U nas zapłacisz kartą
Luszczyca na palcach - Przyczyny, Objawy i Skuteczne Metody Leczenia
Łuszczyca: dieta. Co jeść przy łuszczycy?
Łuszczyca to przewlekła choroba zapalna, dlatego część chorych może obserwować poprawę po wprowadzeniu do diety produktów o właściwościach przeciwzapalnych. Lek. Anna Bachelda-Curuś wyjaśnia, że reakcja organizmu, a tym samym uzyskane korzyści, mają charakter bardzo indywidualny, w zależności od stopnia przestrzegania zaleceń żywieniowych oraz od czynników genetycznych.
- Z pewnością niezdrowy styl życia, w tym sposób odżywiania, może nasilać procesy zapalne, a w konsekwencji pogarszać przebieg kliniczny choroby i wpływać na skuteczność wdrożonego leczenia. Produkty żywnościowe, których spożywanie może przyczyniać się do nasilenia procesów zapalnych w organizmie to np. mięso, nabiał, żywność wysoko przetworzona, cukry rafinowane. Po drugiej stronie możemy wskazać produkty działające przeciwzapalnie, takie jak: tłuste ryby morskie (śledź, makrela, łosoś, sardynka), nasiona lnu i olej lniany, oliwa z oliwek, nasiona dyni, orzechy włoskie (roślinne źródła kwasów omega-3), warzywa i owoce (w szczególności: marchew, szpinak, dynia, jarmuż, brokuły, jagody, truskawki, mango) - wylicza specjalistka.
Poza wielonienasyconymi kwasami tłuszczowymi omega-3, istotna jest także odpowiednia podaż witaminy D oraz antyoksydantów, które chronią organizm przed nadmiarem wolnych rodników tlenowych (ich źródła to głównie: świeże warzywa i owoce, orzechy, pełnoziarniste produkty zbożowe, oleje roślinne, ryby morskie). Podobnie jak w przypadku większości schorzeń o charakterze przewlekłym, dieta w łuszczycy powinna być oparta o zasady racjonalnego żywienia, właściwie zbilansowana, i przede wszystkim dopasowana indywidualnie do każdego pacjenta oraz współistniejących jednostek chorobowych. Bezwarunkowo natomiast należy wystrzegać się palenia tytoniu oraz najlepiej także spożywania alkoholu, gdyż używki nasilają zmiany skórne i mogą zaostrzać przebieg choroby.
Łuszczyca: objawy, leczenie, dieta. Skąd się bierze łuszczyca?
Łuszczyca to jedna z najczęściej występujących dermatoz, czyli chorób skóry. Szacuje się, że choroba dotyka nawet 1-3 proc. populacji, głównie w Europie i w USA. Co ma wpływ na łuszczenie się skóry? Dowiedz się, jak rozpoznać łuszczycę i jak leczyć jej objawy.
Łuszczyca to choroba skóry, której przebieg jest w dużej mierze nieprzewidywalny. Choroba powoduje pojawianie się na skórze wypukłych, czerwonych, łuszczących się plam. Zazwyczaj występuje na skórze łokci i kolan, a także skórze głowy, chociaż może pojawiać się w przeróżnych miejscach na skórze całego ciała. Pacjenci zazwyczaj zwracają się do lekarza z powodu swędzącej wysypki, która nie chce zniknąć, a także z podejrzeniem użądleń i oparzeń. Jest to choroba niezakaźna i niezłośliwa, ale jej przebieg jest przewlekły i łączy się z obniżeniem jakości życia, często również z depresją.
Czy łuszczycą można się zarazić?
Z powodu widocznych objawów choroby chorzy na łuszczycę są często stygmatyzowani. Z tego powodu Główny Inspektorat Sanitarny wydał oświadczenie, w którym podkreśla: łuszczycą nie można się zarazić.
Przyczyny i mechanizm rozwoju
Łuszczyca na dłoniach, w szczególności na palcach, znacząco wpływa na jakość życia. Pomimo tego, że choroba nie jest zaraźliwa, niepokojące są dziwne wady skóry. Łuszczyca nie jest najprzyjemniejszą chorobą i to nie tylko ze względu na swój wygląd, ale również ze względu na ryzyko powikłań.
Dokładna etiologia pojawienia się tej choroby dermatologicznej nie została wyjaśniona. Eksperci identyfikują czynniki ryzyka, które mogą wpływać na rozwój patologii. Wiadomo, że łuszczyca nie jest przenoszona przez kontakt, nie można jej zarazić przez kontakt z pacjentem.
Ważne jest również to, że nie można go całkowicie wyleczyć, dlatego przez całe życie człowiek jest zmuszony do przyjmowania środków wspomagających i uważnego monitorowania stanu skóry o różnych porach roku. Częste zaostrzenia występują wiosną i zimą. Naukowcy uwzględniają następujące czynniki w rozwoju choroby:
- genetyczne predyspozycje,
- niedobory odporności, zmniejszenie funkcji ochronnej organizmu,
- częste zmiany skórne pochodzenia wirusowego, grzybiczego, bakteryjnego,
- gwałtowna zmiana warunków klimatycznych,
- przewlekłe choroby skóry, w tym anomalie wrodzone,
- długotrwałe stosowanie niektórych leków, w szczególności leków przeciwdrgawkowych, przeciwdepresyjnych i hormonów steroidowych,
- przeciążenie psycho-emocjonalne,
- zaburzenia metaboliczne w ciele.
Blaszki łuszczycowe na dłoniach zaczynają pojawiać się w okolicy małych stawów, między palcami, w pobliżu paliczków. Elementy patologiczne są bardziej widoczne na powierzchni dłoni. Najtrudniej jest leczyć łuszczycę o takiej lokalizacji, ponieważ ręce często mają kontakt z chemią gospodarczą i innymi substancjami drażniącymi.
Łuszczyca: przyczyny. Skąd się bierze łuszczyca?
Dotychczas nie udało się znaleźć jednoznacznego źródła choroby. Wielu naukowców twierdzi, że ma podłoże immunologiczne, a człowiek nie ma wpływu na jej występowanie i nie może w żaden sposób zapobiec jej pojawieniu się. Istnieją również teorie dotyczące rodzinnego czy genetycznego występowania łuszczycy, która rzeczywiście w wielu przypadkach dotyka członków jednej rodziny.
Komórki skóry osób chorych na łuszczycę narastają w szybkim tempie, co powoduje powstawanie zmian łuszczycowych. W skórze zdrowego człowieka proces dojrzewania i obumierania komórek skóry trwa 26-28 dni. W przypadku chorych na łuszczycę układ odpornościowy znacznie wcześniej wysyła sygnały, które skracają ten proces nawet do 4 dni. Oznacza to, że nowe komórki dojrzewają, gdy stare nie zdążyły się jeszcze złuszczyć, dlatego skóra chorych jest gruba i na jej powierzchni tworzą się łuski wytworzone z martwych komórek.
Objawem łuszczycy zwykłej (najczęsciej występującej) są lekko wypukłe grudki na skórze. Mogą mieć różną wielkość i pojawiać się w różnych miejscach, ale ich cechą charakterystyczną jest to, że są wyraźnie odgrodzone od reszty skóry i pokryte suchą łuską. Po zdrapaniu złuszczonej skóry występuje lekkie krwawienie. Zmiany swędzą, a czasami wywołują ból.
Wyróżnia się 4 podstawowe typy łuszczycy:
- zwykłą (organiczoną i uogólnioną),
- krostkową (dłoni i stóp, uogólnioną),
- erytrodermiczną,
- stawową.
Łuszczyca pojawia się zarówno u osób młodych, przed 40 rokiem życia (łuszczyca młodzieńcza), jak i u osób w średnim wieku i starszych (łuszczyca dorosłych). Młodzieńcza częściej występuje w rodzinie i charakteryzuje się cięższym przebiegiem, natomiast dorosła jest łagodniejsza i rzadziej występuje wśród członków rodziny.
Przebieg łuszczycy
Łuszczycę rozpoznaje się na podstawie obecności charakterystycznych zmian skórnych w typowych lokalizacjach (kolana, łokcie, owłosiona skóra głowy). W sytuacjach wątpliwych lekarz może zalecić wykonanie biopsji i ocenę histopatologiczną wycinka.
Ta choroba skóry przebiega z okresami zaostrzeń objawów i remisji, czyli ustępowania symptomów. Niekiedy okres bez objawów choroby może trwać nawet kilka lat. Odpowiednia pielęgnacja skóry osoby chorej na łuszczycę jest podstawą leczenia choroby i zapobiega powstawaniu nowych wykwitów skórnych. Należy pamiętać także, aby unikać silnego stresu, urazów, infekcji czy rozwoju procesów zapalnych np. próchnicy, gdyż są to czynniki wyzwalające zmiany.
Łuszczyca w ciąży
Przebieg łuszczycy u kobiet w ciąży może być mocno zróżnicowany. Według dostępnych danych w literaturze medycznej szacuje się, że u około 30–40% kobiet będących w ciąży dochodzi do złagodzenia objawów choroby, a u około 20% ciężarnych obserwuje się nasilenie objawów. U pozostałych 40–50% kobiet w ciąży zmiany przebiegają bez zmian ich charakteru i nasilenia. Za czynniki sprzyjające łagodzeniu objawów łuszczycy u kobiet w ciąży uznaje się wzrost stężenia estrogenu i progesteronu oraz zmniejszenie odpowiedzi odpornościowej organizmu.
Należy też pamiętać, że ciąża jest przeciwwskazaniem do niektórych leków standardowo stosowanych w leczeniu łuszczycy (m.in. przeciwwskazane są retinoidy, metotreksat oraz tazaroten). Pozostałe leki (cygnolina, dziegcie, kortykosteroidy, takrolimus, pimekrolimus i cyklosporyna) powinny być stosowane pod ścisłym nadzorem lekarza.
Łuszczyca a inne choroby
Obecny w organizmie stan zapalny, który towarzyszy łuszczycy, może prowadzić do zmian w układzie sercowo-naczyniowym, nadciśnienia tętniczego, cukrzycy, zaburzeń metabolicznych, niealkoholowego stłuszczenia wątroby i wielu innych chorób współistniejących. Osoby z łuszczycą często cierpią też na depresję, która nasilana jest brakiem akceptacji objawów choroby.
