały lub żółty, gdyż nie przylega do podłoża. W szczególnie nasilonych zmianach paznokcie mogą ulegać rozwarstwienion i mogą nawet odpaść.
Jak leczyć łuszczycę w domu?
2 sposób – sól z Morza Martwego
Sól z Morza Martwego doskonale działa na zmiany skórne, wywołane łuszczycą. Zawiera w sobie sporo manganu, potasu, sodu, magnezu, żelaza, wapnia, chlorku, amonu, siarczanu, węglanu czy fluorku. Wszystkie te pierwiastki wpływają na polepszenie stanu skóry. Jak leczyć łuszczycę solą? Wystarczy brać w niej… kąpiel. Na początek wystarczy kąpiel 3 razy w tygodniu– później możesz ograniczyć kąpiele do jednej na tydzień. Sól z Morza Martwego to dobry pomysł na leczenie domowe, ponieważ:
- sprzyja gojeniu się ran i odnowie naskórka,
- niszczy drobnoustroje,
- reguluje rogowacenie się skóry,
- poprawia nawodnienie organizmu,
- zapobiega suchości skóry.
3 sposób – leczenie ziołami
Nie od dziś wiadomo, że niekonwencjonalne leczenie się ziołami to doskonały sposób na wiele dolegliwości – również związanymi ze zmianami skórnymi, wywołanymi przez łuszczycę. Zioła nie zawierają konserwantów, a więc wykazują bardzo pozytywne oddziaływanie na skórę. Dzięki nim łuszczyca krostkowa czy też uogólniona może zostać znacznie złagodzona. Jakimi ziołami najlepiej się leczyć? Wśród polecanych wyróżnia się:
- rumianek – łagodzi swędzenie i zaczerwienienie,
- wiesiołek dwuletni,
- len – przyspiesza regenerowanie się naskórka,
- uczep trójlistkowy,
- łopian,
- ostropest plamisty,
- mahonia pospolita,
- akacja,
- liście brzozy,
- skrzyp polny.
Wystarczy zaopatrzyć się w wybrane zioła, zmielić je w takich samych porcjach i zaparzać przez ok. 10, maksymalnie 15 minut. Najlepiej użyć jednej łyżki ziół na jeden litr wody – napar nie może być zbyt mocny. Należy spożywać tak przygotowaną miksturę 2, 3 razy dziennie. Leczenie ziołami jest bardzo skuteczne, a więc naprawdę warto sięgnąć po te domowe sposoby na łuszczycę! Sprawdź także ten artykuł z domowymi sposobami na ból żołądka.
Czerwony swędzący rumień na nodze – tzw. piąta choroba
Rumień to objaw typowy dla tzw. piątej choroby, która wymieniana jest wśród najczęściej występujących schorzeń wieku dziecięcego. Tzw. rumień zakaźny to choroba wirusowa wywołana przez parwowirus B19. Najczęściej rozwija się wśród dzieci do 12 r.ż., choć możliwe są przypadki u osób dorosłych. Choroba ta szerzy się drogą kropelkową. Okres wylęgania rumienia zakaźnego wynosi około 2 tygodnie. Przez 5–10 dni po ustąpieniu objawów jest się źródłem zakażenia dla otoczenia.
Charakterystyczne dla piątej choroby są brak gorączki i zmiany skórne. Rozwija się wysypka mająca formę ostro odgraniczonego rumienia o kształcie motyla. Początkowo pojawia się na twarzy z wykluczeniem nosa i brody, z czasem rozprzestrzenia się na ramiona, tułów i kończyny. Na skórze widoczne są różnego kształtu plamy, które wraz z rozwojem choroby zlewają się ze sobą. W rzadkich przypadkach w obrębie zmienionej chorobowo skóry rozwija się plamisto-grudkowa lub krwotoczna wysypka. W przypadku rumienia zakaźnego u osób dorosłych nierzadko rozwija się dodatkowo zapalenie stawów z ostrą reakcją bólową. Zazwyczaj dolegliwości koncentrują się w stawie kolanowym i nadgarstkach.
Rumień zakaźny rozpoznaje się zazwyczaj wyłącznie na podstawie charakterystycznych zmian skórnych. W przypadku niepewności diagnostycznej lekarz zleca wyizolowanie wirusa lub jego antygenów z zakażonych tkanek, oznaczenie swoistych przeciwciał anty-B19 w klasach IgM oraz IgG. Jednak konieczność wykonania tych badań jest sporadyczna. Po ustąpieniu objawów uzyskuje się trwałą odporność na kolejne zakażenia parwowirusem B19.
