U nas zapłacisz kartą
Symptomy łuszczycowego zapalenia stawów - Poznaj charakterystyczne objawy
Jak żyć z łuszczycowym zapaleniem stawów?
Niezwykle ważne jest, aby pacjenci z rozpoznaniem łuszczycowego zapalenia stawów zachowali dzienną dawkę aktywności fizycznej. Postępujący proces choroby powoduje ból, sztywność oraz ograniczenie ruchomości stawów, a także ogólne złe samopoczucie, co szybciej postępuje, gdy pacjent stroni od aktywności. Wiąże się to z zaprzestaniem lub znacznym ograniczeniem ruchomości, co pogłębia objawy bólowe i nasila chorobę powodując problemy z funkcjonowaniem w życiu codziennym.
Podejmowanie aktywności fizycznej przez osoby zmagające się z łuszczycowym zapaleniem stawów jest również ważne, aby zachować obecną lub uzyskać spadek masy ciała, która (gdy jest nadmierna) nasila dolegliwości bólowe. Najodpowiedniej jest połączyć aktywność fizyczną z właściwą, zdrową dietą.
Łuszczycowe zapalenie stawów a dieta
Pacjenci chorujący na łuszczycę lub łuszczycowe zapalenie stawów, bardzo często z powodu nasilenia objawów są ograniczeni w życiu codziennym. U wielu z nich powoduje to złe samopoczucie, któremu towarzyszy mniejsza aktywność fizyczna oraz brak motywacji w prowadzeniu zdrowej, zbilansowanej diety. Prowadzi to do zwiększenia masy ciała, a także może nasilać procesy zapalne, przez co pogarsza się przebieg choroby i naraża pacjenta na inne schorzenia, m.in. sercowo-naczyniowe. Dlatego w leczeniu łuszczycowego zapalenia stawów ogromnie ważny jest odpowiedni sposób odżywiania.
Naukowcy sugerują chorym:
- jedzenie produktów bogatych w nienasycone kwasy tłuszczowe,
- suplementację kwasów tłuszczowych omega-3,
- rozważenie wprowadzenia diety wegetariańskiej, ze względu na eliminację produktów pochodzenia zwierzęcego (bogatego w kwas arachidonowy),
- zmniejszenie spożycia nasyconych kwasów tłuszczowych,
- spożywanie przeciwutleniaczy w diecie (np. zielone i czerwone warzywa).
Bibliografia:
- Guła, Z., Korkosz, M. (2018). Łuszczycowe zapalenie stawów (ŁZS). Przegląd Reumatologiczny, 2.
- Pomorska, E, Lewandowska-Polak, A., Makowska, J.S. (2019). Łuszczycowe zapalenie stawów – czy uraz mechaniczny może wyzwolić zapalenie. Alergia Astma Immunologia, 24(3), s. 119-123.
- Stawczyk, M., Szczerkowska-Dobosz, A., Komorowska, O., i inni (2011). Znaczenie diety w łuszczycy – przewlekłej układowej chorobie zapalnej. Forum Zaburzeń Metabolicznych, 2, 3, s. 205-212.
- Szechiński, J. (2005). Łuszczycowe zapalenie stawów. Przegląd Reumatologiczny, 4(4), s. 6-7.
- Dieta. Dostępne na: luszczyca.edu.pl. (Dostęp: wrzesień 2022).
Łuszczycowe zapalenie stawów. Objawy, leczenie i dieta
Choroby stawów są znane i dość powszechne, osoby zmagające się z tego rodzaju schorzeniami często ciężko znoszą ich dokuczliwe objawy. Jednak łuszczycowe zapalenie stawów (psoriatic arthritis) to choroba, o której nie mówi się dużo. Należy ona do grupy chorób o podłożu autoimmunologicznym. Z uwagi na mało specyficzne objawy i skomplikowaną diagnostykę może być mylona z innymi chorobami stawów. Jak zatem rozpoznać i leczyć łuszczycowe zapalenie stawów?
Łuszczycowe zapalenie stawów (ŁZS) najczęściej rozwija się u osób między 30 a 50 rokiem życia. Choroba ma charakter przewlekły, a przyczyna jej powstawania nie jest do końca poznana. Etiologia ŁZS jest wieloczynnikowa, można tu wymienić m.in. czynniki genetyczne, stres, urazy, przebyte infekcje. Łuszczycowe zapalenie stawów jest chorobą, która współistnieje z łuszczycą. U ok. 60% pacjentów cierpiących na łuszczycę najpierw pojawiają się zmiany skórne, u ok. 20% pierwszym symptomem są zmiany stawowe, z kolei u pozostałych objawy skórne i stawowe pojawiają się równocześnie.
Symptomy choroby są zróżnicowane i niespecyficzne, w związku z tym wyodrębniono pięć typów ŁZS – asymetryczna postać z zajęciem niewielkiej liczby stawów (mniej niż 5), symetryczna postać wielostawowa, postać osiowa (z zajęciem kręgosłupa), postać z zajęciem stawów międzypaliczkowch (dalszych – znajdujących się bliżej paznokci) oraz postać okaleczająca (zajęcie stawów bliższych i dalszych rąk). Od strony praktycznej ciężko jednak określić dany typ ŁZS z uwagi na postępującą ilość zajętych stawów. Łuszczycowe zapalenie stawów klinicznie może przypominać reumatoidalne zapalenie stawów, jednak w przypadku ŁZS nie jest obecny czynnik reumatologiczny we krwi.
Początek choroby zwykle jest stopniowy, jednak czasami może być ostry i nagły – często przypomina napad dny moczanowej. Kliniczne objawy łuszczycowego zapalenia stawów to zajęcie jednego lub wielu stawów obwodowych, dodatkowo może pojawić się zapalenie błony maziowej, nadżerki kostne występujące w dużej ilości, może także dochodzić do osteolizy (rozpad tkanki kostnej) dodatkowo często obserwuje się zmiany łuszczycowe na skórze i paznokciach. Zapaleniu stawów towarzyszy ból (najbardziej nasilony w nocy i nad ranem) oraz obrzęk zajętego stawu. Skóra nad obrzękniętym stawem bywa zaczerwieniona i napięta. Występuje także tzw. sztywność poranna chorych stawów utrzymująca się ponad godzinę. Charakterystycznym objawem dla łuszczycowego zapalenia stawów są tzw. palce kiełbaskowate (cecha ta jest obecna u ok. 30% chorych). Objawy pozastawowe oprócz łuszczycowych zmian na skórze obejmują także zmiany oczne np. zapalenie spojówek. Ogólnym objawem może też być przewlekłe zmęczenie. Choroba przebiega z okresami zaostrzeń i remisji.
Objawy łuszczycowego zapalenia stawów
Najczęściej objawy charakterystyczne dla łuszczycowego zapalenia stawów pojawiają się u osób z rozpoznanym schorzeniem łuszczycy skóry (czerwone plamki oraz towarzyszące im zrogowacenia, które wyglądem przypominają łuski). Te charakterystyczne plamki mogą występować na całym ciele i cechować się różnym nasileniem i wielkością. Dlatego ogromnie ważne jest zgłaszanie lekarzowi prowadzącemu (zazwyczaj dermatologowi) zauważonych dolegliwości.
Zdarza się jednak, że objawy ŁZS pojawiają się bez wcześniejszych objawów skórnych, jest to wtedy większe wyzwanie diagnostyczne, gdyż dolegliwości zgłaszane przez pacjenta mogą wskazywać na inne schorzenia, np. zwyrodnieniowe lub reumatyczne.
Jak rozpoznać łuszczycowe zapalenie skóry?
Do najczęstszych objawów łuszczycowego zapalenia skóry zalicza się:
Na podstawie tych objawów oraz badań laboratoryjnych (CRP, OB, czynnik reumatoidalny oraz antygen HLA 27) lekarz pierwszego kontaktu lub reumatolog różnicuje oraz ustala diagnozę. Pacjenci często dostają również skierowanie na badanie RTG stawów obwodowych oraz USG, pozwalające na wykrycie cech zapalnych w okolicy przyczepów ścięgnistych.
Jeśli towarzyszą Ci powyższe objawy, skonsultuj się z lekarzem w celu zdiagnozowania przyczyny swoich problemów. Listę specjalistów znajdziesz na stronie LekarzeBezKolejki.pl, gdzie umówisz się na wizytę w dogodnym dla siebie terminie.
Łuszczycowe zapalenie stawów - przyczyny, objawy, leczenie, dieta
Dolegliwości bólowe stawów obwodowych nie zawsze spowodowane są popularnymi zmianami zwyrodnieniowymi czy stanem zapalnym spowodowanym np. przeciążeniem. Niekiedy przyczyną mogą być choroby autoimmunologiczne, które atakują stawy powodując dolegliwości bólowe. Jednym z takich schorzeń jest łuszczycowe zapalenie stawów, któremu oprócz bólu towarzyszą często zmiany skórne. Jak rozpoznać tą chorobę oraz jak skutecznie z nią walczyć?
- Łuszczycowe zapalenie stawów i jego charakter
- Umów się do lekarza rodzinnego
- Przyczyny wystąpienia łuszczycowego zapalenia stawów
- Objawy łuszczycowego zapalenia stawów
- Jak szybko postępuje łuszczycowe zapalenie stawów i czy można je leczyć?
- Jak żyć z łuszczycowym zapaleniem stawów?
Leki stosowane w łuszczycy
Terapia miejscowa stosowana jest u osób z łagodną postacią łuszczycy. Czym smaruje się zmiany łuszczycowe? Wykwity na skórze leczy się za pomocą maści: salicylowej, mocznikowej, solankowej (maść z chlorkiem sodu), dziegciowej oraz cygnoliny (antraliny). Preparaty te mają działanie przeciwświądowe i znieczulające, pomagają złuszczać biało-srebrną łuskę, a jednocześnie nawilżają skórę. Dziegć oraz cygnolina są dodatkowo pomocne w redukowaniu czerwonych plam. Jednocześnie pacjenci skarżą się na nieprzyjemny zapach, uczucie lepkości, brudzenie ubrań i powodowanie podrażnienia skóry po stosowaniu wyżej wymienionych substancji, szczególnie kwasu salicylowego, dziegciu i antraliny. W terapii stosuje się również kortykosteroidy, witaminę D3 i pochodne witaminy A .
Umiarkowana i ciężka postać łuszczycy wymaga bardziej zaawansowanego leczenia. W bardzo poważnych przypadkach choroby można zastosować leczenie immunosupresyjne, a także naświetlania – fototerapię i fotochemioterapię. Fototerapia polega na naświetlaniu skóry lampami wykorzystującymi promieniowanie UVA i UVB. Fotochemioterapia (PUVA) opiera się o działanie promieniowania UVA w połączeniu z psoralenem, który jest lekiem zwiększającym wrażliwość skóry na światło. Czasem niezbędna jest antybiotykoterapia, a nawet hospitalizacja, jeśli więcej niż 25 proc. skóry uległo zmianom, kiedy łuszczyca towarzyszy innym chorobom lub utrudnia codzienne funkcjonowanie.
Preparaty stosowane w umiarkowanej i ciężkiej postaci łuszczycy to: metotreksat, cyklosporyna, acytretyna i fumaran dimetylu. Istnieje także możliwość podjęcia terapii biologicznej, w ramach ktoórej pacjentowi podaje się leki z grupy inhibitorów TNF-alfa. Leczenie łuszczycy paznokci jest bardzo trudne. Pacjentom zalecane są preparaty z kortykosteroidami wraz z opatrunkiem okluzyjnym oraz kwas salicylowy z dipropionianiem betametazonu.
