U nas zapłacisz kartą
Co to jest łysienie plackowate - Przyczyny, Objawy i Metody Leczenia
Objawy
Głównym objawem łysienia plackowatego jest pojawienie się w obrębie głowy nieowłosionych ognisk, które początkowo kształtem i rozmiarem przypominają monetę, a wraz z rozwojem choroby stopniowo się powiększają, osiągając średnicę 5-10 cm. Mają one regularny kształt, są pozbawione owłosienia, jednak skóra pozostaje niezmieniona. W pierwszej fazie objawy najczęściej występują w okolicach potylicy i ciemieniowo-czołowych. Należy jednak mieć świadomość, że nawet ¼ pacjentów traci owłosienie na całej głowie. Opisując symptomy łysienia plackowatego, należy zauważyć, że mimo podłoża zapalnego choroby, objawy takie jak np. rumień, często nie są obserwowane (stan zapalny przebiega subklinicznie). W niektórych przypadkach pacjenci mogą skarżyć się na świąd, z kolei wcześniej wspomniane zmiany w obrębie paznokci nie są aż tak częstym objawem.
Obecny stan wiedzy nie pozwala niestety jednoznacznie stwierdzić, jakie oznaki mogą poprzedzać pojawienie się omawianej przypadłości. Mając jednak pewne podejrzenia, z pewnością warto skorzystać z porady specjalisty. Konsultacja lekarska niekoniecznie musi odbyć się przy tym w ramach tradycyjnej wizyty w gabinecie. Postawienie diagnozy, omówienie jednostki chorobowej i co najważniejsze, szybkie wdrożenie odpowiedniego leczenia umożliwi także wygodna dla pacjenta konsultacja online.
Jak powinno wyglądać leczenie łysienia plackowatego?
Łysienie plackowate, znane także jako łysienie areatowe, to choroba autoimmunologiczna, w której układ odpornościowy atakuje własne mieszki włosowe, powodując utratę włosów na określonych obszarach skóry głowy lub ciała. Leczenie tej choroby może być trudne, ponieważ nie istnieje skuteczna metoda, która działa w każdym przypadku. Niemniej jednak istnieją różne opcje leczenia, które można rozważyć pod nadzorem lekarza. Oto ogólne zasady leczenia łysienia plackowatego:
Leczenie farmakologiczne:
- Lokalne kortykosteroidy: Lekarz może przepisać kremy, maści lub lotiony zawierające kortykosteroidy, które mają na celu zmniejszenie stanu zapalnego na skórze i hamowanie ataku układu odpornościowego na mieszki włosowe. Mogą być stosowane na obszarach dotkniętych łysieniem.
- Leki doustne: W niektórych przypadkach lekarz może zalecić leki doustne, takie jak prednizon, aby zmniejszyć stan zapalny w organizmie i kontrolować reakcję autoimmunologiczną. Jednak te leki mogą mieć skutki uboczne, dlatego są stosowane ostrożnie.
- Leki immunosupresyjne: W niektórych przypadkach stosuje się leki immunosupresyjne, takie jak cyklosporyna czy metotreksat, aby hamować reakcję układu odpornościowego.
Terapie fototerapeutyczne: Niektórzy pacjenci z łysieniem plackowatym mogą odpowiedzieć na terapie fototerapeutyczne, takie jak PUVA (psoralen i ultrafiolet A) lub terapie światłem laserowym.
Iniekcje sterydowe: Lekarz może zalecić iniekcje sterydowe bezpośrednio w dotknięte obszary skóry głowy, szczególnie jeśli obszar łysienia jest niewielki. To może pomóc w odrostu włosów na tych obszarach.
Leczenie immunomodulacyjne: W niektórych przypadkach lekarz może zalecić leki immunomodulacyjne, takie jak diphenylcyclopropenone (DPCP) lub squaric acid dibutyl ester (SADBE), które mają na celu modyfikowanie reakcji układu odpornościowego.
Ciężko uporać się z łysieniem plackowatym
Źródło: x-news.pl/Dzień Dobry TVN
Leczenie łysienia plackowatego jest trudne, długotrwałe i może nie przynieść oczekiwanych rezultatów. Wybór terapii zależy od wieku, ilości utraconych włosów oraz efektów ubocznych, które może spowodować leczenie.
- minoksydyl - płyny do stosowania na skórę głowy oparte na minoksydylu (5 proc) pobudzają porost włosów. Roztwór wciera się w chore miejsca 2 razy dziennie. Niestety, mogą wystąpić skutki uboczne w postaci miejscowych reakcji skórnych: zaczerwienienie i łuszczenie,
- preparaty o działaniu immunosupresyjnym: cyklosporyna (doustnie) kortykosteroidy (doustnie i/lub miejscowo),
- fotochemioterapia (PUVA - psoraleny UVA) - pacjent otrzymuje psoralen (lek uczulający na światło), a następnie naświetlany jest wyselekcjonowanymi promieniami UVA. Naświetlania prowadzi się 3 razy w tygodniu,
- krioterapia - stosowanie krioterapii w tym przypadku powinno być bardzo ostrożne, ponieważ nawet krótkotrwałe nadmierne obniżenie temperatury może doprowadzić do uszkodzenia mieszków włosowych,
- immunoterapia miejscowa - jest najlepiej udokumentowanym leczeniem łysienia plackowatego. Polega na wywoływaniu nadwrażliwości kontaktowej za pomocą silnych alergenów kontaktowych,
Najnowszą, jeszcze eksperymentalną, metodą leczenia łysienia plackowatego jest ta z użyciem środka o nazwie ruksolitynib (który zwykle stosowany jest w leczeniu chorób szpiku, na przykład zwłóknieniu szpiku)
Naukowcy z Columbia University Medical Center przez pięć miesięcy dwa razy dziennie podawali trójce pacjentów z umiarkowanym lub ciężkim łysieniem plackowatym ten środek i okazało się, że u wszystkich badanych proces utraty włosów zanikł, a dodatkowo włosy zaczęły odrastać.
Łysienie plackowate - rodzaje
Jeśli traci się wszystkie włosy na głowie, mowa o łysieniu całkowitym. Jeśli utrata wszystkich włosów dotoczy całego ciała, mowa o łysieniu uogólnionym.
Łysienie plackowate - przyczyny
Dokładne przyczyny łysienia plackowatego nie są znane. Przypuszcza się, że choroba ma podłoże autoimmunologiczne, tzn. w jej przebiegu układ odpornościowy atakuje mieszki włosowe, gdyż uznaje je za "obce".
Wówczas dochodzi do zmian o charakterze zapalnym, które przyczyniają się do uszkodzenia mieszków włosowych i wypadania włosów.
Za uwarunkowaniem autoimmunologicznym przemawia częste współwystępowanie łysienia plackowatego z innymi chorobami wynikającymi z autoagresji, takimi jak atopowe zapalenie skóry, bielactwo, zapalenie tarczycy (najczęściej autoimmunologiczne zapalenie tarczycy Hashimoto), zapalenie jelita grubego, reumatoidalne zapalenie stawów, toczeń rumieniowaty czy cukrzyca typu 1.
Początek choroby najczęściej ma miejsce w dzieciństwie lub w młodym wieku. Szacuje się, że 2/3 chorych to osoby poniżej 30. roku życia.
Łysienie plackowate może być także dziedziczone (występowanie rodzinne stwierdza się u 20-60 proc. chorych). Czasami niektóre antygeny mogą powodować zwiększoną podatność na łysienie plackowate, a także zwiększone jego występowanie u krewnych pierwszego stopnia lub u bliźniąt jednojajowych.
Ponadto łysienie plackowate dotyczy ok. 10 proc. osób z zespołem Downa (sugeruje to udział genów zlokalizowanych w obrębie chromosomu 21 w rozwoju tego rodzaju łysienia).
Niektórzy zaliczają łysienie plackowate do grupy schorzeń psychodermatologicznych, gdyż uważają, że tego typu utrata włosów może mieć tło nerwowe i być wynikiem stresu, ciężkich i wyczerpujących stanów emocjonalnych.
Ponadto łysienie plackowate może być związane z zaburzeniami naczyniowymi w obrębie skóry głowy, co może prowadzić do zaburzeń faz wzrostu włosa i jego utraty.
Niektórzy uważają, że na rozwój łysienia plackowatego mogą wpływać także czynniki hormonalne lub niedoborowe (np. niedobór cynku).
Dowiedz się więcej dzięki naszym szkoleniom:
Łysienie plackowate jest chorobą autoimmunologiczną, która jest często trudna do przewidzenia i nie zawsze można skutecznie zapobiegać jej wystąpieniu. Jednak istnieją pewne czynniki ryzyka i strategie, które mogą pomóc w zmniejszeniu ryzyka zachorowania na łysienie plackowate:
- Dbaj o ogólną kondycję zdrowotną: Zachowanie zdrowego stylu życia może pomóc w utrzymaniu równowagi układu odpornościowego. To obejmuje zdrową, zrównoważoną dietę, regularną aktywność fizyczną i unikanie nadmiernego stresu.
- Unikaj palenia papierosów: Palenie papierosów może mieć negatywny wpływ na układ odpornościowy i zwiększać ryzyko wystąpienia chorób autoimmunologicznych, w tym łysienia plackowatego. Zrezygnuj z palenia, jeśli palisz.
- Ogranicz stres: Stres może wpływać na układ odpornościowy i zwiększać ryzyko chorób autoimmunologicznych. Warto stosować techniki relaksacyjne, takie jak joga czy medytacja, aby zmniejszyć stres.
- Pozostań na bieżąco z badaniami lekarskimi: Regularne wizyty u lekarza pozwalają na wczesne wykrycie ewentualnych problemów zdrowotnych, w tym chorób autoimmunologicznych. W przypadku wystąpienia niepokojących objawów skonsultuj się z lekarzem.
- Unikaj urazów skóry: Urazy skóry, takie jak rany czy oparzenia, mogą być czynnikiem wyzwalającym dla wystąpienia łysienia plackowatego u osób podatnych na tę chorobę. Staraj się unikać urazów skóry i stosuj odpowiednią ochronę w przypadku potrzeby.
- Zdrowa dieta: Dieta bogata w składniki odżywcze, w tym witaminy i minerały, może pomóc w utrzymaniu ogólnego zdrowia i może mieć wpływ na funkcjonowanie układu odpornościowego. Jednak nie ma konkretnej diety, która jest znana jako zapobieganie łysieniu plackowatemu.
- Dietetyk lub suplementacja: W niektórych przypadkach zalecenia dotyczące diety lub suplementacji mogą być dostosowane do indywidualnych potrzeb, zwłaszcza w przypadku niedoborów witamin czy minerałów.
