Wpływ Morsowania na Łuszczycę - Czy Ekstremalne Zimno Może Pomóc?
Przyczyny łuszczycy
Typowe zmiany łuszczycowe mogą pojawić się na skórze osoby w każdym wieku, zdarza się, że to specyficzne zapalenie skóry rozpoznaje się już u niemowląt. Najczęściej jednak pierwsze objawy łuszczycy pojawiają się pomiędzy 20. a 40. rokiem życia (jest to tzw. I typ łuszczycy). II typ łuszczycy dotyczy osób po ukończeniu 50. roku życia.
Łuszczyca należy do grupy chorób o podłożu autoimmunologicznym i charakteryzuje się uogólnionym procesem zapalnym. Ważną rolę w rozwoju łuszczycy odgrywają czynniki genetyczne oraz bodźce środowiskowe takie jak stres, uraz, infekcje bakteryjne lub grzybicze.
Łuszczyca a dziedziczenie
Łuszczyca jest chorobą dziedziczną, co potwierdza fakt, że jeśli u obojga rodziców rozpoznano łuszczycę, prawdopodobieństwo rozwoju choroby u ich dziecka wynosi około 70%. W przypadku tylko jednego rodzica z łuszczycą dziecko ma około 20% szans, że rozwiną się u niego objawy łuszczycy. Niekiedy dochodzi do przeskoku jednego pokolenia, tzn. zostaje ominięte pierwsze pokolenie, a symptomy łuszczycy rozwijają się w kolejnym (wnuki). Łuszczyca może pojawić się także u osób bez obciążonego wywiadu rodzinnego, gdyż mogą zajść świeże mutacje.
Łuszczyca typu I, czyli objawiająca się pomiędzy 20-40. rokiem życia, dziedziczy się autosomalnie dominująco.
Czy łuszczyca jest zaraźliwa?
Łuszczyca nie jest chorobą zakaźną, zatem nie można się nią zarazić nawet w wyniku bezpośredniego kontaktu z osobą mającą objawy choroby.
Pielęgnacja kosmetologiczna skóry łuszczycowej
Skóra dotknięta łuszczycą wymaga odpowiedniej codziennej pielęgnacji, która łączy w sobie działanie nawilżające, zmiękczające oraz złuszczające. Do składników pożądanych w pielęgnacji łuszczycowej zalicza się:
- emolienty: działają nawilżająco i zmiękczająco, regularnie stosowane zmniejszają łuszczenie, niwelują uczucie świądu, odbudowują barierę naskórkową i poprawiają stan warstwy rogowej naskórka (np. trójgliceryd kaprylowo – kaprynowy, olej makadamia, masło shea),
- humektanty: posiadają zdolność przenikania przez naskórek i zatrzymywania wody w warstwie rogowej, dzięki czemu poprawiają nawilżenie skóry (np. gliceryna, kwas mlekowy, aloes, mocznik),
- substancje keratolityczne: niezwykle istotna grupa składników w pielęgnacji skóry łuszczycowej, umożliwiają rozluźnienie połączeń międzykomórkowych naskórka, dzięki czemu ułatwiają usuwanie nadmiaru łuski (np. kwas glikolowy, mocznik, kwas salicylowy),
- substancje przeciwutleniające: wykazują działanie przeciwzapalne, wspomagają procesy gojenia i łagodzą podrażnienie skóry (np. koenzym Q10),
- substancje wspomagające barierę lipidową: ich obecność w kosmetyku umożliwia odbudowanie warstwy ochronnej skóry przez uzupełnienie brakujących lipidów, dzięki czemu następuje regeneracja skóry (np. ceramidy, woski, olej z wiesiołka),
- substancje hamujące podziały mitotyczne: działanie opiera się na wydłużeniu procesu rogowacenia naskórka przez utrudnienie oddychania komórkowego (dziegcie).
Codzienna pielęgnacja pozwala na złagodzenie objawów łuszczycy, szybsze gojenie się ognisk zapalnych, a przede wszystkim przynosi ulgę podrażnionej skórze.
Podsumowując
Łuszczyca jest niezwykle wymagającą chorobą. Wpływa na samopoczucie, życie codzienne, aspekt psychologiczny i estetyczny. Mimo iż jest chorobą przewlekłą, można nauczyć się z nią funkcjonować. Odpowiednio dobrane leczenie, pielęgnacja, dbałość o dietę, suplementację oraz dobre samopoczucie psychiczne pomaga w złagodzeniu objawów i dolegliwości związanych z łuszczycą.
Przebieg łuszczycy
Łuszczycę rozpoznaje się na podstawie obecności charakterystycznych zmian skórnych w typowych lokalizacjach (kolana, łokcie, owłosiona skóra głowy). W sytuacjach wątpliwych lekarz może zalecić wykonanie biopsji i ocenę histopatologiczną wycinka.
Ta choroba skóry przebiega z okresami zaostrzeń objawów i remisji, czyli ustępowania symptomów. Niekiedy okres bez objawów choroby może trwać nawet kilka lat. Odpowiednia pielęgnacja skóry osoby chorej na łuszczycę jest podstawą leczenia choroby i zapobiega powstawaniu nowych wykwitów skórnych. Należy pamiętać także, aby unikać silnego stresu, urazów, infekcji czy rozwoju procesów zapalnych np. próchnicy, gdyż są to czynniki wyzwalające zmiany.
Łuszczyca w ciąży
Przebieg łuszczycy u kobiet w ciąży może być mocno zróżnicowany. Według dostępnych danych w literaturze medycznej szacuje się, że u około 30–40% kobiet będących w ciąży dochodzi do złagodzenia objawów choroby, a u około 20% ciężarnych obserwuje się nasilenie objawów. U pozostałych 40–50% kobiet w ciąży zmiany przebiegają bez zmian ich charakteru i nasilenia. Za czynniki sprzyjające łagodzeniu objawów łuszczycy u kobiet w ciąży uznaje się wzrost stężenia estrogenu i progesteronu oraz zmniejszenie odpowiedzi odpornościowej organizmu.
Należy też pamiętać, że ciąża jest przeciwwskazaniem do niektórych leków standardowo stosowanych w leczeniu łuszczycy (m.in. przeciwwskazane są retinoidy, metotreksat oraz tazaroten). Pozostałe leki (cygnolina, dziegcie, kortykosteroidy, takrolimus, pimekrolimus i cyklosporyna) powinny być stosowane pod ścisłym nadzorem lekarza.
Łuszczyca a inne choroby
Obecny w organizmie stan zapalny, który towarzyszy łuszczycy, może prowadzić do zmian w układzie sercowo-naczyniowym, nadciśnienia tętniczego, cukrzycy, zaburzeń metabolicznych, niealkoholowego stłuszczenia wątroby i wielu innych chorób współistniejących. Osoby z łuszczycą często cierpią też na depresję, która nasilana jest brakiem akceptacji objawów choroby.
Przyczyny łuszczycy
Pomimo wielu badań przyczyny rozwoju łuszczycy wciąż nie są w pełni znane. Pewne jest natomiast, że o jej pojawieniu się przesądzają zarówno czynniki genetyczne, jak i czynniki immunologiczne i środowiskowe.
Łuszczyca – przyczyny:
- genetyczne – m.in. polimorfizm genu HLA-Cw6,
- immunologiczne – zaburzenia funkcjonowania obecnych w naskórku komórek Langerhansa oraz mechanizmy zależne od limfocytów T, w szczególności subpopulacji Th1 i Th17,
- środowiskowe – infekcje, wybrane leki (np. przeciwmalaryczne), picie alkoholu, palenie tytoniu, ciąża i poród, stres, menopauza.
Czy łuszczyca jest dziedziczna?
Dziedziczenie tej choroby ma charakter wielogenowy. Uznaje się, że ryzyko zachorowania na łuszczycę dziecka zdrowych rodziców wynosi od 1 do 2%. Choroba jednego z rodziców zwiększa to ryzyko do 10–20%, a choroba obojga rodziców – do aż 50–70%.
