U nas zapłacisz kartą
Zdjęcia raka płaskonabłonkowego skóry - Poznaj Wizualne Objawy i Diagnostykę
Jakie są czynniki ryzyka rozwoju raka płaskonabłonkowego skóry?
Do najważniejszych czynników sprzyjających zachorowaniu na raka płaskonabłonkowego skóry należą: uwarunkowania genetyczne (mutacje niektórych genów oraz związane z nimi zespoły przebiegające ze zwiększoną skłonnością do występowania różnych nowotworów złośliwych), promieniowanie ultrafioletowe (głównie UVB), ekspozycja na promieniowanie słoneczne (zwłaszcza w dzieciństwie), podeszły wiek (ponieważ uszkadzające działania wielu czynników kumuluje się przez wiele lat życia), płeć męska, jasna karnacja skóry (tzw. fototyp I i II skóry wg WHO), przewlekłe leczenie zmniejszające odporność (stosowane np. u osób, którym przeszczepiono narządy) lub choroby przebiegające z upośledzeniem odporności (np. zakażenie HIV), obecność przez wiele lat rozległych blizn (zwłaszcza po oparzeniach) lub niegojących się ran (np. w przebiegu zespołu pozakrzepowego w nogach).
Rak płaskonabłonkowy skóry występuje najczęściej na odsłoniętych okolicach ciała: na twarzy, plecach, ramionach lub górnej wardze. Nowotwór ten może przypominać rogowaciejącą, łuszczącą się zmianę, często owrzodzoną i pokrytą strupem, może też przybierać postać guzka, owrzodzenia, grudki, płaskiego lub wyniosłego nacieku itp. Czasem może być źródłem mniej lub bardziej intensywnego krwawienia albo w jego obrębie może sączyć się płyn (jasny, klarowny lub mętny).
W przypadku podejrzenia raka płaskonabłonkowego skóry należy całą zmianę wyciąć chirurgicznie i zbadać pod mikroskopem (jeśli jej wielkość na to pozwala). Jeśli podejrzana zmiana jest duża, lekarz zazwyczaj pobiera wycinek (tj. wycina w znieczuleniu miejscowym fragment z pogranicza nowotworu i zdrowej skóry).
Jeśli istnieje podejrzenie zajęcia regionalnych węzłów chłonnych, należy wykonać USG tej grupy węzłów i ewentualnie biopsję cienkoigłową największych węzłów, aby w ten sposób potwierdzić zaawansowanie choroby.
Ponadto, tak jak w przypadku innych nowotworów złośliwych, w razie potwierdzenia rozpoznania raka należy przeprowadzić odpowiednią diagnostykę obrazową w poszukiwaniu przerzutów odległych.
Rak płaskonabłonkowy skóry
- ekspozycja na promieniowanie słoneczne, zwłaszcza w wieku dziecięcym,
- uwarunkowania genetyczne,
- podeszły wiek,
- jasna karnacja skóry,
- stosowanie leczenia zmniejszającego odporność,
- obecność rozległych blizn lub niegojących się ran.
Na raka płaskonabłonkowego skóry częściej chorują mężczyźni.
Rak płaskonabłonkowy skóry zwykle występuje na odsłoniętych częściach ciała, np. na górnej wardze, plecach, twarzy czy ramionach. Może przybrać postać łuszczącej się, rogowaciejącej zmiany, niekiedy pokrytej strupem i owrzodzonej, a także guzka, grudki, wyniosłego lub płaskiego nacieku.
Leczenie raka płaskonabłonkowego skóry polega na chirurgicznym wycięciu zmian i zbadaniu ich pod mikroskopem. Przy zaawansowanym nowotworze wykonywana jest także biopsja cienkoigłowa największych węzłów chłonnych. Jeśli istnieją przerzuty, to niezbędna jest chemioterapia. Rak płaskonabłonkowy skóry rokuje dobrze – ponad 90% chorych przeżywa co najmniej 5 lat od rozpoznania choroby.
Zobacz film: Pani Sylwia, dzięki bliskości i wsparciu swojej córki, wygrała walkę z rakiem. Źródło: Nationale Nederlanden
Rak płaskonabłonkowy płuc
Ponad 25% wszystkich przypadków złośliwych nowotworów płuc dotyczy raka płaskonabłonkowego. Rak płaskonabłonkowy płuc występuje najczęściej u osób starszych i u mężczyzn. Rokowania przy tym typie nowotworu są złe – zaledwie 20 % chorych przeżywa rok od postawienia diagnozy. Przyczyną jest późne rozpoznawanie nowotworu, co znacznie utrudnia leczenie.
Objawy są niecharakterystyczne i większość chorych trafia do lekarza w bardzo zaawansowanym stadium nowotworu i z licznymi przerzutami. Rak płaskonabłonkowy płuc nieoperacyjny chemioterapii paliatywnej. Wczesne rozpoznanie pozwala na operacyjne usunięcie zmian, a jeśli nowotwór jest zlokalizowany (nie utworzył przerzutów) to szanse wyleczenia sięgają 70%.
Jak leczy się raka płaskonabłonkowego skóry?
Leczenie większości chorych na raka płaskonabłonkowego skóry polega na prostym chirurgicznym wycięciu zmiany z marginesem (najlepiej około 1 cm, ale w wielu miejscach ciała uzyskanie takiego marginesu bocznego nie jest możliwe, wówczas za wystarczający trzeba uznać margines możliwy do uzyskania). Jeśli po wycięciu zmiany ubytek skóry jest zbyt duży, aby ranę można było zszyć, lekarz operujący wykonuje tak zwaną plastykę – np. przesuwa fragment skóry z sąsiedztwa lub przeszczepia kawałek własnej skóry chorego pobranej z innej okolicy ciała. Takie operacje czasem wymagają znieczulenia ogólnego, ale u znacznej części chorych można je wykonać w znieczuleniu miejscowym.
Jeśli na podstawie wykonanej biopsji cienkoigłowej stwierdza się obecność przerzutów w regionalnych węzłach chłonnych, konieczne jest chirurgiczne wycięcie odpowiedniej grupy węzłów (np. w pachwinie lub pod pachą albo na szyi).
Uzupełniającą radioterapię stosuje się czasem u chorych, u których operacja nie była doszczętna i nie da się poszerzyć jej zakresu, a także jako uzupełnienie operacji przeprowadzonej z powodu nawrotu choroby lub zajęcia przez nowotwór węzłów chłonnych.
W przypadku obecności przerzutów odległych w innych narządach stosuje się leczenie systemowe (chemioterapię).
Rak płaskonabłonkowy skóry – rokowania, diagnostyka, objawy i leczenie
Rak płaskonabłonkowy (rak kolczystokomórkowy skóry) to jedno ze złośliwych schorzeń nowotworowych, które mogą doprowadzić do przedwczesnej śmierci. Choroba ta zaliczana jest do grupy najczęściej występujących raków skóry. Jej objawy są dość specyficzne – rak płaskonabłonkowy powoduje powstawanie zmian skórnych w postaci m.in. owrzodzeń i brodawek. Ze względu na duże ryzyko, jakie związane jest z rozwojem nowotworu skóry, koniecznie trzeba diagnozować wszystkie pojawiające się na niej zmiany, które nie znikają pod wpływem zastosowanego leczenia.
