U nas zapłacisz kartą
Luszczyca na palcach - Przyczyny, Objawy i Skuteczne Metody Leczenia
Przyczyny łuszczycy
Typowe zmiany łuszczycowe mogą pojawić się na skórze osoby w każdym wieku, zdarza się, że to specyficzne zapalenie skóry rozpoznaje się już u niemowląt. Najczęściej jednak pierwsze objawy łuszczycy pojawiają się pomiędzy 20. a 40. rokiem życia (jest to tzw. I typ łuszczycy). II typ łuszczycy dotyczy osób po ukończeniu 50. roku życia.
Łuszczyca należy do grupy chorób o podłożu autoimmunologicznym i charakteryzuje się uogólnionym procesem zapalnym. Ważną rolę w rozwoju łuszczycy odgrywają czynniki genetyczne oraz bodźce środowiskowe takie jak stres, uraz, infekcje bakteryjne lub grzybicze.
Łuszczyca a dziedziczenie
Łuszczyca jest chorobą dziedziczną, co potwierdza fakt, że jeśli u obojga rodziców rozpoznano łuszczycę, prawdopodobieństwo rozwoju choroby u ich dziecka wynosi około 70%. W przypadku tylko jednego rodzica z łuszczycą dziecko ma około 20% szans, że rozwiną się u niego objawy łuszczycy. Niekiedy dochodzi do przeskoku jednego pokolenia, tzn. zostaje ominięte pierwsze pokolenie, a symptomy łuszczycy rozwijają się w kolejnym (wnuki). Łuszczyca może pojawić się także u osób bez obciążonego wywiadu rodzinnego, gdyż mogą zajść świeże mutacje.
Łuszczyca typu I, czyli objawiająca się pomiędzy 20-40. rokiem życia, dziedziczy się autosomalnie dominująco.
Czy łuszczyca jest zaraźliwa?
Łuszczyca nie jest chorobą zakaźną, zatem nie można się nią zarazić nawet w wyniku bezpośredniego kontaktu z osobą mającą objawy choroby.
Formy patologii
Łuszczyca rąk może przybierać różne formy:
- Na palcach. Przejawia się to łuszczeniem, tworzeniem się blaszek, które często ulegają zapaleniu. Pogorszenie występuje zimą. Często prowadzi do komplikacji.
- Na pędzlach. Występuje u 25% pacjentów, objawy są podobne do łuszczycy na palcach, natomiast skóra w dotkniętym obszarze staje się szorstka, pojawiają się zaczerwienienia. Pacjent skarży się na ciągły dyskomfort, aktywny łuszczenie, swędzenie.
- Palmar-podeszwa. Występuje u osób wykonujących ciężką pracę fizyczną. Dotyczy to podeszw i dłoni. Obszary szorstkiej skóry przypominają twarde modzele, często pojawiają się pęknięcia.
- Artropatia. Łuszczyca występuje na tle uszkodzenia stawów. Elementy wysypki znajdują się w paliczkach. Oprócz objawów zewnętrznych pacjent martwi się bólem stawów podczas ruchu, a następnie w spoczynku.
- Krostkowy. Dłonie i podeszwy są dotknięte. Stres i patologie hormonalne stają się czynnikami ryzyka. Wysypka ma wyraźne granice i pojawiają się krosty. Choroba często nawraca i jest trudna do leczenia.
Każda postać choroby przebiega w trzech kolejnych stadiach – początkowym, postępującym i stacjonarnym. Po jednym cyklu (przejście przez 3 etapy) rozpoczyna się regresja choroby. Na tym etapie objawy kliniczne prawie całkowicie zanikają. Leczenie ma na celu jak najdłuższe wydłużenie etapu regresji, w przeciwnym razie cykl choroby powtarza się w kółko.
Łuszczyca: zaostrzenie. Co wywołuje wysiew zmian?
W ostatnich latach pojawia się coraz więcej doniesień dotyczących powiązania stanu skóry i stanu psychicznego chorych. Istnienie takiego związku potwierdzono m.in. w przypadku łuszczycy, której wysiewy zaostrzają się w okresie złego stanu psychicznego: stresu, konfliktów i napięcia. Podobne stany psychiczne prowadzą do uruchomienia niekorzystnych zmian fizjologicznych w organizmie, w tym także do zmian patologicznych na skórze.
Wysiew zmian łuszczycowych prowokują także:
- ostre infekcje bakteryjne i wirusowe,
- przewlekłe infekcje: zatok, zębów, pęcherzyka żółciowego, przydatków,
- niektóre leki m.in. antybiotyki, leki przeciwmalaryczne, blokujące receptory,
- przewlekły, silny stres,
- mechaniczne drażnienie skóry: drapanie i zrywanie łusek, szczotkowanie skóry,
- długotrwałe i intensywne leczenie: zbyt długie stosowanie maści i ich mocne wcieranie,
- stosowanie preparatów sterydowych, np. z powodu innych schorzeń.
Stres prowokuje łuszczycę i wywołuje wysiew zmian, ale sama choroba również jest źródłem ogromnego napięcia. Chorzy na łuszczycę potrzebują czasu, by przystosować się nowej sytuacji i nauczyć się żyć z chorobą.Łuszczyca dokucza szczególnie zimą, gdy jest mało słońca (które łagodzi objawy choroby), a skóra jest bardziej sucha.
Łuszczyca: leczenie. Czy można wyleczyć chorobę?
W leczeniu łuszczycy stosuje się terapię miejscową nakierowaną na łagodzenie zmian powstałych na skórze. Nie jest to jedyna metoda leczenia. Ponieważ coraz częściej lekarze zwracają uwagę na stan psychiczny chorego, leczenie zaczyna obejmować łagodzenie stresu. Problemy psychiczne wielu chorych na łuszczycę, poczucie wyobcowania i odrzucenia, zwracają uwagę lekarzy, którzy stres określają jako "trigger factor", czyli czynnik wyzwalający. Dąży się zatem do ograniczania stresu i sytuacji stresowych. W niektórych przypadkach rekomenduje się podjęcie terapii lub wsparcie farmakologiczne.
Łuszczyca: przyczyny. Skąd się bierze łuszczyca?
Dotychczas nie udało się znaleźć jednoznacznego źródła choroby. Wielu naukowców twierdzi, że ma podłoże immunologiczne, a człowiek nie ma wpływu na jej występowanie i nie może w żaden sposób zapobiec jej pojawieniu się. Istnieją również teorie dotyczące rodzinnego czy genetycznego występowania łuszczycy, która rzeczywiście w wielu przypadkach dotyka członków jednej rodziny.
Komórki skóry osób chorych na łuszczycę narastają w szybkim tempie, co powoduje powstawanie zmian łuszczycowych. W skórze zdrowego człowieka proces dojrzewania i obumierania komórek skóry trwa 26-28 dni. W przypadku chorych na łuszczycę układ odpornościowy znacznie wcześniej wysyła sygnały, które skracają ten proces nawet do 4 dni. Oznacza to, że nowe komórki dojrzewają, gdy stare nie zdążyły się jeszcze złuszczyć, dlatego skóra chorych jest gruba i na jej powierzchni tworzą się łuski wytworzone z martwych komórek.
Objawem łuszczycy zwykłej (najczęsciej występującej) są lekko wypukłe grudki na skórze. Mogą mieć różną wielkość i pojawiać się w różnych miejscach, ale ich cechą charakterystyczną jest to, że są wyraźnie odgrodzone od reszty skóry i pokryte suchą łuską. Po zdrapaniu złuszczonej skóry występuje lekkie krwawienie. Zmiany swędzą, a czasami wywołują ból.
Wyróżnia się 4 podstawowe typy łuszczycy:
- zwykłą (organiczoną i uogólnioną),
- krostkową (dłoni i stóp, uogólnioną),
- erytrodermiczną,
- stawową.
Łuszczyca pojawia się zarówno u osób młodych, przed 40 rokiem życia (łuszczyca młodzieńcza), jak i u osób w średnim wieku i starszych (łuszczyca dorosłych). Młodzieńcza częściej występuje w rodzinie i charakteryzuje się cięższym przebiegiem, natomiast dorosła jest łagodniejsza i rzadziej występuje wśród członków rodziny.
Objawy kliniczne
Pierwszymi objawami w początkowej fazie choroby będą pojedyncze elementy patologiczne w okolicy rąk. Na dłoniach, palcach, tylnej części dłoni mogą pojawić się płytki. Jeśli paznokcie są zaangażowane w proces patologiczny, istnieje ryzyko utraty wrażliwości i pojawienia się obrzęku tkanek.
Zwiększona suchość skóry powoduje pękanie dłoni. Widoczne są oznaki pogrubienia naskórka, które przypomina modzele.
Głównymi objawami łuszczycy na rękach będą:
- zwiększona suchość, wyraźne zaczerwienienie skóry,
- pogrubienie naskórka, zwiększenie objętości palców z powodu obrzęku,
- Pękanie, gdy płytka nazębna pęka
- czasami dochodzi do połączenia kilku elementów z uszkodzeniem zdrowej skóry.
Zimą i jesienią, kiedy przeważają chłodne dni, choroba objawia się intensywnym złuszczaniem się skóry. Bez leczenia istnieje możliwość zadrapania rąk infekcją, wtedy objawy są uzupełnione oznakami stanu zapalnego.
