Nierówna skóra twarzy - Przyczyny, Skuteczne Rozwiązania i Porady Pielęgnacyjne
Skąd się biorą choroby łojotokowe?
Łój skórny, zwany inaczej: sebum, to naturalna bariera ochronna naskórka produkowana przez gruczoły łojowe na całej powierzchni skóry za wyjątkiem dłoni i stóp. (6) Zdarza się jednak, że gruczoły łojowe wydzielają łoju za dużo i zamiast chronić, staje się on przyczyną poważnych chorób skórnych – tzw. chorób łojotokowych.
Nadmierne wydzielanie łoju to łojotok. Najbardziej wyraźne jest ono w tych partiach skóry, gdzie gruczołów jest najwięcej (7), czyli na twarzy, owłosionej skórze głowy i górnych partiach tułowia. Aż 99% zmian chorobowych zlokalizowanych jest w eksponowanych okolicach skóry twarzy, dekoltu i ramion. (8) Skóra przy łojotoku jest tłusta, lśniąca, z rozszerzonymi ujściami gruczołów łojowych, wypełnionymi masami łojowo-rogowymi. (9)
Skłonność do łojotoku jest cechą genetyczną, ale też zależy od wpływu hormonów płciowych, a dokładnie niekorzystnego oddziaływania androgenów i progesteronu oraz korzystnego - estrogenów. Łojotok jest szczególnie nasilony w okresie pokwitania i przekwitania, przy zaburzeniach hormonalnych i zaburzeniach przemiany materii. (10)
Na regulację wydzielania łoju mają wpływ takie czynniki jak (11):
- stres,
- nadmiar androgenów
- oraz niedobór witamin: A, E, B2, PP, C.
Do najpowszechniejszych chorób łojotokowych zalicza się: trądzik oraz łojotokowe zapalenie skóry, którego łagodną formą jest łupież.
SZORSTKA SKÓRA – JAK SIĘ POZBYĆ PROBLEMU
Chociaż nie jest to kwestia medyczna, dla wielu osób tekstura skóry może stanowić problem kosmetyczny - stąd też istnieje wiele dostępnych rozwiązań w zależności od stanu zdrowia i miejsca występowania efektu tekstury. Trzeba jednak pamiętać, że mimo poprawy wyglądu skóry z teksturą, opcje te mogą nie być w 100% skuteczne.
Określenie najbardziej odpowiedniego rozwiązania będzie zależało od nasilenia i przyczyny powstania tekstury skóry. Oprócz wspomnianych wcześniej porad zapobiegawczych, oto kilka możliwych opcji:
- Witamina C: ten szczególnie skuteczny składnik pielęgnacji skóry jest powszechnie uznawany za źródło wielu korzyści. Witamina C pomaga kontrolować nadmierne wydzielanie sebum dzięki swoim właściwościom przeciwzapalnym, zmniejszając prawdopodobieństwo wystąpienia pryszczy i zatykania porów.
- Kwasy AHA: popularnym przykładem AHA jest kwas glikolowy , czyli substancja chemiczna, odpowiednia dla wrażliwych typów skóry. Składnik ten działa poprzez usuwanie wierzchnich warstw naskórka, aby odsłonić znajdującą się pod nim świeższą skórę, ale też stymuluje produkcję kolagenu i elastyny. Znajdziesz go w preparacie NIVEA Derma Skin Clear Peeling złuszczający na noc , zawierającym również kwas salicylowy i niacynamid, które głęboko oczyszczają i odświeżają pory skóry.
- Retinol: może pomóc w stymulowaniu obrotu komórkowego i kontrolowaniu nadprodukcji sebum poprzez regulację pracy gruczołów łojowych. Retinol pomaga również w redukcji drobnych zmarszczek, poprawia koloryt skóry i jej ogólną strukturę.
- Składniki przeciwzapalne: tekstura skóry może być wynikiem stanu zapalnego, dlatego aby zmniejszyć ten stan, możesz stosować łagodzące składniki miejscowe, takie jak aloes, niacynamid i kurkuma.
Na co i jak skóra choruje?
Zacznijmy od tego, że choroby skóry to jedna z największych i najbardziej różnorodnych grup schorzeń dotykających człowieka. Wskazuje na to już sama definicja. Bo rzeczywiście: choroby skóry (inaczej: dermatozy) to przede wszystkim schorzenia obejmujące skórę. Ale choroby skóry mogą dotyczyć tak powierzchni naskórka, jak i skóry właściwej oraz tkanki podskórnej, ale też tzw. przydatków, czyli gruczołów potowych, gruczołów łojowych, mieszków włosowych i paznokci. (1) Co więcej, w przebiegu dermatoz proces chorobowy może również obejmować naczynia krwionośne, naczynia chłonne i zakończenia nerwów.
Aby wszystkie dermatozy usystematyzować porozdzielano je zatem na podgrupy pod względem takich parametrów jak:
- etiologia, czyli przyczyna schorzenia – i tu wyróżnia się m.in. dermatozy bakteryjne, grzybicze, wirusowe, pasożytnicze, alergiczne, genetyczne, autoimmunologiczne etc.,
- lokalizacja zmian chorobowych – chodzi tu o choroby m.in. gruczołów łojowych, gruczołów potowych, włosów i paznokci, błon śluzowych itp.,
- typ zmian skórnych, czyli np. choroby rumieniowe, grudkowe, pęcherzowe, łuszczyca itp.,
- charakterystyczny obraz mikroskopowy, czyli np. nowotwory złośliwe i ziarniniaki,
- okres życia człowieka – choroby skóry typowe dla okresu noworodkowego i niemowlęcego oraz starczego,
- objaw dodatkowy w przebiegu choroby wirusowej wieku dziecięcego – np. zmiany skórne przy odrze, ospie wietrznej i różyczce. (2)
Diagnostyka chorób skóry opiera się na prawidłowej ocenie i różnicowaniu głównego objawu dermatoz, czyli zmian skórnych. Nazywa się te zmiany wykwitami i dzieli się je na: pierwotne i wtórne (3), a także tzw. stany narzucone skóry, czyli takie wykwity, których nie da się zaliczyć ani do wykwitów pierwotnych, ani do wtórnych. (4)
Z badań epidemiologicznych wynika, że co trzeci dorosły Polak aktualnie choruje bądź chorował w przeszłości na chorobę skóry. (5)