U nas zapłacisz kartą
Objawy łuszczycy u dziecka - Rozpoznawanie i Zarządzanie
Leczenie łuszczycy
Podstawą leczenia jest zwalczanie łuszczycowych zmian zapalnych na skórze, doprowadzenie do remisji objawów i utrzymanie tego stanu jak najdłużej. W celu załagodzenia objawów i doprowadzenia do remisji choroby, u pacjentów u których zmiany obejmują do 25% powierzchni ciała, stosuje się leczenie zewnętrzne. W pierwszym etapie leczenia zaleca się preparaty złuszczające, mające na celu usunięcie łuski. Zawierają one wysokie stężenie mocznika bądź kwas salicylowy, np. kosmetyki marki Cerkoderm. Następnie warto sięgnąć po dermokosmetyki ograniczające proliferację naskórka, np. marka Paraderm. Niekiedy lekarze zlecają również kuracje kortykosterydami dostępnymi na receptę oraz pochodnymi witaminy D.
Jak leczyć łuszczycę, kiedy zmiany pokrywają ponad 25% powierzchni skóry, albo gdy pacjent jest w złej kondycji psychicznej, ponieważ leczenie miejscowe nie przynosi poprawy? Wtedy konieczne jest leczenie ogólne obejmujące leki immunosupresyjne (metotreksat, cyklosporyna A, retinoidy, leki biologiczne). Tego typu farmakoterapia jest jednak dużym obciążeniem dla organizmu. Pomocniczo wprowadza się niekiedy fototerapię oraz psychoterapię, jako że stres pogłębia objawy choroby.
Łuszczyca u dzieci – rozpoznanie, leczenie
Łuszczyca jest choroba genetyczną, więc jeśli ktoś w naszym otoczeniu boryka się z nią, to należy przypuszczać, iż nasze dziecko będzie na nią narażone. U niemowlaków rzadko występuje. Jest rudna w rozpoznaniu i często jest mylona z innymi chorobami, na przykład atopowym zapaleniem skóry.
Nie do końca są znane przyczyny tej choroby, choć przypuszcza się, iż winowajcą są nieprawidłowości w układzie odpornościowym człowieka , podrażnienia skórne i podatność na choroby.
Łuszczyca nie jest chorobą dotykającą tylko dorosłych, coraz częściej obserwuje się znaczną liczbę zachorowań u dzieci. Łuszczyca u dzieci może bardzo niepokoić rodziców. Jednak czy rzeczywiście jest powód do stresu?
Jak pomóc dziecku choremu na łuszczyce?
Bardzo ważne jest, by maluch zawsze miał nawilżoną skórę, nie można dopuścić do jej przesuszenia. Należy również zadbać o to, by dziecko nie drapało skóry, a miejsca zmienione chorobowo nie były narażone na otarcia, skaleczenia czy podrażnienia.
Nie należy również przegrzewać dziecka, ubranko powinno być lekkie, bawełniane i przewiewne. Zaleca się również zabiegi z fototerapii oraz kąpiel z dodatkiem soli morskiej.
Łuszczyca jest chorobą nieuleczalną, jednak prawidłowa pielęgnacja i odpowiednie leczenie mogą sprawić, że dziecko nie odczuje jej obecności. Dziecko powinno być pod stałą opieką lekarza, jednak na co dzień może prowadzić normalny tryb życia, niczym nieróżniący się od tego prowadzonego przez dzieci zdrowe.
I najważniejsze, nie bójmy się łuszczycy, ani osób nią obarczonych, nie jest to choroba zaraźliwa.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Skonsultuj się z lekarzem.
Czy można wyleczyć łuszczycę?
Codzienne życie z łuszczycą wymaga od chorego systematyczności i ogromnej ilości wyrzeczeń. Szczególnie w przypadku poważniejszych postaci choroby. Codzienna pielęgnacja skóry i stosowanie specjalistycznych preparatów do smarowania i do kąpieli, np. Mediderm pozwalają załagodzić dokuczliwe objawy.
Niestety mało estetyczne zmiany skórne to nic w porównaniu z uciążliwym pieczeniem oraz swędzeniem, które towarzyszą łuszczycy. Leczenie jest równie ważne jak codzienna pielęgnacja i nawilżanie skóry, ponieważ wydłuża czas pomiędzy kolejnymi nawrotami choroby. Niestety łuszczyca jest nieuleczalna i chory musi nauczyć się z nią żyć. Kiedy przychodzą okresy remisji choroby warto utrzymać ten stan jak najdłużej. Dlatego trzeba dbać o odpowiednią dietę, ograniczać używki i unikać stresu. Zwalczanie czynników potęgujących objawy choroby pozwoli ograniczyć jej rozwój.
- Owczarczyk-Saczonek A., Placek W., Łuszczyca jako choroba autoimmunologiczna, Przegl. Dermatol 2014, 101, 278–287DOI: 10.5114/dr.2014.45121.
- Romańska-Gocka K., Farmakoterapia Łuszczycy, Terapia i leki, Tom 65, nr 9, 2009, s: 647-654.
Erytrodermia w przebiegu łuszczycy
Erytrodermia to stan zapalny skóry, który obejmuje prawie całą powierzchnię ciała. Erytrodermia łuszczycowa jest najcięższą postacią łuszczycy. Żywoczerwonym zmianom przypominającym poparzenia towarzyszy przyspieszone bicie serca, ból, intensywny świąd, gorączka. Chorzy powinni być hospitalizowani. Przewlekła, nawracająca erytrodermia może prowadzić do amyloidozy narządów wewnętrznych.
W razie wystąpienia niepokojących zmian należy się zgłosić do dermatologa.
Łuszczyca jest rozpoznawana na podstawie badania klinicznego po stwierdzeniu wykwitów i ognisk charakterystycznych dla łuszczycy w typowej lokalizacji.
Jeśli obraz kliniczny jest niecharakterystycznym lekarz może przeprowadzić badanie dermatoskopowe (nieinwazyjne badanie, które polega na oglądaniu zmian skórnych specjalnym urządzeniem, w powiększeniu oraz z oświetleniem, pozwalającym na uwidocznienie głębszych struktur ocenianej zmiany) lub wykonać biopsję zmiany do oceny histopatologicznej.
